Poppetje gezien? Kastje dicht.

Alweer een tijdje heb ik een kleedkamer voor mezelf. Hoe groots kun je leven in een klein huis! Eigenlijk is het uit nood geboren, in mijn slaapkamer is namelijk nauwelijks plaats voor een kledingkast. In plaats daarvan heb ik een meidenkastje op mijn slaapkamer, een kastje van mijn opa en oma, waar mijn beddegoed in ligt. Voor mijn kleding had ik in het begin, toen ik nog op een andere kamer sliep, een steigerbuis opgehangen, later aangevuld met een ladenkast. Prima oplossing toen de meiden nog thuis woonden maar na hun vertrek kamen twee kamers vrij die gelijk van grootte zijn. In de kamer aan de achterkant, die van oudste dochter, ben ik gaan slapen en die kamer is nu helemaal naar mijn zin (lees post 1 mei 2020: mijn bed is (zo-goed-als) geverfd).

De kamer van jongste dochter werd na haar vertrek atelier. Mijn naaimachine en schildersezel werden er neer gezet. Het werkte echter niet. Door het schuine dak kon de schildersezel niet overal staan en afstand nemen om mijn werkt te beoordelen ging ook niet. Uiteindelijk besloot ik toch het atelier naar de voorkamer, mijn oude slaapkamer, te verhuizen. Hier hing mijn kleding nog maar die moest dan natuurlijk weg. Een en een is twee: de kleding ging naar de oude kamer van jongste dochter. Om de kamer op te knappen, had ik het behang dat ik over had van mijn slaapkamer gebruikt. Dat beviel me zo goed dat ik nog een rol erbij heb gekocht en de hele kamer ermee heb behangen, behalve de wand waar de kledingkasten zouden komen. Ik had nog een Pax-kast/basiselement van Ikea van 1 meter breed (ooit gescoord op marktplaats) met kledingroede, die pastte precies naast de schoorsteen. Daarnaast kocht ik een ondiepe Pax-kast van 1 meter breed zodat hij voor de schoorsteen kon staan. Daarnaast pastte nog een oude Pax-kast van 40 cm breed die ik nog had (sinds geboorte oudste dochter!). Alles pastte mooi naast elkaar en dan was er nog ruimte over. De kast van 40 cm moest ik wel inkorten omdat het dak daar schuin afloopt maar dat ging zonder problemen. Een paar lades, planken en korven gekocht en voila: een kledingkast (nou ja: ook voor handdoeken en meer) van 2 meter 40! Zo veel ruimte had ik nog nooit gehad voor mij zelf!

Daarna heb ik een goede slaapbank gekocht (Asarum van Ikea) zodat ik ook een goede slaapplek heb als de dochters komen slapen. De spiegel neergezet op een houten bankje die ik beide al had, de juwelenkoningin ernaast gezet, een plankje (van een oude commode) opgehangen, lampje erbij en ik had een prima kleed-/logeerkamer.

Afgelopen weken was het echt klus-weer (lees: regen) en bedacht ik dat ik nu wel eens deuren voor mijn kast kon hangen. Als ik logées had, sliepen die in mijn kleedkamer met zicht op mijn kleding. Niet dat zij daar problemen mee hadden maar ik vind het mooier als er deuren voor hangen. Bovendien komt er in de toekomst af en toe een kleintje slapen en dan wil ik een leuk logeerkamertje hebben. Zo gezegd, zo gedaan, na een bezoekje aan Ikea is mijn keuze gevallen op de grijze Grimo deur met scharnieren. Het bevestigen ging zonder problemen. Ook het afstellen van de deuren ging naar tevredenheid. Een deur voor de 40cm-kast bestaat niet meer, de smalste deuren zijn 50 cm breed. Geen enkel probleem want nu valt ook mijn strijkplank die tegen de kast staat net buiten zicht. Ik moest die deur ook schuin afzagen, dat vond ik wel even spannend maar het ging allemaal goed. Ik heb er de leren handgreepjes (Östernäs) op gemonteerd. Het ziet er prachtig uit, vind ik. Een mooie kamer waar ik met plezier mijn kleding uitzoek en opruim en waar logée(tje)s heerlijk kunnen slapen...

