Kerstmis 2020

Het huis is in kerstsfeer! Het lijkt alsof ik daar heel laat mee ben maar dat is niet zo. 6 December stond de boom al binnen. Ik zag dat bij veel mensen de boom al voor Sinterklaas binnen stond maar dat kan bij mij echt nog niet, 6 december is al hééééél snel.

Meestal komt kerst na Sinterklaas geleidelijk mijn kamer binnen maar nu ging het sneller en misschien komt het doordat ik zo vroeg begonnen ben maar "less is more" is dit jaar niet gelukt. Mijn huis staat vol met kerst, om te beginnen heb ik een grote boom. Dit jaar een verrassingsboom want ik haal hem al jaren naar grote tevredenheid bij Ikea en neem dan uitgebreid de tijd om de mooiste boom te zoeken maar dit jaar kon je niet kiezen. Er stond een boom van een man bij de ingang en toen ik vroeg om een grote boom vroeg hij: "mijn groot of jouw groot?". "Jouw groot" zeiden oudste dochter en ik en die kregen we. Onze bomen waren zo groot dat we ze met moeite in de auto mee naar huis kregen en de allergrootste heb ik bij oudste dochter en vriend achter gelaten. Hun plafond is nog iets hoger. De op een na grootste boom ging verder met mij mee en bleek perfect van hoogte en na de onthulling ook perfect van vorm.

Niet veel later is de boom vol gehangen met lichtjes en versiersels, hebben al mijn engelen een plekje gevonden aan een paar takken, hangen er sterren en staan er overal kaarsen. In de vensterbank is het een allegaartje, daar staan wat herinneringen uit de kerstdoos van mijn moeder tussen een hoop lichtjes zodat er van buitenaf wat te zien is. Ik woon namelijk in een van de "fonkelstraatjes" waarvan de bewoners gevraagd is wat verlichting aan te brengen aan de voorkant. Je kon zelfs vorig weekend een berkentak met verlichting afhalen om de boel ng wat op te leuken. Jammer genoeg was ik toen niet fit genoeg om dat zelf te doen want er hing een lekker sfeertje in de wijk. Eind van de middag liep ik er nog even doorheen met Mix en wat was het gezellig. Overal buurtbewoners die samen bezig waren met de verlichting voor hun huis, mensen die met een berkentak door de wijk liepen op weg naar hun huis en overal de fonkelend lichtjes in het donker. Een super initiatief van het museumkwartier!

Tussendoor ruim ik binnen in gedeeltes op. Na weken is eindelijk mijn tafel en de rest van de kamer vrij van dozen, stapels en spullen die er niet horen maar in de keuken, bijkeuken en gang liggen en staan nog steeds spullen van mijn moeder. Er lijkt geen eind aan te komen. Nu mijn kamer versierd en eindelijk opgeruimd is valt het met de hoeveelheid versiering toch mee. Niet te veel en niet te weinig, het is gezellig.

Van grote kast naar kleine kast.

Afgelopen week had ik niet zo'n goede week, mijn bloeddruk was te hoog met daarbij horende klachten waaronder hoofdpijn. Ik kreeg van de dokter een bloeddrukmeter mee naar huis met het advies om zo goed als niets te doen en lekker te relaxen op de bank. Nu gaan relaxen en bank zitten bij mij niet zo goed samen maar ik heb het geprobeerd. Lezen lukte niet dus toch maar televisie aangezet om te zorgen dat ik op die bank bleef plakken. Het werkte niet echt want bij "Say yes to the dress" (ja, je moet toch wat) werd ik emotioneel waardoor mijn bloeddruk verder steeg en bij "Silent Witness" sloeg mijn hart van de spanning wat slagen over wat me ook niet goed leek. Om te ontspannen heb ik de volgende dag met oudste dochter kerstbomen gehaald wat voor bloeddrukverhoging (want inspanning) en bloeddrukverlaging (want vreselijk gelachen=ontspanning) zorgde.

