vrijdag 24 april 2020

Schilderen in de tuin.

De afgelopen week ben ik veel in de tuin geweest. Het was heerlijk weer en ik prijsde mij wederom gelukkig met mijn tuin.

In de moestuin heb ik bietjes en rucola gezaaid. De eerder gezaaide tuinbonen, erwten en peultjes doen het goed en zijn al kleine plantjes. En binnenkort zal ik de eerste radijsjes kunnen oogsten. Mijn gezaaide slamengsel laat zich niet zien en wat er opkomt lijkt meer onkruid te zijn. Het zou me niet verbazen wanneer dit zaad niet opkomt want ik heb het al een paar jaar en is wellicht te oud. De framboos groeit lekker. Ik moet wel regelmatig water geven want het is erg droog.
Niet alleen de moestuin snakt naar water, dat doet natuurlijk de hele tuin. Ik loop iedere avond met een paar gieters door de tuin om met name de verplante planten en de nieuwe aanplant (beukenhaagjes) van water te voorzien. Het is me al eerder gebeurd dat een nieuw geplante beukenhaag het niet redde door te weinig water. Het lijkt nu goed te gaan want bijna alle plantjes hebben al verse groene blaadjes. Mijn 'oude' beukenhaag was als eerste groen, daarna begonnen de plantjes in het midden van de tuin en nu beginnen ook de plantjes dicht bij huis. Nog even en alle drie de haagjes zijn groen.

    

Verder heb ik vooral genoten vanuit mijn stoel met een kopje koffie en een boek. Vanuit mijn stoel heb ik goed uitzicht over de tuin en ik heb hem gericht op het plekje dat nu de aandacht trekt: de schaduwborder met achteraan de bloeiende Akebia, daarvoor een aubergine-kleurig bloeiende geranium met daartussen de roze-lila gekleurde boshyacinten.

 

Daar weer voor staat de Helleborus Orientalis die inmiddels op zijn retour is en waarvan de bloemen van roze naar groen verkleuren. Hierdoor vallen de aubergine en roze kleurende tulpen extra op. Inmiddels staan er drie soorten: de Queen of the night, de Black Parrot en de Tulipa Burgundi. 


   


Het is een geweldige combi van keuren en vormen. Ik wil in het najaar nog meer van deze tulpen er bij zetten. Meer boshyacinten hoeft niet want die vermeerderen zelf. 
De tulpen hebben ook nog een paar witte buren: prachtige dubbel gevulde witte tulpen, de Mount Tacoma. Het lijken wel pioenen. Ze staan er een beetje eenzaam want de omringende witte narcissen zijn grotendeels opgegeten voordat ze tot bloei konden komen. Ik wist niet dat slakken ook gek op narcissen zijn. De Geitenbaard achter de tulpen is nog maar net begonnen met groeien dus is het nog een kale boel rond de tulpen. Ik zet dit najaar nog wat witte narcissen en exemplaren van de aubergine-kleurige tulpen er bij.



Ooit las ik dat tuinieren op schilderen lijkt: een beetje van die kleur hier en nog een toefje van die kleur daar. Ik werk ook op die manier in de tuin en mijn schilderij is nog lang niet af.

vrijdag 17 april 2020

To Do-lijst

Waar ik in deze Corona-tijd nog steeds geen last van heb, is verveling. Ik luister vol verbazing naar mensen die vertellen dat ze zich vervelen, hun tijd doorbrengen met netflixen, een rondje lopen, koken en weer netflixen. Wanneer me gevraagd wordt wat ik van de films of series vind die ze me hebben aangeraden, moet ik bekennen dat ik ze nog niet gezien heb. Ik kom er niet aan toe. Ik heb zóveel op mijn To-Do-lijst staan.

buitenlamp ophangen
ganglamp repareren
bed verven
schuifwand bijkeuken maken
schuifwand atelier
verven keukentafeltje
kimono maken
laatste plinten kamer
...