Een portret van mijn tuin

 Eind mei vierde ik een heerlijk feestje in de tuin (lees blog 'Een  tuinfeestje', 16 juni 2023) omdat ik 60 jaar geworden was èn 10 jaar in Jans’ huis en tuin woon. Als cadeautip had ik een bijdrage gevraagd voor een tuinportret, gemaakt door www.sarahvanrossem.com . Afgelopen week was het zover: ik mocht het gaan ophalen bij Sarah! 

Al een tijdje terug had ik bloemen uit mijn tuin naar haar atelier gebracht. Daar hebben we besproken wat voor kleuren ze zou gaan gebruiken, of ik favoriete bloemen heb, waar ik van houd, of ik het werk verticaal of horizontaal wilde… Daarmee is ze aan de slag gegaan. Ik was natuurlijk enorm benieuwd de afgelopen tijd hoe het zou worden maar had er tegelijkertijd volop vertrouwen in dat het iets moois zou worden en dat Sarah begreep waar ik van houd. Onderstaande foto maakte Sarah tijdens het werkproces.

Het resultaat is prachtig geworden, ik kan ernaar blijven kijken. Ik zie mijn tuin en de bloemen erin terug. Nu nog op zoek naar een plaatsje voor dit kunstwerk en dat valt nog niet mee. Ik hang of zet het nu steeds ergens anders. Eigenlijk dacht ik het bij mijn art-wall op te hangen. ..

alleen zit ik op de bank met mijn rug er naar toe en ik wil er nu steeds naar kijken. Vanaf de eettafel zie ik het wel maar te ver om goed te kijken.

Daarom staat het nu voorlopig op mijn zwarte trolley. Ik kan er nu vanaf de bank èn vanaf de eettafel van genieten. 

Voorlopig staat hij daar goed. Heerlijk om naar te kijken maar ook om na te genieten van het gezellige tuinfeestje met zoveel lieve mensen die mij dit gegeven hebben! 

Verheugen op wat komen gaat...

Ik heb weer iets moois gevonden op Marktplaats: een schommelstoel.

Sinds ik mijn openslaande deuren heb, zit ik daar graag. Als het warm is, kun je er lang in de schaduw zitten en 's avonds kun je er lang in het zonnetje zitten. 's Avonds voelt het ook prettig om dicht bij het huis te zitten. Ik was op zoek naar een nieuwe tuinstoel voor mijn nieuwe plekje maar kon niets naar mijn zin vinden zodat ik vaak mijn opgeknapte stoeltje van opa even buiten zette en later, toen het weken lang mooi bleef, mijn buiten-vlinderstoelen daar neer zette. Eigenlijk helemaal prima dus liet ik dat zo.

Onlangs kreeg ik het geweldige nieuws dat ik oma ga worden! Iets waar ik me enorm op verheug en waar ik heerlijk over kan zitten mijmeren in mijn stoel bij de openslaande deuren. Toen ik daar weer eens zat en overeind wilde komen voor een bakkie koffie, realiseerde ik me ineens dat dat niet gaat met een kleintje op mijn schoot. Ik moet namelijk altijd uit die vlinderstoelen klimmen met hulp van een steuntje. Zonder me met twee handen vast te houden en omhoog te duwen, kom ik er van zijn langst-zal-ze-leven niet uit! Het wordt dus toch tijd voor een andere stoel.

Vrij snel daarna zag ik bij Ikea een schommel-tuinstoel. Hoe heerlijk om daar volgend jaar op te kunnen schommelen. Een schommelstoel! Voor ik over zou gaan tot de aankoop, ben ik zoals altijd eerst op marktplaats gaan zoeken. Wat staat daar aan schommelstoelen? Heel veel, kan ik je vertellen. Het blijkt tegenwoordig bijna standaard om een schommelstoel aan te schaffen voor de babykamer. Natuurlijk was ik niet op zoek naar een schommelstoel voor een kinderkamer maar voor buiten. Ik zou hem evt ook 's avonds binnen kunnen zetten. En toen zag ik deze! Meteen verliefd, geboden en gekocht! Nu staat hij bij mij in de woonkamer want ook (vooral) daar is het een pareltje. Hij zit ook zo heerlijk, veel lekkerder dan mijn stoeltje van opa dat daarbij ook kwetsbaar is en eigenlijk niet voor iedereen geschikt is om in te zitten. 

