Kokerellen.

Al dagen speur ik in kookboeken en knipselmappen naar lekkere recepten voor feestelijke dagen. Om te beginnen iets lekkers voor bij de koffie voor mijn eigen feestje. Dat werd een tulband met bitterkoekjes en pure chocolade.

Gisteren was ik jarig en wilde ik een feestelijk herfstdinertje koken voor mijn meiden en hun jongens. Verder had ik de dag vrij gehouden om een taartje te eten met mijn moeder die midden in de chemo's zit en dit keer drukte aan haar voorbij laat gaan. Helaas ging het niet door omdat ik verkouden was en ik haar niet zieker wil maken dan ze al is.

Zo had ik ineens een hele lege dag waarop ik me niet top voelde en het weer ook nog eens niet meewerkte. (Is het bij jullie droog geweest? Mijn regenjas heeft tijdens de rondjes met Mix haar nut weer bewezen!) Ik besloot er maar een relaxte dag van te maken met een gezellig muziekje, lui op de bank met koffie en een taartje en op mijn gemak het dinertje voorbereiden.
Ik wilde iets nieuws uitproberen: varkensbuik met quinoa, bramen en pompoen, en recept dat ik in 2018 ergens uit heb gescheurd. Er stond ook een voorgerecht in met duindoorn-bessen maar die zijn hier in de buurt niet te krijgen dus koos ik voor een beproefd voorgerecht: taartje met biet en rode appel. Als toetje heb ik kardemon-cake met hele gepocheerde peren en witte chocolade gemaakt, iets wat ik al eerder gemaakt maar nog niet geproefd had omdat ik hem toen cadeau had gegeven aan mijn zus. Nu wilde ik hem zelf wel eens proeven. Wel lekker dat ik nu alle tijd had, kon ik meteen ook foto's van de gerechten maken....  Tja, ik was zo lekker bezig dat ik dat dus helemaal ben vergeten en er weer aan dacht toen het allemaal al op was. Want lekker (en gezellig!) was het! De varkensbuik heeft 5 uur in de oven gestaan en daarna nog even onder de grill. Daar moet je overigens wel even bij blijven want voor je het weet is het bovenkantje zwart in plaats van goud-bruin!
Geen foto's dus van mooi opgemaakte borden vol lekkers maar slechts een foto van het knipsel.

En een foto van het stuk kardemon-cake dat over was.

  Dat stuk is vanavond mijn toetje!

 

De feestdagen komen dichterbij...

De feestdagen komen steeds dichterbij. Je ontkomt er niet aan want de winkels liggen vol met versieringen en cadeau's, de feestverlichting in het winkelcentrum hangt en her en der zie je ook bij de huizen feestverlichting aan gaan. Een heerlijke tijd om huis en tuin te gaan versieren.
Het echte werk start bij mij na het Sinterklaasfeest maar nu het vroeger donker wordt begin ik al wel met wat lichtjes op te hangen in de tuin, verschijnen er binnen steeds meer kaarsen en hangen de eerste herten aan de muur.

De eerste kerstmarkten zijn ook al bezocht. Eerst met een vriendin naar Tuincentrum Avri in Dongen die altijd flink uitpakt en waar ik een hertenkop heb gekocht die inmiddels al aan de tuinmuur hangt.

Deze week ben ik met een paar vriendinnen naar de Country & Christmas Fair bij Kasteel de Haar geweest. Daar pakken ze het ook groots aan! Wij waren er rond half 3 en hebben ons tot half 10 's avonds prima vermaakt.

De verlichting 's avonds, de watershow en de muziek maakten het nog sfeervoller. Het werd wel steeds kouder maar dat maakt het meer winters en er waren natuurlijk ook opwarmertjes...

Het was zelfs leuk om naar de toilet te gaan waar gezellige toiletjuffrouwen de boel schoon hielden en je met vrolijk gebabbel bezig hielden bij het wachten. Natuurlijk zag je bij de stands vaak hetzelfde en heb ik weinig vernieuwing gezien maar sommige dingen blijven mooi.

Dus voor diegene die al in de kerststemming wil komen of nog een uitje voor dit weekend zoekt: de Country & Chrismas Fair bij kasteel de Haar is vanavond open tot 22:00, morgen van 10:00 tot 22:00 en zondag van 10:00 tot 18:00 (www.countrychristmasfair.nl). En anders kun je altijd alvast 24 t/m 29 november 2020 in je agenda schrijven!

Een bak compost.

Afgelopen weekend was het heerlijk herfstweer. Ik heb er gebruik van gemaakt om eindelijk weer eens de tuin in te gaan en daar orde op zaken te stellen.

Ik ben begonnen met het bij elkaar harken van afgevallen blad op de halfverharding en het gazonnetje. In de borders laat ik het liggen als dekentje voor de planten.

Meestal gooi ik het afgevallen blad dat ik heb verzameld in de compostbak maar die ligt al zeker een half jaar op zijn kant, omgewaaid tijdens een storm. Dat gebeurt natuurlijk niet zomaar; doordat ik had geprobeerd de inhoud om te husselen met een riek zodat er wat lucht tussen het niet verteerde gedeelte kon komen, was het gevaarte scheef gaan staan tot hij op een dag na een storm ineens om lag. Even recht zetten was geen optie want ondanks dat hij omgewaaid was, was hij toch behoorlijk zwaar. Bovendien zou dan de inhoud overal terechtkomen waar ik het niet wilde hebben, tussen de kiezels bijvoorbeeld. En dan was er ook nog mijn lijf wat dit jaar niet lekker mee wilde werken, dat wil zeggen een been dat moeilijk doet nadat ik op een onhandige en onverstandige manier gordijnen op wilde hangen. Hopeloos. Steeds als het beter gaat dankzij rust en werk van de fysiotherapeut ga ik weer wat doen (heel voorzichtig, echt waar) en begint het been opnieuw te klieren. Volgens de fysiotherapeut gaat het een keer over. Ik wil hem graag geloven.