Verder ook nog de kast in de kamer leeggehaald want de kast van mijn moeder gaat de grote kast in mijn woonkamer vervangen. Vrijdag was een busje geregeld om grote spullen uit mijn moeders huis te verhuizen, waaronder de kast, waarbij ik alleen heb gedelegeerd in plaats van helpen sjouwen. Tussendoor nog even een doktersbezoekje en toen weer op de bank met uitzicht op een andere, veeeel kleinere kast tussen allemaal spullen die uit de oude, veeel grotere kast kwamen. Ook niet bloeddrukverlagend. "Wow", wat een ruimte, veel meer lucht om de meubels", appten de dochters. "Heel mooi", zei degene die de grote kast thuis gaat neerzetten (Zou ik ook zeggen!). En wat vind ik er zelf van? Mijn mening wordt gekleurd door al mijn herinneringen die aan deze kast vastzitten. Zo komt hij van mijn opa en oma aan mijn vaders kant. Bij de verhuizing naar de woning boven hun sigarenwinkel paste de kast niet door het trappengat. Mijn opa wist de oplossing: het onderste gedeelte met lades eraf zagen en zo geschiedde. Toen de kast bij mijn ouders terechtkwam, heeft mijn vader de kast opgeknapt en, handig als hij was, weer in zijn oorspronkelijke staat teruggebracht. Met lades dus. Toen we voor de meubels van mijn moeder een nieuwe bestemming aan het zoeken waren, bedacht ik dat de kast mijn grote kast misschien zou kunnen vervangen. Toen ik daarbij opperde hem wellicht een kleurtje te geven, verschoot grote broer van kleur vanwege al het werk dat ons' vader eraan had gehad om hem weer in originele staat en -kleur te krijgen. En die arme kast, die zoveel te verduren heeft gehad...

En nu staat ie dan bij mij in zijn originele staat en hij lijkt hier op zijn plek te zijn. Oké, ik moet even wennen aan de grootte maar alles wat ik wilde, zit erin, de ruimte erom heen voelt heerlijk. De rommel is weg, weer opgeborgen in de kast, en mijn bloeddruk is weer wat gedaald. Voorlopig blijft hij staan en de andere kast is op weg naar de nieuwe bestemming waar hij in bruikleen gaat staan, ik wil nog een kleine slag om de arm houden. Nu op naar "het heerlijk avondje" want Sint komt bij mij vanavond online. Morgen vertrekt hij weer naar Spanje en dan is het tijd voor kerst, de kerstkriebels zijn al begonnen. Er is in ieder geval nog nooit zo veel ruimte voor de kerstboom geweest. Gelukkig maar want die is gróót, hoger dan de kast!

Ik ben benieuwd wat jullie van mijn "nieuwe" kast vinden?

Rommel in huis

Deze week kan ik eigenlijk geen foto's plaatsen. Het is een bende in huis. Het is een blijvende uitdaging om je huis netjes te houden en in een klein huis is die uitdaging extra groot! Zo ben ik deze week weer eens achter mijn naaimachine gekropen.

Vorig jaar had ik in het najaar een lap stof gekocht omdat ik in de winkel niet de jas kon vinden die ik in mijn hoofd had. Dan maak ik hem zelf, dacht ik, en kocht een lap. Verder ben ik niet gekomen. Ik kocht een nieuw ski-jack omdat ik dacht te gaan skiën, ik kreeg pijn aan mijn been, ging niet skiën, was te ellendig om maar iets te doen, mijn moeder werd ziek. Kortom, geen beste tijd en de lap bleef liggen. Dit jaar hangen de winkels vol met jassen die ik wil maar lekker winkelen is er nu niet bij en ik had nog een lap stof die een jas zou worden, een lange jas. Mijn naaimachine staat boven, een loodzwaar geval die je niet even de trap op en af draagt en bovendien is het lekker om de naaimachine te laten staan als je bezig bent. Deur dicht en troep is uit zicht! Mits je je werk op die kamer houdt.