Dus nu staat er in mijn woonkamer een prachtige schommelstoel die, wanneer de tuindeuren opengaan, zonder moeite buiten staat. Wanneer ik op de bank zit, zie ik hem staan en verheug ik me op wat komen gaat...

Klussen met restjes

Soms vraag ik me af of het klussen hier ooit helemaal klaar zal zijn..

Laatst heb ik zomaar (waarschijnlijk om de badkamer-poetsbeurt uit te stellen) een klusje opgepakt: ik heb de zeep met zeephouder opgehangen in de bij-keuken! Die lag al een paar jaar (!) te wachten op zijn plekje. Ondertussen werd de zeep (met houder eraan vast) wel gewoon gebruikt. Dat hij zo lang lag te wachten was omdat ik een manier moest bedenken om hem zo te hangen dat de zeep boven de spoelbak zou hangen en niet de kraan in de weg zou zitten. Daar zijn meteen een heleboel keuzes mee gemoeid, zoals: Houd ik deze kraan of vervang ik die eerst? Hang ik de zeep aan de wand van de kraan of aan de ruwe muur links? En in geval van wand kraan: ga ik die eerst betegelen of niet? Enfin, genoeg redenen om de zeep te laten liggen.

Nu hangt hij dan eindelijk aan een plankje van restjes hout dat ik zwart geverfd heb. Ik vond ineens dat het NU moest gebeuren, geen getreuzel meer en knopen doorhakken. Dus koos ik ervoor een plankje van resthout te maken en dit tegen de ruwe muur te bevestigen. Door de zeephouder hierop te bevestigen kwam hij boven de spoelbak te hangen. Het plankje verfde ik zwart en voilá, de zeep hangt boven de spoelbak èn hangt niet de kraan in de weg. Ook leuk: het kostte niets, alles wat ik nodig had, lag in de schuur. 

In de schuur lag ook een restje zwarte wandtegeltjes. Ook die knoop werd doorgehakt, ik heb een randje tegeltjes op de achterwand bevestigd. Daarvoor heb ik eerst de wand even goed schoongemaakt en meteen maar een nieuw likje verf gegeven. Daarna was er wel ineens wel een groot verschil met de andere wanden te zien dus vooruit, die meteen even meegepakt. Dat knapte lekker op en ook weer restjes verf die ik kon gebruiken! Jammer genoeg zag ik geen restje tegellijm en voegsel dus moest ik toch naar de bouwmarkt. Het tegelen was een fluitje van een cent, zo gedaan. Dat dit zo lang moest duren voor ik eraan begon! 

Daarna alles meteen opgeruimd. Mijn overgebleven restje witte verf past nu in een kleiner emmertje en daardoor kon ik hem in het kastje boven de meterkast zetten bij andere restjes verf. Netjes het trapje gebruikt in plaats van een stoel, even schuiven met wat blikken verf en wat zie ik staan: tegellijm en voegsel! Ik heb dus nu weer restjes tegellijm en voegsel voor een ander klusje. Misschien tegeltjes in de gang?

Een vitrinekast

Zoals misschien wel bekend, woon ik niet in een heel groot huis met veel opbergmogelijkheden. Ik heb geen zolder, wel een kelder. In de kelder staan mijn voedselvoorraad, schoonmaakmiddelen, vazen op planken, een stofzuiger op het trapje van drie treden en als je op je knieën verder kruipt, vind je de kerstspullen, verkleedspullen en speelgoed van de kinderen dat ik heb bewaard. Wanneer ik de verkleed- of kerstspullen nodig heb, stuur ik meestal jongste dochter (de kleinste in de familie) de kelder in. De planken staan vol, heel vol. Soms kukelt er iets vanaf, een pak suiker bijvoorbeeld, of een vaas... Dat laatste is minder fijn omdat je de scherven op moet ruimen maar ook omdat ik een mooie vaas moet missen. De regel in huis is dus inmiddels: wanneer er iets in komt, moet iets anders eruit. Dat lukt tegenwoordig beter dan voorheen, ik ben tevreden met wat ik heb en impuls-aankopen komen steeds minder voor. Toch blijft het woekeren met de ruimte, de kunst is om alles steeds op te ruimen.