Hoe komt dat toch, dat de een van alles te doen heeft (ik dus) en de ander zich verveelt?
In mijn huis is steeds van alles te doen, het is nooit af. Dat komt misschien doordat het een oud huis is en dat ik zo veel mogelijk zelf doe. Bovendien heb ik over het algemeen meer tijd nodig (gezondheidsdingetje) voor een klus dan die ander. Ben ik lekker lang bezig...
Die ander woont misschien in een huis zonder gebreken en besteedt alle klussen uit. En door de professionele klusser worden klussen natuurlijk netjes afgewerkt opgeleverd. Dan zitten de plinten tegen de muur, zijn alle lampen aangesloten en is de bedrading weggewerkt.
Die ander heeft misschien ook geen tuin of vindt het niet erg dat de tuinmuur groen uitgeslagen is, heeft geen tuin vol planten die misschien toch beter op een ander plekje staan en heeft al helemaal geen moestuin waarin gezaaid en gewied moet worden.
Ik dus wel maar gelukkig heb ik ook plezier in het zelf doen. Ik vind het leuk en word (meestal) blij van het resultaat.



 


Ik heb me voorgenomen pas naar bouwmarkt of tuincentrum te gaan wanneer alles gedaan is waarvoor geen bezoek aan de winkels nodig is. Ik ben nog steeds bezig. Eigenlijk had ik de To-Do-lijst in mijn Bullet-journal willen schrijven en daarin afvinken maar ik heb het niet goed bijgehouden en ben blijven steken in februari (kan dus ook op mijn To-Do-lijst: Bullet-Journal bijwerken). In plaats daarvan heb ik de lijst in mijn telefoon gezet en de afgewerkte klussen steeds verwijderd. Nu kan ik, jammer genoeg, niet meer zien hoe lang de lijst was en wat ik allemaal al gedaan heb en daar krijg ik juist altijd zo'n goed gevoel van! Even denken wat ik allemaal gedaan heb (in willekeurige volgorde):


In de tuin:
Blauwe Regen recht zetten
tuinmuur witten
tuinplanten verzetten
lathyrus zaaien
tuintafel schoonmaken
tuin bemesten
dode takken en bladeren tuin verwijderen
hout in schuur opruimen
slakkenplaag aanpakken

In huis:
muur atelier verven
werktafel atelier pimpen
atelier opruimen
vloerkleden wisselen
kapstokje bijkeuken pimpen
schuifwandje voor cv-ketel op maat maken
buitenlamp verven
rugleuning stoeltje repareren
schilderij ophangen
vest in elkaar zetten
....

  

Ook wanneer alle klusjes gedaan zijn, ontdek ik weer dingen die ik ook nog kan doen en zo blijft mijn To-Do-lijst bestaan. Naast ieder klusje dat weggestreept wordt, komt er iets nieuws bij. Het houdt bij mij gewoon nooit op, ik blijf maar dingen verzinnen, zien. Zo schreeuwt mijn lege krijtbord in de gang om een nieuwe (letter-)tekening, wil ik in mijn atelier aan de gang om te schilderen, wil ik mijn plafond opknappen, de gangdeur opschuren, plamuren en verven, deurklinken vervangen...
Geen verveling hier!


vrijdag 10 april 2020

Pasen in Corona-tijd.

Dit weekend is het Pasen. Pasen in Corona-tijd, even anders dan anders.

 

Het betekent voor mij: online brunchen met de dochters en hun mannen.
Ik kan natuurlijk net als anders lekker uitpakken met bakken en koken en voor een goed gevulde tafel zorgen maar met lege stoelen is dat lang zo leuk niet. Toch zorg ik natuurlijk voor iets lekkers voor mezelf, de boodschappen zijn in huis gehaald (toch nog een hele uitdaging met 1,5 meter afstand, pfff) voor een paas-dineetje met mezelf, ik heb verse bloemen gehaald en ik ga lekkere kaneelbroodjes bakken. Je moet er nu zelf een feestje van maken. En daarbij wil ik dat het beeld in paas-sfeer is wanneer we gaan beeld-bellen. Het oog wilt ook wat.


Ondertussen mijmer ik over de Paas-feestjes die ik eerder gehad heb, met een tafel vol lekkers en gezelligheid, met een zelfgebakken paasbrood waar je zelfs met de hele familie een week van kon eten.