De jas die ik nu maak is een lange jas en de lap stof is zo'n drie meter lang. Hoe fijn is het dan om die stof neer te leggen op een grote tafel en die grote tafel staat beneden. Geen drie meter maar toch twee meter twintig lang en een meter breed. Het was mijn werktafel toen ik nog naailessen gaf en ik weet meteen weer hoe fijn hij is als werktafel. Ik overweeg een andere tafel maar daar moet ik nog eens goed over nadenken. Inmiddels is de stof geknipt en ik zit nog steeds beneden om hem in elkaar te zetten, pendel steeds heen en weer tussen boven en beneden want boven staat de naaimachine. Mijn stappenteller telt een record aantal stappen maar mijn lijf protesteert en handig is het ook niet. Overal liggen delen van mijn toekomstige jas en je herkent mijn route meteen aan draadjes en pluis. Klein Duimpje is er niets bij.

Ooit woonde ik in een huis met een fantastisch atelier op zolder maar tijden en levens veranderen en ach, wie heeft er deze week eigenlijk last van die rommel. Bezoek ontvangen is er even niet bij en ik ben hardstikke lekker bezig. Hij ziet er al best goed uit, die jas.

Mix en de bijkeuken.

Vanuit de keuken kijk ik zo de bijkeuken in. Toen ik het huis kocht was daar de douche, daarna werd het mijn mini-atelier/schrijfplek, sinds mijn nieuwe keuken is het mijn bijkeuken èn, vanaf het moment dat ze er is, is het de plek van Mix.

Van de drie bestemmingen (douche, ateliertje, bijkeuken) staat de bjkeuken toch wel met stip op één! Mijn keuken is er een stuk ruimtelijker door geworden want door de opbergruimte in de bijkeuken heb ik in de keuken de bovenkastjes weg kunnen laten, de cv-ketel en wasmachine zijn van keuken naar bijkeuken verhuisd en ik heb er extra aanrechtruimte bij gekregen. Ik geniet dagelijks van mijn bijkeuken. Hij is nog steeds niet helemaal af want de cv-ketel moet nog weggewerkt worden maar toch ziet hij er gezellig uit, zeker met het rekje met borstels en droogdoeken aan de wand.

Mix geniet er echter niet zo van als ik. Het is haar slaapplek en dat weet ze want zodra ik zeg "Mix, we gaan naar bed" druipt ze af richting bijkeuken en gaat daar in haar mand liggen. Ik zeg niet voor niets dat ze afdruipt richting bijkeuken want haar houding met kop enigszins omlaag laat zien dat ze eigenlijk niet wil maar weet dat ze niet gaat winnen. In het verleden hebben we heel wat rondjes om de tafel gelopen waarbij ze hoopte mij te snel en slim af te zijn maar helaas voor haar heb ik die strijd gewonnen. Ik bleek toch de slimste. Gelukkig want qua snelheid had ik het niet kunnen winnen. Inmiddels heeft ze zich erbij neer gelegd en als het te lang duurt, gaat ze zelfs al uit zichzelf naar haar slaapplek in de bijkeuken.

Echter, overdag zul je haar niet in de bijkeuken vinden. Gek eigenlijk want ze krijgt daar ook haar eten dus zou je haar daar vaker verwachten. Maar nee, ook voor haar eten blijft ze ruim op afstand wachten totdat zij denkt dat de kust veilig is en ik niet zo maar de deur dicht zal doen en vertrekken. Zelfs haar water drinkt ze liever ergens anders (uit de vijver bijvoorbeeld) dan uit haar drinkbak in de bijkeuken. Het lijkt erop dat ze het niet vertrouwt in de bijkeuken. In het begin liet ik haar daar achter wanneer ik weg ging zodat ze niet op de bank kon liggen. Inmiddels heeft zij die strijd wel gewonnen, laat ik haar overdag haar gang gaan en ja, dan ligt ze ook wel eens op de bank. Wel eens want sinds ik haar niet meer opsluit in de bijkeuken zet ik haar mand overdag in de kamer en soms ligt ze gewoon lekker in haar mand als ik thuiskom. Maar eerlijk is eerlijk, die bank is toch wel haar favoriet. Niet handig voor een hond met huismijt-allergie maar dankzij een pilletje is de allergie onder controle. Misschien wordt het nu echt tijd voor een nieuwe bank, een die beter voor haar allergie is. Goede reden toch?

Medicijnkastje in de badkamer.

