Kerstmis 2020

Het huis is in kerstsfeer! Het lijkt alsof ik daar heel laat mee ben maar dat is niet zo. 6 December stond de boom al binnen. Ik zag dat bij veel mensen de boom al voor Sinterklaas binnen stond maar dat kan bij mij echt nog niet, 6 december is al hééééél snel.

Meestal komt kerst na Sinterklaas geleidelijk mijn kamer binnen maar nu ging het sneller en misschien komt het doordat ik zo vroeg begonnen ben maar "less is more" is dit jaar niet gelukt. Mijn huis staat vol met kerst, om te beginnen heb ik een grote boom. Dit jaar een verrassingsboom want ik haal hem al jaren naar grote tevredenheid bij Ikea en neem dan uitgebreid de tijd om de mooiste boom te zoeken maar dit jaar kon je niet kiezen. Er stond een boom van een man bij de ingang en toen ik vroeg om een grote boom vroeg hij: "mijn groot of jouw groot?". "Jouw groot" zeiden oudste dochter en ik en die kregen we. Onze bomen waren zo groot dat we ze met moeite in de auto mee naar huis kregen en de allergrootste heb ik bij oudste dochter en vriend achter gelaten. Hun plafond is nog iets hoger. De op een na grootste boom ging verder met mij mee en bleek perfect van hoogte en na de onthulling ook perfect van vorm.

Niet veel later is de boom vol gehangen met lichtjes en versiersels, hebben al mijn engelen een plekje gevonden aan een paar takken, hangen er sterren en staan er overal kaarsen. In de vensterbank is het een allegaartje, daar staan wat herinneringen uit de kerstdoos van mijn moeder tussen een hoop lichtjes zodat er van buitenaf wat te zien is. Ik woon namelijk in een van de "fonkelstraatjes" waarvan de bewoners gevraagd is wat verlichting aan te brengen aan de voorkant. Je kon zelfs vorig weekend een berkentak met verlichting afhalen om de boel ng wat op te leuken. Jammer genoeg was ik toen niet fit genoeg om dat zelf te doen want er hing een lekker sfeertje in de wijk. Eind van de middag liep ik er nog even doorheen met Mix en wat was het gezellig. Overal buurtbewoners die samen bezig waren met de verlichting voor hun huis, mensen die met een berkentak door de wijk liepen op weg naar hun huis en overal de fonkelend lichtjes in het donker. Een super initiatief van het museumkwartier!

Tussendoor ruim ik binnen in gedeeltes op. Na weken is eindelijk mijn tafel en de rest van de kamer vrij van dozen, stapels en spullen die er niet horen maar in de keuken, bijkeuken en gang liggen en staan nog steeds spullen van mijn moeder. Er lijkt geen eind aan te komen. Nu mijn kamer versierd en eindelijk opgeruimd is valt het met de hoeveelheid versiering toch mee. Niet te veel en niet te weinig, het is gezellig.

Van grote kast naar kleine kast.

Afgelopen week had ik niet zo'n goede week, mijn bloeddruk was te hoog met daarbij horende klachten waaronder hoofdpijn. Ik kreeg van de dokter een bloeddrukmeter mee naar huis met het advies om zo goed als niets te doen en lekker te relaxen op de bank. Nu gaan relaxen en bank zitten bij mij niet zo goed samen maar ik heb het geprobeerd. Lezen lukte niet dus toch maar televisie aangezet om te zorgen dat ik op die bank bleef plakken. Het werkte niet echt want bij "Say yes to the dress" (ja, je moet toch wat) werd ik emotioneel waardoor mijn bloeddruk verder steeg en bij "Silent Witness" sloeg mijn hart van de spanning wat slagen over wat me ook niet goed leek. Om te ontspannen heb ik de volgende dag met oudste dochter kerstbomen gehaald wat voor bloeddrukverhoging (want inspanning) en bloeddrukverlaging (want vreselijk gelachen=ontspanning) zorgde.

Verder ook nog de kast in de kamer leeggehaald want de kast van mijn moeder gaat de grote kast in mijn woonkamer vervangen. Vrijdag was een busje geregeld om grote spullen uit mijn moeders huis te verhuizen, waaronder de kast, waarbij ik alleen heb gedelegeerd in plaats van helpen sjouwen. Tussendoor nog even een doktersbezoekje en toen weer op de bank met uitzicht op een andere, veeeel kleinere kast tussen allemaal spullen die uit de oude, veeel grotere kast kwamen. Ook niet bloeddrukverlagend. "Wow", wat een ruimte, veel meer lucht om de meubels", appten de dochters. "Heel mooi", zei degene die de grote kast thuis gaat neerzetten (Zou ik ook zeggen!). En wat vind ik er zelf van? Mijn mening wordt gekleurd door al mijn herinneringen die aan deze kast vastzitten. Zo komt hij van mijn opa en oma aan mijn vaders kant. Bij de verhuizing naar de woning boven hun sigarenwinkel paste de kast niet door het trappengat. Mijn opa wist de oplossing: het onderste gedeelte met lades eraf zagen en zo geschiedde. Toen de kast bij mijn ouders terechtkwam, heeft mijn vader de kast opgeknapt en, handig als hij was, weer in zijn oorspronkelijke staat teruggebracht. Met lades dus. Toen we voor de meubels van mijn moeder een nieuwe bestemming aan het zoeken waren, bedacht ik dat de kast mijn grote kast misschien zou kunnen vervangen. Toen ik daarbij opperde hem wellicht een kleurtje te geven, verschoot grote broer van kleur vanwege al het werk dat ons' vader eraan had gehad om hem weer in originele staat en -kleur te krijgen. En die arme kast, die zoveel te verduren heeft gehad...

En nu staat ie dan bij mij in zijn originele staat en hij lijkt hier op zijn plek te zijn. Oké, ik moet even wennen aan de grootte maar alles wat ik wilde, zit erin, de ruimte erom heen voelt heerlijk. De rommel is weg, weer opgeborgen in de kast, en mijn bloeddruk is weer wat gedaald. Voorlopig blijft hij staan en de andere kast is op weg naar de nieuwe bestemming waar hij in bruikleen gaat staan, ik wil nog een kleine slag om de arm houden. Nu op naar "het heerlijk avondje" want Sint komt bij mij vanavond online. Morgen vertrekt hij weer naar Spanje en dan is het tijd voor kerst, de kerstkriebels zijn al begonnen. Er is in ieder geval nog nooit zo veel ruimte voor de kerstboom geweest. Gelukkig maar want die is gróót, hoger dan de kast!

Ik ben benieuwd wat jullie van mijn "nieuwe" kast vinden?