Een nieuwe poort.

Het is lang geleden dat ik mijn fiets heb gebruikt. Sinds ik de auto van mijn moeder heb gekregen is de noodzaak weg om (bijna) alles te voet of met de fiets te doen en je raakt snel gewend aan het gemak van een auto voor de deur. Dat is echter niet de enige reden: mijn fiets is al tijden erg moeilijk te bereiken. Hij staat keurig in het schuurtje achterin de tuin waar een gezellig kronkelend pad je naar toe brengt. Tot zo ver geen hindernissen totdat je de deur van de schuur opent... Grote chaos daarbinnen! Die chaos is er al vanaf november toen ik mijn benedenverdieping leeg moest maken voor het leggen van een nieuwe vloer. Dat is al even geleden en sindsdien is er al wel een en ander terug het huis in gegaan maar er zijn ook wat spullen in de schuur gebleven. En als het ergens te vol staat en je kunt niet goed bij de plek waar iets eigenlijk hoort dan zet je het ergens anders neer wat de chaos in stand houdt, zo niet erger maakt. Mijn fiets raakte bedolven onder een oud kleed en mocht ik hem daaronder vandaan hebben gekregen dan viel er van alles om op mijn weg naar buiten. De enige rit waarvoor ik hem nog wel pakte was, één avond per week, voor mijn tekenles omdat ik met de auto langer onderweg ben dan per fiets. Echter ben ik toch vrij snel de auto gaan pakken (Ja ik weet het: te voet had ook gekund maar dat had iets te maken met vermoeidheid en MS...) omdat ik vreesde voor mijn poort. Die tuinpoort begon namelijk te zwabberen als je hem iets te enthousiast open zwaaide. Er waren inmiddels ook gaten en kieren waar je doorheen kon kijken en ik verwachtte ieder moment met poort en al mijn tuin in te vallen, kortom hij was aan vervanging toe en het leek mij het beste om hem tot die tijd niet meer te gebruiken.

Groot was mijn blijdschap toen grote broer kwam met gereedschap en materiaal om deze klus op zich te nemen. Ondertussen zat en lag ik op de bank te herstellen van gezondheidsperikelen wat hem stiekem heel goed uit kwam want hij doet de dingen graag in alle rust op zijn manier. Volgens mij heeft hij zijn roeping om met hout te werken gemist want na twee dagen meten, zagen, schroeven had ik weer een prachtige èn solide tuinpoort.

Het verven van de poort liet hij aan mij over en daar ben ik zodra het kon meteen aan begonnen. Voor het een keer zou gaan regenen wilde ik die klus klaar hebben en dat is gelukt. Ik heb hem antraciet-grijs geverfd en ik ben meteen doorgegaan met de nieuwe kozijnen die nog in de grondverf stonden. De raamkozijnen van keuken en bij-keuken zijn inmiddels geverfd, nu nog de deuren. Op de poort komt nog mijn "Jhet"-logo, gewoon voor de grap.

Er is ook geen reden meer om de fiets te laten staan, ik heb de banden opgepompt en de fietstassen vervangen dus ik kan zo even op de fiets naar de bouwmarkt voor een rolletje afplaktape. Als het weer droog is...

Op weg naar een nieuw atelier.

Alweer zo'n twee maanden geleden vertelde ik over de voorkamer boven waar ik de enkelsteens muur en het dak van wilde isoleren. De boktor in mijn dak zorgde voor de nodige vertraging maar ook mijn haperende gezondheid hielp niet erg mee. Ondertussen doe ik hard mijn best niet gefrustreerd te raken door de vertraging en blij te zijn met elke stap die gemaakt is, dus: HOERA!! De enkelsteens muur is geïsoleerd!

Wanneer was ik er eigenlijk aan begonnen? Wel, vorige zomer ben ik heel voorzichtig begonnen met het weghalen van de gipsplaten bij de deur. Daar was het plafond zo laag dat je een beetje moest bukken om de kamer binnen te komen. Er zat een stuk gipsplaat voor het deurkozijn.

