Wie ik was, wie ik ben.

Een aantal jaren geleden vielen de drie peilers om waarop je je leven bouwt: mijn gezondheid liet het afweten, daardoor verloor ik mijn werk en er kwam een eind aan mijn huwelijk. Het was een heftige tijd en ik kreeg in die tijd hulp van een psycholoog. Zij vroeg mij om twee schilderijen te maken. Één schilderij over hoe ik me op dat moment voelde en één schilderij over hoe ik me wilde gáán voelen. Ik heb die schilderijtjes gemaakt, geen hoogstaande kunstwerken maar wel duidelijke afspiegelingen van hoe ik me voelde en hoe ik me wilde gaan voelen.
Op het eerste schilderij zag je niet veel, het was voornamelijk donkerbruin en zwart en als je goed keek, zag je iemand opgerold in een hol onder de grond liggen.
Het tweede schilderij was een heel ander verhaal: een strakblauwe lucht met een knalgroene heuvel waarop iemand staat met gespreide armen en het hoofd omhoog. Het mag duidelijk zijn dat het eerste schilderij liet zien hoe ik me toen voelde en het tweede hoe ik me wilde gaan voelen. Daar hoef je geen psycholoog voor te zijn.
De schilderijen heb ik niet meer, waarschijnlijk ben ik er een keer met een flinke kwast overheen gegaan in een poging alles achter me te laten. Inmiddels heeft alles een plekje gekregen. Ik lijk weer meer op de persoon op het tweede schilderij.

Onlangs kwam ik een beeldje tegen dat precies de houding heeft van de figuur op mijn tweede schilderij: een vrouwenfiguur met uitgestrekte armen. Ik wist meteen: dat ben ik! Ik heb het gekocht en nu zoekt het in Jans' huis al een poosje naar een plekje. Het staat nu eens hier, nu eens daar.

Ik ben er zo blij mee! Soms zet ik het op een plekje waar ik het vaker zie. Want als ik het zie, krijg ik energie en weet ik weer wie ik was maar vooral wie ik ben!

     

De tuin in juni.

Het is half juni en dus tijd voor mijn maandelijkse tuinfoto's. Over het algemeen ziet de tuin er goed uit al kun je zien dat hier en daar de planten nog aan moeten sterken na de laatste veranderingen. Planten die nog op hun vertrouwde plekje staan, doen het duidelijk beter. Dat is goed te zien bij de Vrouwenmantel en de Geitenbaard. De houten sculptuur achter de geitenbaard is nog maar nauwelijks te zien.

Ook de Lavatera groeit en bloeit weer volop na haar snoeibeurt in het voorjaar. Ze overwoekert de Salvia die het toch al moeilijk heeft na haar verhuizing en al gehalveerd is.

De laagblijvende Tuingeranium met haar felroze bloemetjes heeft het prima naar haar zin bij de donkerbladerige Heucheria. Ze heeft wat meer ruimte gekregen en maakt daar dankbaar gebruik van.

Maar ook een aantal nieuwkomers doen het goed. Zo is er een blauwe Campanula aan komen waaien,  heeft een licht-roze Tuingeranium zelf een plekje uitgekozen en Roze Prikneus, witte Monnikskap en Vingerhoedskruid vinden hun nieuwe plekje prima.

  

Elke keer als ik thuiskom en mijn tuin zie, ben ik weer blij!

                                   

Spiegeltje spiegeltje aan de wand..

Jongste dochter heeft de sleutel van haar appartement gekregen en gaat binnenkort op zichzelf wonen. Maar voor het zover is moet er eerst geklust worden. Mijn hulp is daarbij van harte welkom dus hanteer ik boormachine, verfkwast, behangersschaar en poetsdoek op een ander adres dan bij Jans' huis en tuin.
Dochterlief en vriend zijn druk geweest met het uitzoeken van een keuken, meubels, behang en verf maar hun collectie gereedschap is zeer beperkt dus wordt er een beroep gedaan op mijn collectie. En als je dan blij bent met een nieuw aangeschafte spiegel voor in de gang en je hem meteen op wil hangen, grijp je mis. Gelukkig is hun nieuwe stulpje niet ver weg en is het gereedschap zo weer terug.