Toch zwerven er in huis altijd wel spullen rond omdat die nergens een goede plek hebben.Dat zijn vaak vazen, boeken, schaaltjes, tijdschriften, fotoboeken. Spullen die ik niet ver weg wil hebben omdat ik er regelmatig naar kijk of ze gebruik. Ik wissel ook graag met spulletjes in huis: in de winter staan, liggen en hangen er andere spullen dan in de lente, zomer en najaar. Dan wordt er geschoven en maak ik nieuwe groepjes, stapeltjes en ja, waar laat ik dan die andere vaas, kandelaar...

Daar heb ik iets op gevonden: een vitrinekast.

Op het enige plekje in huis waar ik nog een kast kwijt kon, staat nu een nieuwe zwarte metalen vitrinekast. Online gekocht. Dat doe ik meestal niet want ik wil altijd alles in het echt zien, ruiken, voelen maar ik kon in geen een winkel de goede kast vinden en deze stond online bij VTWonen/ Fonq. Ik wist dat het zou passen want voorheen stond hier mijn zwarte trolley die dezelfde diepte had. Bovendien kon ik met zo'n handige tool kijken hoe de kast in mijn woonkamer zou staan. Je kunt dan een foto van je interieur maken en de kast er virtueel in zetten.

Inmiddels staat de kast op zijn nieuwe plek. Bijkomend voordeel: de vintage foto van mijn vader en moeder had nog geen goed plekje en die hangt er prachtig boven.

Ik heb alle rondzwervende spullen meteen een plek gegeven in de kast en hij staat helemaal vol. Het ziet er mooi uit en ik heb geen rondzwervende spullen meer.

Wel een rondzwervende trolley maar dat mag. Hij heeft zijn wieltjes niet voor niets!

Een tuinfeestje

De dagen hollen voorbij. 

Ik was zó van plan weer ieder week een blog te schrijven maar inmiddels is mijn laatste blog alweer 6 weken geleden!!! Het is wel te verklaren want in de afgelopen weken heb ik mijn half-jaarlijkse dagopname voor mijn MS met alle daarbij-horende controles en bloedonderzoeken gehad en daar moet ik altijd even van bijkomen. Daarna stortte ik me meteen in de voorbereidingen voor een tuinfeestje dat ik gepland had voor mijn 60ste verjaardag (in november) en mijn 10 jarig jubileum van Jans' huis en tuin. Dat feestje was geweldig (eind mei), waarover straks meer, maar een klein minpuntje was dat ik mijn voet aan het eind van het feest verzwikte en tot op de dag van vandaag nog niet goed kan lopen. Alle tijd om op de bank te zitten en een blog te schrijven, zou je denken maar niets is minder waar. Al mijn energie gaat naar mijn enkel en het (moeizame) lopen waardoor ik zo moe was dat ik geen woorden 'op papier' kon krijgen. Gelukkig gaat het iedere dag beter en vond ik het nu wel tijd worden weer iets van me te laten horen.

Een tuinfeestje dus.

In november werd ik 60 en vierde dat met kinderen, broer, zus en alles wat daarbij hoort op landgoed De Mariënwaerd. Een heerlijk weekend. Ik wilde echter ook een feestje geven voor mijn vrienden en vriendinnen en het leek me zó leuk om een feestje in de tuin te geven. Daarbij kwam ook het feit dat ik dit jaar mijn 10e jaar in Jans' huis en tuin' beleef en zo kwam het idee 28 mei een tuinfeest te geven met hopelijk goed weer. Dat is gelukt!

