Augustus, een oogstmaand.

Je kunt er niet om heen: augustus is een oogstmaand. Eigenlijk van de hooi-oogst en daarom ook hooimaand genoemd. In mijn tuin heb ik geen hooi (hoewel, als ik nog even wacht met maaien...) maar wel oogst.

Terwijl de grond in de moestuin er steeds leger uit gaat zien doordat ik bijvoorbeeld de erwten-planten en de tuinboon-planten eruit gehaald heb, hangt mijn "tuinmuur" vol met vruchten. Tegen de muur staan namelijk de frambozen en die doen het keer op keer fantastisch. In het voorjaar dun ik de opkomende stengels flink uit omdat ik anders geen ruimte meer voor groente overhoud. Ik denk dan steeds dat ik het komende jaar wel minder vruchten zal krijgen maar niets is minder waar. Ook dit jaar buigen de takken omlaag door de grote hoeveelheid zoet rode vruchten.

Naast de frambozen staat mijn klimcourgette. Deze moet even op gang komen en produceert in het begin vooral bloemen zonder vruchten.

Inmiddels is hij lekker op dreef, heeft de bovenkant van de muur al lang bereikt en klimt nu horizontaal boven langs de framboos richting de schuur. Hij is inmiddels al wel 5 a 6 meter lang en is nu aan de lopende band vruchten aan het produceren. Het begon met ongeveer 1 courgette per week maar het tempo wordt langzaam maar zeker opgevoerd naar 2 a 3 courgettes per week. Ik laat ze niet te groot worden om de groei van meerdere vruchten te stimuleren én omdat ze klein lekkerder zijn. Bovendien zijn het dan mooie één-persoons courgettes wat goed uitkomt in mijn één-persoonshuishouden.

Ik heb van de week een courgette gegeten bij pasta carbonara. Aanleiding voor de pasta was een nieuw aangeschafte pastamachine die al lang op mijn wensenlijstje stond. Ik wilde natuurlijk meteen proberen om zelf spaghetti te maken met behulp van het apparaat. Het was verrassend eenvoudig en leuk! Ik heb meel gebruikt dat in mijn kast stond en dat ging prima maar de smaak van eigengemaakte pasta kan volgens mij beter. Ik moet me daar nog eens goed in verdiepen. Leuk is het zeker en mijn zelf-geoogste courgette-plakjes smaakten er heerlijk bij!

Frambozen uit eigen tuin

De eerste frambozen zijn geoogst.

In het begin zijn de rijpe exemplaren op één hand te tellen en dan snoep ik ze zo van de struik. Nu kan ik iedere dag een schaaltje vol plukken. Meestal doe ik er 's morgens een paar in de yoghurt en de rest vries ik in.

Van de eerste oogst heb ik deze keer frambozentaartjes gemaakt. De dochters waren allebei bij mij en dat was reden voor een taartje want zo vaak komt dat niet voor. Het werden taartjes van korstdeeg met een vulling van frambozen en een topping van merengue. Ze waren heerlijk. Voordat ik foto's gemaakt had, waren ze al op!

Vandaag heb ik nieuwe frambozentaartjes gemaakt en dit keer heb ik wel foto's gemaakt. Speciaal voor mijn blog... en om lekker van te smullen. Deze keer met een custardvulling, ook heel lekker!

Taartjes met custardvulling en frambozen

(voor 4 personen)

voor korstdeeg:

115 gram bloem

65 gram koude boter

25 gram poedersuiker

1/2 theelepel vanille-extract

1 eierdooier

4 kleine taartvormpjes

steunvulling van spliterwten (gebruik ik altijd) of keramische bakkorrels

Doe boter, bloem en poedersuiker in een keukenmachine en maal alles tot fijn kruim. Doe er vanille-extract, eierdooier en 1/2 eetlepel koud water bij en laat de machine draaien tot het een samenhangend deeg is. verpak het deeg in plasticfolie en laat het minimaal 30 minuten in de koelkast rusten.