Enfin, die compostbak moest echt weer een keer rechtop, mijn lijf voelde oké en ik besloot dat dan meteen maar te doen. Ik heb braaf steeds rustmomentjes genomen en heb het dus in fases gedaan maar al bij al was het een hele klus die net voor het donker werd klaar was.
Eerst heb ik de kruiwagen tevoorschijn gehaald. Die bleek verstopt achter een gordijn van klimop wat betekende dat die klimop daar "even" gesnoeid moest worden. Daarna heb ik de kruiwagen gevuld met compost dat nog niet helemaal verteerd was. Het verteerde gedeelte heb ik in de tuin verspreid. Het paste maar net in de kruiwagen want ik ben al de tijd dat de compostbak op zijn kant lag wel compost blijven verzamelen op de hoop die achtergebleven was na de val. Daarna heb ik de grond onder de bak mooi waterpas gemaakt, de compostbak weer netjes recht gezet en opnieuw gevuld met de compost uit de kruiwagen.

Nadat ik de kruiwagen weer op zijn plek had gezet, de schop en de grashark weer terug had gehangen begon het al te schemeren. De lampionnenkrans buiten ging aan. Lekker de laarzen uit en naar binnen, kaarsjes aan, beentjes omhoog op de bank samen met Mix. Moe en voldaan, een heerlijk dagje was het.

De nieuwkomer.

Hij is er al een aantal weken maar is al die tijd bescheiden op de achtergrond gebleven: de nieuwkomer, stoel "Odger" van Ikea. Oudste dochter wees me op de stoelen en ik was op slag verliefd op de crème-witte variant. Ik ben niet meteen overstag gegaan, heb eerst nog even gewikt en gewogen.

Vrij snel wist ik dat ik hem ècht wilde, dat hij goed zou passen maar besloot toch eerst voor één exemplaar te gaan om te kijken of hij daadwerkelijk goed zou passen. Eenmaal thuis was duidelijk dat hij supergoed matcht met de andere twee stoelen en dat ik het bij één exemplaar zou houden.

Odger zit wel ietsjes te laag ten opzichte van mijn tafel, daarom heb ik er dopjes met vilten stukjes ondergezet zodat de stoel ietsjes hoger zit en beter past bij de hoogte van de tafel. Het is een mooi stel, die drie stoelen aan mijn tafel en het is ook nog eens lekker zitten.

Om de bank bij de tafel ook iets comfortabeler te maken heb ik er een kussen op gemaakt. Een luxe zitplek wordt dat bankje nooit maar het is nu geen strafbankje meer. Een lekker dineetje is nu goed vol te houden aan tafel.

Tafeltje van opa.

Tussen de bedrijven door heb ik in stappen het tafeltje van mijn opa onder handen genomen. Dit tafeltje is me dierbaar maar heeft hier in huis zijn plek nog steeds niet gevonden. Dat komt omdat het net te hoog is om als salontafel te gebruiken en als bijzettafel heb ik er geen plek voor. Ik heb al van alles geprobeerd: plantentafel, t.v.-tafel, slaapkamertafeltje, buitentafeltje. Dat laatste is natuurlijk niet goed geweest voor het eiken tafeltje, het blad is door het vocht gesprongen. Het laatste jaar stond hij op de voorkamer boven in de weg want daar dacht ik een logeerbed neer te zetten maar dat past niet samen met het tafeltje in die kamer.

Kortom, er moest iets gebeuren. Of het tafeltje zou verkocht worden, of het moet definitief een plek in huis krijgen en dat zou dan in de woonkamer moeten, als salontafel. Dat zou weer alleen kunnen als het tafeltje lager zou zijn. Daarover moest ik even nadenken want zou dat niet zonde zijn, het tafeltje zou niet origineel meer zijn. Maar het was dàt of weg en daarom werd het dàt.

Ik heb het tafeltje helemaal uit elkaar gehaald. Aan de bovenkant van de poten, daar waar het blad op rust, heb ik 10 cm afgezaagd. Aan de onderkant van de poten zit namelijk een versmalling en daar wilde ik niet aankomen. Daarna heb ik alle onderdelen geschuurd en mat wit geverfd, van het gesprongen blad heb ik weer een geheel gemaakt en uiteindelijk heb ik het tafeltje weer in elkaar gezet.

Bij het verven kreeg ik ook assistentie van Mix. Door het verlagen van het tafeltje is het blad bereikbaar voor de staart van Mix. Gelukkig kan ze net niet met haar staart de spullen van tafel vegen maar het was wel net mogelijk om met haar staart over de rand van het net geverfde tafelblad te vegen. Het blad kon ik gelukkig nog herstellen. De staart van Mix is lastiger, zij heeft voorlopig een zwart met witte staart want knippen aan die mooie staart is uit den boze.

  

Het is heerlijk weer een tafeltje te hebben waar iedereen zijn glas op kan zetten en waar dan ook nog ruimte is voor hapjes en meer! zo fijn! Het heeft zijn plekje gevonden!