Ik vind het geweldig leuk om de tuin mooi te maken, hapjes en drankjes te verzinnen en die ook zelf te bereden. Om dat alles mogelijk te maken, begon ik op tijd zodat alles in stapjes, gedoseerd gedaan kan worden. Overal maakte ik lijstjes voor die ik honderd keer opnieuw doornam en waarop alles afgevinkt kon worden. Het geheugen is niet meer wat het was en multi-tasken is ook voorbij. 

Het weer werkte fantastisch mee: droog, zonnig en niet te warm.

De dag van het feest was alles voorbereid. De tuin stond er piccobello bij, de versieringen waren aangebracht, alle boodschappen waren in huis, alle hapjes waren voorbereid, de (zelfbediening-)bar stond klaar, dochters en schoonzonen waren present: het feest kon beginnen. Vanaf nu hoefde ik me alleen nog maar met mijn gasten bezig te houden want de kinderen zorgden voor het af-bereiden en rondbrengen van de mini-gerechtjes, het bevoorraden van de drankjes en het in beeld brengen van alles. Zonder hen was het niet gelukt.

En ja, aan het eind verzwikte ik mijn voet, dacht dat het wel mee viel en ging gewoon verder maar bij de na-zit toch maar even pootje omhoog en gekoeld. Dat had eigenlijk eerder gemoeten, mijn voet werd dik en ik kon er niet meer op staan. Met rust nemen kwam het na het feestje in ieder geval wel goed, ik kon alleen maar op de bank liggen. Inmiddels loop ik weer rondjes met Mix. Het mag de pret niet drukken, ik geniet nog steeds na van mijn tuinfeestje!

Een creatief weekje

Vorige week kwamen oudste dochter en hond Suus logeren. Een mooie gelegenheid om er een creatieve week van te maken. 

Ik ben al een poosje aan het leren over ‘natuurlijk verven’, ecoprinten op stof en meer. Eind vorige zomer heb ik al eens geëxperimenteerd met ecoprinten. Bloemen en bladeren uit mijn tuin op stof leggen, stevig oprollen en stomen in een pan. Planten zouden dan hun kleurstoffen achter laten op de stof. Het  was geen succes, het resultaat was een smoezelig lapje stof..

   

Ik leerde dat stof eerst voorbehandeld moest worden, gebeitst, zodat de vezels open gaan staan en de kleurstoffen op kunnen nemen. Waarmee je kunt beitsen werd me niet heel duidelijk, dat kan met meerdere middelen. Ik las over sojamelk, aluin, ijzersulfaat…

Na dit teleurstellende resultaat heb ik het even laten rusten maar mijn omgeving was het niet vergeten. Met mijn verjaardag kreeg ik een ‘beginnersproject ontdek natuurlijk verven’ van ‘Meaningful Crafts’ cadeau. In deze creatieve week gingen we hier eindelijk mee aan de slag. 

Het was meteen ook een lesje in geduld en 'kleine stapjes nemen' want het was niet iets wat in een dag gedaan is.

Dag 1

deden we de Kamille en de Meekrap (natuurlijke verfstoffen) ieder in een pot, voegden 1 liter water toe en lieten dat 48 uur weken.  

Dag 2 

gingen we de vezels 'beitsen'. We kookten in een oude pan 1,5 liter water met 15 gram Aluin zodat de Aluin oploste. Daarna zetten we het vuur uit, lieten het water afkoelen tot zo'n 80*C, voegden alle vezels toe en lieten dit volledig afkoelen. De vezels moeten afgedekt 24 uur in het Aluin-bad blijven.

Deze dag deden we ook Blauwhout in een pot met 1 liter water, deze moest 24 uur weken.