Toen dat stuk weg was en ik kon zien wat eronder zat, ben ik beetje bij beetje het hele plafond eruit gaan halen, Het plafond hing met een frame van allerlei latten aan het dak. Dat dak was enorm hoog en uitermate geschikt om broodnodige bergruimte te creëren en daarbij oogt te kamer een stuk ruimer. Hier zou ik ook eindelijk de ruimte hebben voor mijn schildersezel!

Eer het laatste latje van het plafond verwijderd was en ik eindelijk het isolatiemateriaal had gekozen (niet te dik, goede RDwaarde, een studie op zich) was het november en was ik druk met nieuwe kozijnen, een nieuwe vloer en alle dingen die daarbij kwamen kijken. Het was december toen ik moed verzameld had om aan het isoleren van de muur te beginnen. Gelukkig kreeg ik hulp van Handige Schoonzoon, anders was er weinig gebeurd. Na veel schetsen en berekeningen over hoe en wat, klommen we de ladder op om het regelwerk tot op grote hoogte aan te brengen. Het was een heel gepuzzel om alles goed te krijgen want in een oud huis is niets recht en mijn enkelsteens muur was tot het plafond voorzien van een min of meer golvende stuclaag maar met veel geduld is het gelukt. De isoleerfolie die ik had gekozen ging lekker vlot, een kwestie van nieten en tapen maar daarna kwam wederom het aanbrengen van regelwerk voor de gipsplaten wat weer veel passen en meten was. Met de feestdagen er tussendoor was het eind januari toen de gipsplaten erop zaten.

In februari werd ik gestoord door de boktor (zie vorige blog) waardoor de dakisolatie even moest wachten. Inmiddels werd het maart en even prachtig lenteweer. De verwarming kon teruggehangen worden zodat ie eindelijk weer aan kon maar de winter was voorbij en hard nodig was het niet meer. Ik besloot tijdens die mooie dagen dat ik niet meteen door hoef te gaan met het dak. Even rustig aan doen, als het volgende winter maar klaar is! Ik ga eerst Grote Broer vragen om over een gedeelte van de kamer een vliering te maken zodat ik de hoogte kan benutten voor bergruimte. Daarna kan ik ook beter bij het hoogste gedeelte van het dak om de dakisolatie aan te brengen. Klaar is het dus nog lang niet maar er zijn wel stappen gemaakt. Nu ga ik eerst op de boven-etage wat orde aanbrengen. Doordat de voorkamer leeg moest, zijn alle spullen (waaronder mijn kleding) opgeslagen op de andere twee kamers. Aangezien het hier niet groot is, is het nu overal chaos. Ik ben dus al begonnen om wat dingen terug te plaatsen in de voorkamer, voortaan Atelier. Mijn schildersezel staat er ook al, ik wil zo graag weer schilderen... op een doek.

Ongewenste huisgenoten.

Al een tijdje geleden vond ik dat, ook met oog op de stijgende gasprijzen, het hoog tijd werd om mijn dak te gaan isoleren. Te beginnen met de voorkamer waar ook een grote enkelsteens-muur zit die ook nog een voorzetwand met isolatie mag krijgen. Beetje bij beetje begon ik met het weghalen van het plafond om te kijken of er misschien al iets van isolatie zat ( nee dus) en hoe het dak eruit zag boven het plafond. Al bij al viel het me mee: geen muizenlijkjes en het dakbeschot zag er best goed uit.

Nadat het plafond eruit was, richtte ik me op het isoleren van de muur. Pas later keek ik wat beter naar het dak om te kijken hoe ik dat het beste aan kon pakken en toen viel het me ineens op... Een slechte plek in de appeltjesgroen geverfde balk (nog uit the seventies'?). Ik sliep die nacht meteen slecht en droomde over dakbalken die vervangen moesten worden en een dak dat eraf moest.. Gelukkig was dat niet het geval, vertelde de dakspecialist die ik erbij gehaald had. Wel adviseerde hij om Roel van de Beestenboel erbij te halen want er zou wel eens een boktor in kunnen zitten.

Welnee, dacht ik, opgelucht na het horen dat de dakconstructie in orde was. De rotte plekken zijn vast en zeker het gevolg van een lekkage bij de kilgoot die jaren geleden al verholpen is. Maar helaas, Roel van de Beestenboel kwam binnen en zag het meteen: de huisboktor was bij mij ingetrokken!