Het viel me op dat mijn laatste foto's bijna allemaal van de tuin, planten en bloemen zijn. Niet zo gek want ik houd enorm van mijn tuin, planten en bloemen en een groot deel van het jaar ben ik daar druk mee. Gisteren heb ik nog nieuwe bollen in de tuin geplant. Ik heb behoorlijk lang op mijn bestelling moeten wachten maar nu waren ze er dan eindelijk en het was gisteren prachtig tuinweer, prima plantweer. Maar goed, die foto's dus. Ik vind dat het tijd is voor interieur-foto's dus ondanks het werk in de tuin geen tuinfoto's nu maar plaatjes van de badkamer. Er is ook binnen gewerkt, ik heb namelijk onlangs op marktplaats een medicijnkastje gevonden en dat heeft inmiddels zijn plekje gekregen in de badkamer.

Toen ik jaren geleden mijn groene kastje vond, was ik van plan om er nog twee kleinere bij te zoeken. Dat lukte niet meteen maar een paar weken terug vond ik deze op marktplaats en dit kastje was precies wat ik zocht. In deze twee kastjes en het opbergblik van de kwantum kan ik al mijn spulletjes kwijt. In het medicijnkastje liggen geen medicijnen maar shampoo-flessen en dergelijke, spullen die ik liever niet steeds in het zicht heb. Opgeruimd staat netjes!

Ik houd het bij deze twee want ik wil graag de vaas met takjes van de sanguisorba eronder laten staan, daar ben ik nog altijd niet op uit gekeken.

De badkamer is nog steeds (en nu nog meer) naar mijn zin. Op één ding na: de verwarming! Ik worstel al jaren met de verwarming in de badkamer in de winter. Het wordt er maar niet aangenaam warm, wel zo belangrijk in een badkamer! Dè oplossing heb ik nog niet gevonden dus ik sluit niet uit dat daar nog een keer iets aan veranderd wordt. Zo blijf ik lekker bezig.

Herfstbloemen in huis

Afgelopen week werden de foto's gemaakt voor de verkoop van mijn moeders huis. Een mooie bos bloemen doet het altijd goed op foto's dus heb ik wat prachtige herfstbloeiers uitgekozen. Eén van de bloemen die in zo'n bos niet mag ontbreken is de bolchrysant, een favoriet van mijn moeder.

Natuurlijk heb ik ook een bos in eigen huis gezet bij de botteltakjes en lampionnetjes die ik al had.

Met zo'n bos in herfstkleuren komt de herfstsfeer er lekker in. Het kleed ligt er ook weer. Het gaat goed met Mix en zo lang ze haar medicatie slikt, blijft haar allergie onder controle. Ze ligt ook regelmatig weer op de bank, naast haar anti-allergiekleedje in plaats van erop. Het is nu toch een stuk behaaglijker met het kleed onder je voeten.

Ook het doek met het hert heb ik weer opgehangen, weer een stukje herfstsfeer erbij. We moeten het thuis maar extra gezellig proberen te maken nu er buitenshuis steeds minder te beleven valt. Ik wil er zelf in ieder geval gezellig bij zitten en me fijn en geborgen voelen nu ik de gezelligheid van de mensen om me heen wat meer moet missen. Straks ook maar weer een lekkere appeltaart bakken voor mezelf en om uit te delen...

Terug van weggeweest.

Wat is het lang geleden! Mijn laatste blog was op 21 augustus, midden in de zomer, over de buitendouche. En nu is het alweer oktober, herfst. Dat het zo lang heeft geduurd heeft alles met mijn moeder te maken. De dag na mijn post ging het snel bergafwaarts en op 1 september is ze overleden, mijn dappere mama. Sindsdien ben ik vooral druk met haar huis en veel minder met mijn eigen huis hoewel ik erg mijn best doe om het bij te houden. Het is nu oppassen dat het hier geen chaos wordt want er komen steeds meer spullen van mijn moeder deze kant op. Eerst alles wat je heel graag wilt hebben en nu de spullen die je niet persé hoefde te hebben maar die je ook niet naar de kringloop wil brengen. Tot nu toe heeft alles hier een plekje gekregen. Het is fijn haar dierbare spulletjes hier in huis tegen te komen zoals deze mooie houten figuurtjes, gemaakt door haar broer in Nieuw Zeeland.