Dag 3

goten we het Kamille-bad uit de pot door een stuk kaasdoek in een oude pan en knoopten daarna het kaasdoek met de Kamille dicht met elastiekjes. Deze bundel deden we in het verfbad in de pan, vulden het aan met ongeveer 1 liter water en brachten de temperatuur tot net onder het kookpunt (80*C). We moesten het 1 uur op deze temperatuur houden, daarna haalden we de bundel Kamille eruit en lieten het afkoelen tot net boven hand-temperatuur. Daarna haalden we vezels uit het Aluin-bad, knepen die zacht uit en deden ze in het verfbad. Dit moest weer tot net onder het kookpunt gebracht worden en 1 uur op die temperatuur laten staan. Daarna afkoelen.

Dit deden we ook met de Meekrap en Blauwhout.

Dag 4

haalden we de geverfde vezels uit hun verfbaden, spoelden ze uit onder de kraan, deden ze in een pot met water en een scheutje azijn om de kleuren vast te zetten. Na 1 uur spoelden we de vezels weer uit en hingen ze te drogen....

en voilá het resultaat!!

Dit was leuk en met resultaat! Natuurlijk heel iets anders dan eco-printen maar wel een lesje in natuurlijk verven waar we mee verder kunnen.

Groen als gras

Het is april en dus is er werk te doen in de tuin. Nou ben ik geen hele 'nette' tuinierster, ik houd van een natuurlijke tuin. Bij mij valt 'terrastegels en tuinmuren ontdoen van groene aanslag' niet onder tuinieren maar onder poetsen, iets waar ik een hekel aan heb en zo lang mogelijk uitstel (maar natuurlijk wel een keer moet gebeuren).  Gelukkig staan er ook echte tuinklussen op mijn to do lijstje en daar werk ik graag aan. Wanneer ik vervelende taakjes in huis op mijn lijstje heb en ik door de tuin loop, zie ik altijd wel iets wat 'dringend' moet gebeuren zodat ik dat andere taakje even uit kan stellen. Het liefst ben ik dagelijks in de tuin bezig maar helaas vindt het lijf dat niet goed en doe ik alles in stappen.

Het gazon bijvoorbeeld. Toen Mix bij mij kwam wonen heb ik een stuk tuin veranderd in een gazonnetje van zo'n twee meter doorsnede zodat Mix daar lekker kan liggen (blog: "gazonnetje in wording 11-10-2016). Uiteindelijk ligt ze er niet heel vaak (ze ligt net zo lief op de halfverharding) maar 's winters is het een fris stukje groen in de tuin tussen alle afgestorven vaste planten en gele beukenhaag. Het is dus een blijvertje. Toendertijd heb ik het zelf ingezaaid, dat is aardig gelukt maar het is wel een hobbelig stukje gras met inmiddels veel wilde pollen. Het kan wel wat beter dus ben ik onlangs begonnen met het weghalen van het gras. Een flinke klus die ik duidelijk in meerdere stappen moet doen, ook voor de gft-bak want die wordt anders zo zwaar dat ik hem niet meer kan verplaatsen en de ophaaldienst straks nog weigert om hem te legen.

Nu het gras weg is en de grond omgespit, kan ik door te bemesten, de grond voorbereiden op nieuw gras. Dit keer worden het graszoden, net wat sneller. De uitdaging zit hem in het vlak leggen van de graszoden. Daar heb je van die handig rollers voor maar mijn grasveldje is zo klein dat ik die roller amper heen en weer kan bewegen. Eerst maar eens wat grond erbij doen want die zoden hebben heel wat grond mee de gft-bak in genomen (vandaar het gewicht!), dan netjes aanharken en wat aanstampen met de voetjes. Verder ben ik nog niet gekomen, mijn gazonnetje-in-wording ligt met een laagje verse compost uit mijn compostbak te wachten op nog wat extra grond en nog een keer aanstampen en gladharken. Het is voor vandaag mooi geweest en mijn voetjes gaan nu lekker omhoog. Na het weekend hoop ik het af te maken en de graszoden te halen.

Bij de graszoden krijg ik gratis een roller te leen, als ze dat tenminste ook doen bij mij "enorme" aanschaf van twee rolletjes gras, en dan is het tijd voor de finishing touch: het uit- en aanrollen van het gras. En al zie ik enorm uit naar droog en zonnig lenteweer, dàn hoop ik toch op een paar lentebuitjes voor het gras.