De klimmers in mijn tuin zijn handige jongens. Ze zijn enorm handig in het op eigen kracht omhoog klimmen langs muur, draad, rek of met behulp van hun eigen uitlopers. De éen grijpt alles vast, de ander draait om alles heen en weer anderen zuigen zich vast aan muren. Ze gaan lekker hun eigen gang en daar zit meteen het probleem: ze gaan niet altijd de weg die ik voor hun bedacht heb. Als ik ze helemaal hun eigen gang laat gaan wordt het een grote chaos. Ik probeer ze dus zoveel mogelijk te begeleiden en bij te sturen middels allerlei klimsystemen.
Ooit heb ik gelezen over een simpel en oersterk klimsysteem voor de klimmers in de tuin: roestvrijstalen draad. Deze zet je met schroeven vast in een muur of schutting. Vervolgens bind je de klimplant er met bindtouw of foamdraad aan vast. Groeit de klimplant hoger, dan bevestig je een tweede draad. De draad is, ook buiten het seizoen, vrijwel onzichtbaar.
Ik heb het toegepast op mijn betonnen muur. Daar kon ik echter níet in boren. Ik heb het eerst voorzichtig geprobeerd en er vielen hele stukken beton uit de muur tijdens het boren. De muur van betonplaten staat er waarschijnlijk al jaren en is niet meer in beste staat. Ik wil hem niet voor niets met klimmers bedekken. Uit de palen tussen de betonplaten steken aan de bovenkant stukken draadeinde. Daar heb ik de roestvrijstalen draden aan vast gemaakt en onder heb ik ze met behulp van stevige tentharingen in de grond vastgezet. Zo heb ik langs de muur zigzaggend draden lopen waar de Clematissen dankbaar gebruik van maken. Met hun grijpgrage handjes grijpen ze de draden en andere uitlopers. Mooi om te zien hoe ze om de draden en elkaars takjes heendraaien.
Vlak bij de Clematis staat een schapenhek waarbij ik peultjes heb gezaaid. Het zijn eenjarige klimmers en trekken zich aan het hek en elkaar omhoog. Ook zij hebben van die handige 'handjes'. Mijn hulp hebben ze amper nodig. Ze redden zich prima alleen.
De blauwe regen is een goed voorbeeld van 'overal omheen draaien'. Het enige wat ik heb gedaan, is palen met draad neerzetten. De blauwe regen draait daar lekker omheen en volgt de uitgestippelde route. Bijkomend voordeel is dat die gedraaide takken er in de winter prachtig uitzien. Wel blijven snoeien natuurlijk want snoeien doet bloeien!
Aan de overkant van de muur heb ik een houten schutting. In de schaduwtuin groeit daar een akebia tegen. Deze heeft het na een jaartje aankijken enorm naar zijn zin gekregen en is explosief gegroeid. Ik heb in het vroege voorjaar nog snel twee eenvoudige houten klimrekken tegen de schutting geschroefd maar die blijken niet genoeg, hij grijpt alles vast wat hij onderweg tegenkomt. Inmiddels is hij topzwaar en hard op weg een grote chaotische bos te worden. Dit voorjaar heeft hij met één klein veelbelovend bloemtrosje gebloeid en ik hoop volgend jaar op meer. Dan zal ik hem goed moeten verzorgen en hem geven wat hij wil: een simpel en oersterk klimsysteem?
Ik heb even gedacht ook hier roestvrijstalen draad te gebruiken. Die twee eenvoudige houten klimrekken zaten er echter al en ik heb gekozen voor eenheid door er twee dezelfde rekken bij te plaatsen. Een middagje ben ik zoet geweest met het voorzichtig ontwarren van alle om elkaar gedraaide twijgen en het aanbinden van de lange uitlopers. Het is aardig gelukt. De chaotische bos is nu over zo'n drie meter breedte uitgespreid. Hopelijk is mijn akebia er niet door van slag geraakt en zorgt hij volgend jaar voor heel veel bloemen.
Tot slot heb ik nog een paar doe-het-zelvers: de klimop en de klimhortensia. Het enige wat die nodig hebben is een muur en hetgeen ik moet doen is op tijd snoeien. Zover is het nog niet, ze zijn nog maar net begonnen en beginnen net lekker op gang te komen. Voorlopig zie ik ernaar uit dat de klimhortensia de lelijke muur bedekt.
Mix komt al over een week. Dat betekent werk aan de winkel want het huis moet enigszins puppieproef gemaakt worden. Ze is nog niet zindelijk dus ga ik voorlopig het vloerkleed oprollen. Snoeren worden beter weggestopt om te voorkomen dat ze daar mee gaat spelen. En natuurlijk moet het ateliertje opgeruimd worden want dat wordt haar slaapplekje. Daar komt haar bench te staan en zal ze verblijven als ze alleen is. De grote pedaalemmer gaat weg en zal vervangen worden door een kleinere in de keuken. Hobbymaterialen zoals een zak met gips en schildersdoeken zullen elders een plaatsje moeten krijgen, anders zal het leed niet te overzien zijn. Ik ben al begonnen met plaats te maken voor een bench. Ik heb nog een grote van Dorus. Veel te groot, zeker nu ze nog een puppie is, dus ik ga de bench voorlopig met een tussenschot verkleinen. Een nieuwe schaf ik, denk ik, pas aan als ze uitgegroeid is want ik heb nu nog geen flauw idee hoe groot ze zal worden. Ik schat zo'n 40 cm. Zolang de grote bench er staat, zal het woekeren met de ruimte zijn. De schildersezel kan amper verschoven worden, hij kan net gedraaid worden zodat ik nog kan schilderen. Mijn computer kan gelukkig goed gebruikt worden want daar maak ik iedere week mijn blog op. Het ziet er gezellig uit nu ik flink heb opgeruimd. Ik moet alleen nog een oplossing vinden voor mijn boeken die nog in een doos in het ateliertje stonden én voor de schildersdoeken die niet meer achter de bank passen. Waarschijnlijk sla ik het voorlopig op in mijn slaapkamer of in de kelder. Na de puppiefase kunnen ze hopelijk weer terug. Het blijft woekeren met de ruimte.
