Terug van weggeweest.

Wat is het lang geleden! Mijn laatste blog was op 21 augustus, midden in de zomer, over de buitendouche. En nu is het alweer oktober, herfst. Dat het zo lang heeft geduurd heeft alles met mijn moeder te maken. De dag na mijn post ging het snel bergafwaarts en op 1 september is ze overleden, mijn dappere mama. Sindsdien ben ik vooral druk met haar huis en veel minder met mijn eigen huis hoewel ik erg mijn best doe om het bij te houden. Het is nu oppassen dat het hier geen chaos wordt want er komen steeds meer spullen van mijn moeder deze kant op. Eerst alles wat je heel graag wilt hebben en nu de spullen die je niet persé hoefde te hebben maar die je ook niet naar de kringloop wil brengen. Tot nu toe heeft alles hier een plekje gekregen. Het is fijn haar dierbare spulletjes hier in huis tegen te komen zoals deze mooie houten figuurtjes, gemaakt door haar broer in Nieuw Zeeland.

De vaas van mijn moeders moeder,die ieder voorjaar gevuld werd met tulpen, staat nu trots naast mijn moderne vaas van de Hema. Goed gezelschap, vind ik.

In de bijkeuken heb ik zelfs een plankje erbij geknutseld zodat er plaats kwam om wat bij elkaar te zetten. Mijn moeders emaille broodtrommel en schaaltjes had ik al, net als de beschuitbus. Nu staat er ook het emaille theepotje dat altijd gevuld was met water voor de planten, het theelichtje en de glazen ovenschaal die je warm kunt houden met een waxinekaarsje en waarin ze de zuurkoolschotel maakte.

Op de vensterbank staat nu de schaal van mijn moeders moeder waar ze altijd een geranium in zette. Nu ligt er een tak van de sierappel in, ik weet zeker dat ze er van zou genieten.

Ze zou zowiezo blij zijn als ze zou zien hoeveel spulletjes terug te zien zijn bij haar kinderen en kleinkinderen. Ik heb zelfs spullen meegenomen die ik vroeger nooit had willen hebben maar nu ben ik er blij mee, heb ik haar toch nog om me heen.