vrijdag 11 augustus 2023

Poppetje gezien? Kastje dicht.

Alweer een tijdje heb ik een kleedkamer voor mezelf. Hoe groots kun je leven in een klein huis! Eigenlijk is het uit nood geboren, in mijn slaapkamer is namelijk nauwelijks plaats voor een kledingkast. In plaats daarvan heb ik een meidenkastje op mijn slaapkamer, een kastje van mijn opa en oma, waar mijn beddegoed in ligt. Voor mijn kleding had ik in het begin, toen ik nog op een andere kamer sliep, een steigerbuis opgehangen, later aangevuld met een ladenkast. Prima oplossing toen de meiden nog thuis woonden maar na hun vertrek kamen twee kamers vrij die gelijk van grootte zijn. In de kamer aan de achterkant, die van oudste dochter, ben ik gaan slapen en die kamer is nu helemaal naar mijn zin (lees post 1 mei 2020: mijn bed is (zo-goed-als) geverfd).
De kamer van jongste dochter werd na haar vertrek atelier. Mijn naaimachine en schildersezel werden er neer gezet. Het werkte echter niet. Door het schuine dak kon de schildersezel niet overal staan en afstand nemen om mijn werkt te beoordelen ging ook niet. Uiteindelijk besloot ik toch het atelier naar de voorkamer, mijn oude slaapkamer, te verhuizen. Hier hing mijn kleding nog maar die moest dan natuurlijk weg. Een en een is twee: de kleding ging naar de oude kamer van jongste dochter. Om de kamer op te knappen, had ik het behang dat ik over had van mijn slaapkamer gebruikt. Dat beviel me zo goed dat ik nog een rol erbij heb gekocht en de hele kamer ermee heb behangen, behalve de wand waar de kledingkasten zouden komen. Ik had nog een Pax-kast/basiselement van Ikea van 1 meter breed (ooit gescoord op marktplaats) met kledingroede, die pastte precies naast de schoorsteen. Daarnaast kocht ik een ondiepe Pax-kast van 1 meter breed zodat hij voor de schoorsteen kon staan. Daarnaast pastte nog een oude Pax-kast van 40 cm breed die ik nog had (sinds geboorte oudste dochter!). Alles pastte mooi naast elkaar en dan was er nog ruimte over. De kast van 40 cm moest ik wel inkorten omdat het dak daar schuin afloopt maar dat ging zonder problemen. Een paar lades, planken en korven gekocht en voila: een kledingkast (nou ja: ook voor handdoeken en meer) van 2 meter 40! Zo veel ruimte had ik nog nooit gehad voor mij zelf!
Daarna heb ik een goede slaapbank gekocht (Asarum van Ikea) zodat ik ook een goede slaapplek heb als de dochters komen slapen. De spiegel neergezet op een houten bankje die ik beide al had, de juwelenkoningin ernaast gezet, een plankje (van een oude commode) opgehangen, lampje erbij en ik had een prima kleed-/logeerkamer.
Afgelopen weken was het echt klus-weer (lees: regen) en bedacht ik dat ik nu wel eens deuren voor mijn kast kon hangen. Als ik logées had, sliepen die in mijn kleedkamer met zicht op mijn kleding. Niet dat zij daar problemen mee hadden maar ik vind het mooier als er deuren voor hangen. Bovendien komt er in de toekomst af en toe een kleintje slapen en dan wil ik een leuk logeerkamertje hebben. Zo gezegd, zo gedaan, na een bezoekje aan Ikea is mijn keuze gevallen op de grijze Grimo deur met scharnieren. Het bevestigen ging zonder problemen. Ook het afstellen van de deuren ging naar tevredenheid. Een deur voor de 40cm-kast bestaat niet meer, de smalste deuren zijn 50 cm breed. Geen enkel probleem want nu valt ook mijn strijkplank die tegen de kast staat net buiten zicht. Ik moest die deur ook schuin afzagen, dat vond ik wel even spannend maar het ging allemaal goed. Ik heb er de leren handgreepjes (Östernäs) op gemonteerd. Het ziet er prachtig uit, vind ik. Een mooie kamer waar ik met plezier mijn kleding uitzoek en opruim en waar logée(tje)s heerlijk kunnen slapen...

donderdag 3 augustus 2023

Een portret van mijn tuin

 Eind mei vierde ik een heerlijk feestje in de tuin (lees blog 'Een  tuinfeestje', 16 juni 2023) omdat ik 60 jaar geworden was èn 10 jaar in Jans’ huis en tuin woon. Als cadeautip had ik een bijdrage gevraagd voor een tuinportret, gemaakt door www.sarahvanrossem.com . Afgelopen week was het zover: ik mocht het gaan ophalen bij Sarah! 


Al een tijdje terug had ik bloemen uit mijn tuin naar haar atelier gebracht. Daar hebben we besproken wat voor kleuren ze zou gaan gebruiken, of ik favoriete bloemen heb, waar ik van houd, of ik het werk verticaal of horizontaal wilde… Daarmee is ze aan de slag gegaan. Ik was natuurlijk enorm benieuwd de afgelopen tijd hoe het zou worden maar had er tegelijkertijd volop vertrouwen in dat het iets moois zou worden en dat Sarah begreep waar ik van houd. Onderstaande foto maakte Sarah tijdens het werkproces.


Het resultaat is prachtig geworden, ik kan ernaar blijven kijken. Ik zie mijn tuin en de bloemen erin terug. Nu nog op zoek naar een plaatsje voor dit kunstwerk en dat valt nog niet mee. Ik hang of zet het nu steeds ergens anders. Eigenlijk dacht ik het bij mijn art-wall op te hangen. ..



alleen zit ik op de bank met mijn rug er naar toe en ik wil er nu steeds naar kijken. Vanaf de eettafel zie ik het wel maar te ver om goed te kijken.


Daarom staat het nu voorlopig op mijn zwarte trolley. Ik kan er nu vanaf de bank èn vanaf de eettafel van genieten. 



Voorlopig staat hij daar goed. Heerlijk om naar te kijken maar ook om na te genieten van het gezellige tuinfeestje met zoveel lieve mensen die mij dit gegeven hebben!