Een vitrinekast

Zoals misschien wel bekend, woon ik niet in een heel groot huis met veel opbergmogelijkheden. Ik heb geen zolder, wel een kelder. In de kelder staan mijn voedselvoorraad, schoonmaakmiddelen, vazen op planken, een stofzuiger op het trapje van drie treden en als je op je knieën verder kruipt, vind je de kerstspullen, verkleedspullen en speelgoed van de kinderen dat ik heb bewaard. Wanneer ik de verkleed- of kerstspullen nodig heb, stuur ik meestal jongste dochter (de kleinste in de familie) de kelder in. De planken staan vol, heel vol. Soms kukelt er iets vanaf, een pak suiker bijvoorbeeld, of een vaas... Dat laatste is minder fijn omdat je de scherven op moet ruimen maar ook omdat ik een mooie vaas moet missen. De regel in huis is dus inmiddels: wanneer er iets in komt, moet iets anders eruit. Dat lukt tegenwoordig beter dan voorheen, ik ben tevreden met wat ik heb en impuls-aankopen komen steeds minder voor. Toch blijft het woekeren met de ruimte, de kunst is om alles steeds op te ruimen.

Toch zwerven er in huis altijd wel spullen rond omdat die nergens een goede plek hebben.Dat zijn vaak vazen, boeken, schaaltjes, tijdschriften, fotoboeken. Spullen die ik niet ver weg wil hebben omdat ik er regelmatig naar kijk of ze gebruik. Ik wissel ook graag met spulletjes in huis: in de winter staan, liggen en hangen er andere spullen dan in de lente, zomer en najaar. Dan wordt er geschoven en maak ik nieuwe groepjes, stapeltjes en ja, waar laat ik dan die andere vaas, kandelaar...

Daar heb ik iets op gevonden: een vitrinekast.

Op het enige plekje in huis waar ik nog een kast kwijt kon, staat nu een nieuwe zwarte metalen vitrinekast. Online gekocht. Dat doe ik meestal niet want ik wil altijd alles in het echt zien, ruiken, voelen maar ik kon in geen een winkel de goede kast vinden en deze stond online bij VTWonen/ Fonq. Ik wist dat het zou passen want voorheen stond hier mijn zwarte trolley die dezelfde diepte had. Bovendien kon ik met zo'n handige tool kijken hoe de kast in mijn woonkamer zou staan. Je kunt dan een foto van je interieur maken en de kast er virtueel in zetten.

Inmiddels staat de kast op zijn nieuwe plek. Bijkomend voordeel: de vintage foto van mijn vader en moeder had nog geen goed plekje en die hangt er prachtig boven.

Ik heb alle rondzwervende spullen meteen een plek gegeven in de kast en hij staat helemaal vol. Het ziet er mooi uit en ik heb geen rondzwervende spullen meer.

Wel een rondzwervende trolley maar dat mag. Hij heeft zijn wieltjes niet voor niets!

Een tuinfeestje

De dagen hollen voorbij. 

Ik was zó van plan weer ieder week een blog te schrijven maar inmiddels is mijn laatste blog alweer 6 weken geleden!!! Het is wel te verklaren want in de afgelopen weken heb ik mijn half-jaarlijkse dagopname voor mijn MS met alle daarbij-horende controles en bloedonderzoeken gehad en daar moet ik altijd even van bijkomen. Daarna stortte ik me meteen in de voorbereidingen voor een tuinfeestje dat ik gepland had voor mijn 60ste verjaardag (in november) en mijn 10 jarig jubileum van Jans' huis en tuin. Dat feestje was geweldig (eind mei), waarover straks meer, maar een klein minpuntje was dat ik mijn voet aan het eind van het feest verzwikte en tot op de dag van vandaag nog niet goed kan lopen. Alle tijd om op de bank te zitten en een blog te schrijven, zou je denken maar niets is minder waar. Al mijn energie gaat naar mijn enkel en het (moeizame) lopen waardoor ik zo moe was dat ik geen woorden 'op papier' kon krijgen. Gelukkig gaat het iedere dag beter en vond ik het nu wel tijd worden weer iets van me te laten horen.

Een tuinfeestje dus.

In november werd ik 60 en vierde dat met kinderen, broer, zus en alles wat daarbij hoort op landgoed De Mariënwaerd. Een heerlijk weekend. Ik wilde echter ook een feestje geven voor mijn vrienden en vriendinnen en het leek me zó leuk om een feestje in de tuin te geven. Daarbij kwam ook het feit dat ik dit jaar mijn 10e jaar in Jans' huis en tuin' beleef en zo kwam het idee 28 mei een tuinfeest te geven met hopelijk goed weer. Dat is gelukt!

Ik vind het geweldig leuk om de tuin mooi te maken, hapjes en drankjes te verzinnen en die ook zelf te bereden. Om dat alles mogelijk te maken, begon ik op tijd zodat alles in stapjes, gedoseerd gedaan kan worden. Overal maakte ik lijstjes voor die ik honderd keer opnieuw doornam en waarop alles afgevinkt kon worden. Het geheugen is niet meer wat het was en multi-tasken is ook voorbij. 

Het weer werkte fantastisch mee: droog, zonnig en niet te warm.

De dag van het feest was alles voorbereid. De tuin stond er piccobello bij, de versieringen waren aangebracht, alle boodschappen waren in huis, alle hapjes waren voorbereid, de (zelfbediening-)bar stond klaar, dochters en schoonzonen waren present: het feest kon beginnen. Vanaf nu hoefde ik me alleen nog maar met mijn gasten bezig te houden want de kinderen zorgden voor het af-bereiden en rondbrengen van de mini-gerechtjes, het bevoorraden van de drankjes en het in beeld brengen van alles. Zonder hen was het niet gelukt.

En ja, aan het eind verzwikte ik mijn voet, dacht dat het wel mee viel en ging gewoon verder maar bij de na-zit toch maar even pootje omhoog en gekoeld. Dat had eigenlijk eerder gemoeten, mijn voet werd dik en ik kon er niet meer op staan. Met rust nemen kwam het na het feestje in ieder geval wel goed, ik kon alleen maar op de bank liggen. Inmiddels loop ik weer rondjes met Mix. Het mag de pret niet drukken, ik geniet nog steeds na van mijn tuinfeestje!