De vaas van mijn moeders moeder,die ieder voorjaar gevuld werd met tulpen, staat nu trots naast mijn moderne vaas van de Hema. Goed gezelschap, vind ik.

In de bijkeuken heb ik zelfs een plankje erbij geknutseld zodat er plaats kwam om wat bij elkaar te zetten. Mijn moeders emaille broodtrommel en schaaltjes had ik al, net als de beschuitbus. Nu staat er ook het emaille theepotje dat altijd gevuld was met water voor de planten, het theelichtje en de glazen ovenschaal die je warm kunt houden met een waxinekaarsje en waarin ze de zuurkoolschotel maakte.

Op de vensterbank staat nu de schaal van mijn moeders moeder waar ze altijd een geranium in zette. Nu ligt er een tak van de sierappel in, ik weet zeker dat ze er van zou genieten.

Ze zou zowiezo blij zijn als ze zou zien hoeveel spulletjes terug te zien zijn bij haar kinderen en kleinkinderen. Ik heb zelfs spullen meegenomen die ik vroeger nooit had willen hebben maar nu ben ik er blij mee, heb ik haar toch nog om me heen.

Eindelijk: de buitendouche!

Na zo veel jaren is hij er dan eindelijk: de buitendouche. Toen ik hier kwam wonen was er beneden een oude eenvoudige douche. Het was al meteen duidelijk dat die niet voldeed en dat er in plaats van deze douche een badkamer met toilet boven zou komen. In de oude douche hing een verkalkte douchekop aan een vintage stang en liepen de waterleidingen over de muur van de kraan naar de douchekop. Er liepen ook een warm- en koudwaterleiding naar buiten. Buiten zagen we een buisje naar buiten steken, een aansluiting voor de buitendouche dachten mijn dochters meteen.

Inmiddels is er al veel veranderd in en om het huis maar de buitendouche is er niet gekomen en de meiden hebben het nest verlaten. De oude douche is nu een bijkeuken en de oude kraan zit er nog steeds maar nu boven een gootsteen. Leidingen zijn weggewerkt in de muur. Het buisje steekt nog steeds uit de buitenmuur maar daar zit geen waterleiding meer achter, die waterleiding gaat nu omlaag naar de buitenkraan.

De buitenkraan, verscholen tussen de klimhortensia, heeft zijn nut allang bewezen. Er worden gieters gevuld, drinkwater voor Mix getapt, planten worden er ondergedompeld en de tuinslang wordt erop aangesloten om de tuin te bewateren. Vaak sluit ik de slang aan op zo'n sproeigeval die het water in een boog heen en weer over de tuin sproeit maar soms doe ik het met de hand en plaats ik een sproeikop op de slang, zo'n soort douchekop. Bij het fantaseren over een buitendouche hadden we allerlei mooie plaatjes voor ogen: Een mooie houten paal met douchekop, een roestvrij-stalen-gebogen buis, een koperen douchestang en -kop op betonnen voet, een grote tak met gieter. Tijdens deze zomer snakte ik nog meer dan anders naar een verkoelende douche en bedacht ik tijdens het bewateren van de tuin met de sproeikop dat het ook heel simpel kan. In feite had ik de buitendouche in mijn handen, hij moest alleen nog opgehangen worden en dat kon aan de vintage douchestang die ik nog in de schuur had liggen...

Nu de temperatuur iets gezakt is en ik weer iets meer kan dan liggen, heb ik eindelijk de douchestang bevestigd aan de buitenmuur boven de waterkraan en daar de sproeikop met tuinslang aan gehangen. Het is natuurlijk allesbehalve een design buitendouche maar een leuke budgetvriendelijke uitvoering én het allerbelangrijkste: hij werkt!

Staycation.

Vakantie breng ik dit jaar thuis door. Een staycation dus. Om wat meer vakantiegevoel erbij te krijgen, haal ik zo nu en dan een beetje vakantieland naar Jans' huis en tuin. Net als die reclame ja maar dan anders. Aangezien ik vorig jaar een flinke paëlla-pan voor boven de bbq heb aangeschaft (blog 2 september 2019), was onlangs de beurt aan Spanje.