De huisboktor had in de gaten gekregen dat bij mij een balk met waterschade was waardoor het hout uitermate geschikt was geworden om zich te nestelen, eitjes te leggen en zich een weg naar buiten te eten. Opnieuw slecht geslapen maar behalve het slechte nieuws had ik ook goed nieuws gekregen: er kon wat aan gedaan worden. Het kost een paar centen(!) maar daarvoor komen ze het dak impregneren met een chemisch goedje waardoor er minimaal 10 jaar geen leven mogelijk is voor huisboktorren en andere ongewenste beestjes die zich voeden met hout. Ik moest zorgen dat de appeltjesgroene verf van het dakbeschot en balken af was en dat alles afgedekt was met plastic en dan kwam Roel van de Beestenboel met het chemisch goedje.

Zo gezegd zo gedaan! Nou ja..zó gedaan... Het was een behoorlijke klus waarvan ik nog steeds spierpijn in mijn armen heb maar het is gelukt. Vanmorgen is, na een applausje voor mijn voorbereidende werk (!), mijn dak geïmpregneerd en mag ik 48 uur mijn huis niet in. Eigenlijk mag ik evt wel beneden vertoeven maar gezien de giftige dampen en gaten en kieren in huis ben ik samen met Mix tijdelijk elders ingetrokken. Ik ben blij dat het gebeurd is.

Happy Newyear/2022!

Om te beginnen wederom de beste wensen voor iedereen! Wederom ja, want ik heb het idee dat ik nog niet zo lang geleden iedereen een goed 2021 wenste. 2021 Is omgevlogen. In huis en tuin is veel gebeurd: nieuwe schutting, nieuwe kozijnen inclusief openslaande deuren, een nieuwe vloer en een nieuwe bank.

Toen het laatst even wat harder waaide, werd ik onrustig, alsof ik me ongerust maakte over iets. Al snel had ik het door: de schutting! Ieder jaar waaide er in januari of februari wel een paar planken uit de oude schutting of viel er een stuk om. De nieuwe schutting staat echter als een huis. Daar hoef ik me echt niet meer druk om te maken, het onrustige gevoel was meteen over. Grappig hoe zo'n gevoel er na jaren ingebakken zit. Ik realiseer me nu dat dat karwei zonder problemen is verlopen. Prima bedrijf, www.schuttingbouwbrabant.nl

De klus van www.dejongkozijnen.nl verliep ook soepel. Ik moest even wachten op mijn nieuwe kozijnen maar dat was de moeite meer dan waard. Ze zijn prachtig, ik geniet nu al elke dag van mijn openslaande deuren en het is nog niet eens zomer!

Met de vloer van www.roobol.nl ging het minder soepel. Daarbij moesten ze door beschadigde vinyl halverwege de klus afbreken en bleef ik ontredderd achter met een kale, lege kamer en een tuin vol meubels. Aan de 'vloerleggers' heeft het niet gelegen. Na anderhalve week hebben ze de vloer alsnog gelegd en ligt hij er strak en prachtig in. Ik ben er superblij mee en ook met de nieuwe bank die inmiddels was geleverd.

Snel nadat het beneden klaar was, kwam de kerstboom binnen en was alles in kerstsfeer. Inmiddels staat de kerstboom buiten te wachten tot hij opgehaald wordt. Kerst is voorbij, de Driekoningen zijn geweest, het nieuwe jaar is begonnen! En mocht je nu denken dat ik lekker op mijn nieuwe bank achterover kan leunen en genieten van mijn nieuwe woonkamer dan heb je het mis. Vorig jaar was ik al rustig aan begonnen met een nieuwe klus: het isoleren van mijn dak en laatste enkel-steens muur. Een klus die steeds groter wordt. Maar daarover later meer. Dit weekend probeer ik te ontspannen, doe ik even niets behalve de krant lezen, oude VTWonens doorbladeren, koffie drinken en wandelen met Mix. Precies zoals een weekend hoort te zijn.