 

Mijn spiegel hangt en het is fijn om te kunnen zien of er geen verf op mijn neus zit als ik de deur uitga!

Rabarbertaart.

Dit jaar heb ik jammer genoeg geen rabarber in mijn tuin. Om onduidelijke redenen is de plant dit jaar niet opgekomen. Helaas! Gelukkig kreeg ik uit een andere moestuin rabarber. Genoeg om een lekkere rabarbertaart te maken.

Ik wilde een taart waarin koek, zurige rabarbermoes en zoet eiwitschuim bij elkaar kwamen. Een kant en klaar recept vond ik niet dus ben ik zelf gaan combineren. Het resultaat viel goed in de smaak en dus wilde ik het recept met jullie te delen. Ik was alleen vergeten foto's te maken!

Deze week waren er genoeg redenen om taart te eten want jongste dochter kreeg de sleutel van haar eerste appartement én ze was jarig. Ik heb, naast een heerlijke citroen-merenguetaart en een frambozen-kwarkbol, ook nog een keer de rabarbertaart gemaakt! Dit keer mét foto's.

Eerst heb ik rabarber-aardbeienmoes gemaakt:
Maak 500 gram rabarber schoon, snijd de stelen in stukjes van ongeveer 2 cm, was ze en laat ze uitlekken in een vergiet.


Was 250 gram aardbeien, verwijder de kroontjes, halveer grote aardbeien en doe ze in een kom samen met 1 1/2 eetlepel bruine basterdsuiker. Dit afgedekt laten staan.
Breng in een pan een 1/2 dl appelsap samen met de rabarbersukjes, 1 kaneelstokje en 1 zakje vanillesuiker aan de kook en laat het zachtjes koken met het deksel op de pan. Af en toe roeren.

Voeg na 10 minuten de aardbeien met suiker (en evt. sap) toe en laat het geheel nog zo'n 5 minuten zonder deksel zachtjes koken. Daarna kan het vuur uit.

Na wat zoeken heb ik het kaneelstokje gevonden en verwijderd.

Ik heb op internet gegoogled naar de juiste hoeveelheid gelatine want ik wilde niet dat na het aansnijden van de taart de rabarbermoes uit de taart zou lopen! Op de verpakking van gelatine staat dat je 20 gram gelatine (12 blaadjes) nodig hebt voor 1 liter vloeistof maar op Smulweb vond ik dat je voor een liter vruchtenmoes 30 gram gelatine nodig hebt, dat zijn 18 blaadjes! Ik had ruim 1/2 liter moes en ben gegaan voor 7 blaadjes gelatine. Eerst 5 minuten in koud water geweekt en daarna een voor een door de warme moes geroerd. De moes kon daarna wat afkoelen.

Ondertussen heb ik de bodem gemaakt met een recept voor een kruisbessenvlaai uit een oude Elle Eten. Daar werd eiwitschuim gebruikt op de bodem. Ik dacht een laag eiwitschuim bovenop de taart te doen maar dit leek me ook leuk. Het eiwitschuim leek me in ieder geval een heerlijke zoete tegenhanger voor de wat zure rabarber. Het deeg was erg plakkerig maar uiteindelijk heb ik het met behulp van bakpapier, een lepel en een dochter toch in de vorm gekregen. Eenmaal gebakken was het heerlijk in combinatie met het eiwitschuim en de rabarber-moes.

Verwarm de oven tot 180°C.
Meng 100 gram boter, 90 gram suiker, 4 eierdooiers, 125 gram bloem en 1/2 tl bakpoeder en verdeel het deeg over de bodem van een ingevette vlaai-bodem.

Klop 4 eiwitten stijf (Ik ontvet altijd voor alle zekerheid de kom en garde door ze in te smeren met een citroen!) en voeg beetje bij beetje 140 gram suiker toe.

 

Verdeel het schuim over de deegbodem. Zet de taartbodem onder in de oven en bak hem in ongeveer 25 minuten gaar. Haal hem uit de oven en laat hem afkoelen op een rooster.

Het schuim zal wat inzakken. Doe de nog vloeibare rabarbermoes op de afgekoelde bodem en laat het geheel opstijven in de koelkast.

Geniet ervan!