 


Overigens had ik vorig jaar mijn tafel niet vol, Pasen werd toen voor de eerste keer gevierd bij oudste dochter. Het was heerlijk zonnig weer en we brunchten in de tuin met een mooi aangeklede tafel en zelf gemaakt lekkers. De appel valt niet ver van de boom!



Dit jaar is het anders, een jaar dat we niet snel zullen vergeten en waarin we beseffen wat echt waardevol is. Zodra het kan wordt de tafel hier weer gevuld en vieren we het leven! Ik kan niet wachten.

vrijdag 3 april 2020

De Wisteria.


Een van de succesnummers in mijn tuin is de Wisteria, ofwel De Blauwe Regen. Ik geniet enorm van die plant, met name als zij bloeit natuurlijk, maar ook nu zij nog kaal is.




Ze zit vol veelbelovende bloemknoppen die iedere dag dikker worden. En al die kronkelende takken zorgen voor een mooi schaduwspel op de witte muur achter haar wanneer de zon schijnt. Gisteren was het extra mooi want de lucht was strakblauw en de muur spierwit, die had ik net een vers verflaagje gegeven. Wat een dankbare klus!

2015

2016

Toen ik de jonge Wisteria kocht kreeg ik de tip haar te kopen wanneer ze in bloei staat zodat je kunt zien dat ze bloeit. Doe je dat niet dan loop je de kans dat je een zaailing koopt die niet gaat bloeien. Daarbij is het belangrijk de plant steeds te snoeien. Ik snoei ieder jaar na de bloei in augustus alle zijtakjes terug tot 30 cm en daarna in februari-maart die scheuten nog een keer tot 5 a 10 cm. Die van mij is gaan bloeien. En hoe!

2019
Bij de cirkel heb ik palen in de grond gezet om de ronde vorm te benadrukken en heb er ijzerdraden tussen gespannen waarlangs de Wisteria kon groeien. Door achter mijn luie stoelen op verschillende hoogtes draden te spannen, creëerde ik een mooie achtergrond voor mijn stoelen. De Wisteria heeft het duidelijk naar haar zin. Ze is meteen goed gaan groeien en door haar hier en daar de goede richting op te sturen, heeft ze zich om de draden heen gedraaid. Een Wisteria heeft een voorkeur om een bepaalde kant op te draaien. Bij een draad heb ik haar een andere kant op laten draaien en die kant beviel haar niet. Hier is ze niet om de draad heen gedraaid en zie je dat ze tegensputterde, de andere kant op wilde. Ik heb uiteindelijk gewonnen maar die tak buigt naar voren in plaats van naar achteren.



Met het groeien en groter en dikker worden van de Wisteria, kwam er ook meer druk op de houten palen, met name de middelste moest het ontgelden. Doordat ze zich om de paal heen draaide, wurgde ze de paal als het ware. Ieder jaar kwam de middelste paal schuiner te staan en schoven de stoelen een stukje naar voren om ruimte te geven. Ik moest een manier vinden om de paal weer recht te krijgen maar hoe? Er is maar weinig ruimte voor andere palen en in mijn bejaarde betonschutting kan ik niet boren.
Uiteindelijk heb ik een alleskunner mee laten kijken en die stelde voor de paal er tussenuit te zagen.

 


Hoe simpel kan het zijn! Toen de paal grotendeels verwijderd was, kon de Wisteria zonder veel moeite recht geduwd worden. Zij moest alleen nog op een of andere manier aan de schutting vastgemaakt worden. De Alleskunner heeft een metalen richel op mijn schutting gemaakt waar de basis van de Wisteria aan vast gemaakt kan worden. Voila: mijn Wisteria staat weer recht en de stoelen kunnen weer naar achteren geschoven worden. Op advies heb ik de richel (wit) geverfd om te voorkomen dat hij gaat roesten. Nu de richel wit geverfd was, zag ik dat de muur ook wel een verflaagje kon gebruiken. Meteen maar gedaan want wanneer de Wisteria gaat bloeien. kan ik er niet meer bij.




Het deel achter de Wisteria is nu weer mooi wit, nu de overige 25 meter nog!