Helaas had ik de hoeveelheid houtskool verkeerd ingeschat en was de houtskool opgebrand voordat de paëlla gaar was. Het duurde hierdoor allemaal wat langer dan gepland maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en is de pan helemaal leeggegeten. Iedereen had natuurlijk enorme honger gekregen.

Ondanks de vertraging was het weer een succes, het blijft heel gezellig om met elkaar om driepoot(-bbq) heen te zitten en te kijken naar het gepruttel in de pan (waar steeds weer lekkere dingen in gaat) en je te verheugen op wat komen gaat.

Na afloop nog een lekkere flan, een puddingdessert met een laagje karamel erop, dat je (heel handig) van tevoren klaar kunt maken. Daar heeft niemand dus op hoeven te wachten. Tja, en dan blijf je achter met lege borden, lege glazen en lege stoelen maar wel met een heel voldaan gevoel.

Opfleuren met bloemen uit eigen tuin.

Onlangs is er een nieuwe oorzaak gevonden voor het eeuwige gekrab van Mix. Naast voedselallergie blijkt ze ook allergisch te zijn voor een hele verzameling mijten en schimmels. Waarschijnlijk zit de huisstofmijt haar het meeste dwars. Jammer genoeg ben ik een tijd geleden gezwicht en heb ik haar de bank als relax-plek toegestaan, heel gezellig maar nu niet zo leuk meer. Ze begrijpt totaal niet waarom ik haar ineens niet meer op de bank wil hebben en blijft het hardnekkig volhouden. Zodra ik even uit beeld ben of niet oplet, nestelt ze zich meteen weer op haar favoriete plek: de bank. Inmiddels ligt er een groot kleed op dat bijna de hele bank bedekt en op 60 graden gewassen kan worden (de temperatuur die huisstofmijten niet overleven), ik vrees namelijk dat ze niet van de bank af te krijgen is. Het is het kleed dat ik in het begin gebruikte, dat haar plek markeerde op de bank. Wellicht gaat er een lampje bij haar branden en herinnert ze zich dat nog. Soms gaat ze nét op het plekje naast het kleed liggen en ik hoef maar te wijzen en ze staat met een vermoeide blik op en gaat naar een plek óp het kleed. Ik weet dat het zwak van mij is om haar toch dat plekje op de bank mét kleed toe te staan maar al haar zachte plekjes (kleedjes en mand) zijn risicovol en zelfs het vloerkleed heb ik weggehaald. Het wordt er niet gezelliger op.

Er wordt nu dagelijks extra hard gewerkt door mij: plaid, mand, kleedjes en handdoeken worden gewassen, bank en vloer worden gezogen en gedweild, iedere dag ramen en deuren open om extra te ventileren. Voor sommige mensen misschien de gewone gang van dagelijkse zaken maar voor mij, met enigszins beperkte energie, een hele opgave en daarbij is poetsen niet mijn grootste hobby. Bovendien ventileert mijn huis niet gemakkelijk met maar één opengaand raam. Dat brengt me bij een positieve kant van dit verhaal: misschien is het nu de tijd voor de gewenste open deuren! Én voor een nieuwe, huisstofmijt-vrije bank!

Tot het zover is, fleur ik mezelf en het huis een beetje op met een mooie bos bloemen uit de tuin. De tuin heeft nog nooit zo vol gestaan (behalve de moestuin dan) en er wordt uitbundig gebloeid.

  

Ik probeer Mix mee de tuin in te krijgen maar overdag vindt ze het vaak te warm, dan zoekt ze de koele vloer in de gang op of ligt ze op de houten vloer in de kamer. Overdag is het probleem niet, dan kan ze wel zonder de bank en komt ze gezellig aan mijn voeten liggen. Ook nu dus.

Vanavond, wanneer ik op de bank ga zitten, wil zij er gezellig bij, kruipt ze tegen mij aan, duwt met haar koppie tegen mijn been, draait op haar rug met de vraag of ik haar op haar buik wil kriebelen of onder haar kin. Zeg haar dan maar eens dat ze van de bank af moet....