Verwarm de oven op 190 graden.

Rol het deeg uit op een met bloem bestoven werkblad en bekleed er de (ingevette) vormpjes mee. Leg er een stukje bakpapier overheen en vul de vormpjes met de steunvulling. Bak de taartjes 10 minuten in de oven. Verwijder daarna de steunvulling en het bakpapier en bak ze nog 2 a 3 minuten tot ze goudbruin zijn. Laat ze afkoelen.

( Je kunt deze kaartbodempjes ook prima invriezen)

Voor de custardvulling:

1 ei + 1 eierdooier

20 gram suiker

1/2 vanillestokje

2,5 dl volle melk

Klop in een kom het hele ei met de eierdooier en de suiker door elkaar. Snijd het vanillestokje open, schraap het merg eruit en doe beid met de melk in een pan. Verwarm het geheel op een laag vuur tot de melk de vanillesmaak heeft opgenomen en bijna kookt.

Schenk de room al kloppend heel rustig bij de eieren, doe het mengsel terug in de pan en laat het binden op een laag vuur. schenk de dikgewonden custard op de vormpje en bak ze nog 10 minuten op 150 graden tot de vulling begint te kleuren.

Haal de vormpjes uit de oven en laat volledig afkoelen.

Voor de topping:

100 gram frambozen

poedersuiker

Haal de taartjes voorzichtig uit hun vormpjes en leg de frambozen erop. Bestuif ze met poedersuiker.

Lekker hoor!

Tijd voor de zomersnoei van de Wisteria.

Gisteren heb ik voorzichtig de snoeischaar in de Wisteria (= Blauwe Regen) gezet. Het is tijd voor de zomersnoei.

De Wisteria moet in hartje zomer én in het prille voorjaar gesnoeid worden. Doe je dat niet, dan wordt de Wisteria al snel een chaos van takken met veel bladeren maar weinig bloemen. Moeilijk is het niet, je knipt in juli/augustus alle zijtakjes terug tot ca 20-30 cm en in de prille lente (februari/maart) kort je ze verder in tot ca 5-10 cm. Ik doe dit trouw ieder jaar en hij bloeit fantastisch, hij begint in het voorjaar voordat de bladeren uitlopen en daarna blijven er de hele zomer bloemtrossen tussen het groen verschijnen.

april

juli

Die zomersnoei is, zoals ik zei, niet moeilijk maar toch vind ik het altijd lastig om de schaar erin te zetten, ik begin altijd voorzichtig. De reden hiervoor is de bloei want met het inkorten van de zijtakken, knip ik ook bloemen weg. Dat lijkt zonde maar het is voor het goede doel: volgend jaar wederom een rijke bloei! Bloemen wegknippen blijf ik moeilijk vinden. Echter, ik moet de Wisteria in toom houden. Mijn stoelen schuiven steeds verder naar het midden van mijn terras-cirkel omdat de Wisteria in mijn nek kriebelt. Daarnaast worden de bloemen ook goed bezocht door hommels en die cirkelen dan ook regelmatig om je hoofd.

Inmiddels is de snoeibeurt gedaan. Dat ik gesnoeid heb, zie ik vooral aan de volle container. De Wisteria is nog steeds vol en heeft ook nog steeds bloemen (wel wat minder).

voor

na

Dat de Wisteria in mijn nek kriebelt komt ook doordat hij onder druk van zijn uitbundige groei naar voren helt.

 

Hij rust op een soort pergola van palen waartussen staaldraad is gespannen en waaromheen de takken kronkelen. De paal waar de hoofdtak omheen kronkelt helt schuin naar voren. Ik heb nog geen idee hoe ik die weer recht kan krijgen. Hij draagt het hele gewicht van de Wisteria. In de winter ga ik daar een oplossing voor bedenken, dan zijn de bladeren verdwenen en kan ik de takken goed zien.

januari, voor de snoei

eind februari, na de snoei

Overigens ook een mooi plaatje, de kale, kronkelende takken.