De tuingeranium is one of my favorites, in mijn tuin staan meerdere soorten. Ik houd van hun bloemen in zo veel verschillende kleuren, van hun ietwat springerige bloeiwijze en van hun vaak groenblijvende bladeren. Ze zijn er in laagblijvende en hogere vormen, vroeg en laatbloeiend en als je wilt kun je de hele zomer genieten van bloeiende geraniums.
Toen ik hier net kwam wonen, was de tuin een lang braakliggend terrein vol puin en onkruid. Mijn tuin is krap 5 meter breed en vanaf het huis zo'n 26 meter lang. Nadat ik de tuin puin- en onkruidvrij had gemaakt, heb ik eerst een houten schuur achterin de tuin geplaatst (eh..laten plaatsen door vrienden en familie) en bepaald waar terrassen en pad naar de schuur kwamen. Met stekken van vrienden en familie ben ik begonnen de overige ruimte te beplanten maar dat was natuurlijk lang niet genoeg om alles vol te krijgen, hoewel.... Een van de stekken was een tuingeranium van een vriendin die net haar tuin had gedaan en heel wat stekjes kwam brengen van deze enthousiaste (lees: zichzelf gemakkelijk uitzaaiende) geranium. Deze plant vond het niet erg dat mijn grond vol zat met puin en allesbehalve rijkbemest was, binnen no-time was mijn tuin in de zomer één grote roze bloemenzee.
Naast vreugde over al die roze bloemen die overal in de tuin opduiken, kan deze geranium natuurlijk ook zorgen voor ergernis want je wil hem waarschijnlijk niet overal in je tuin hebben. Ikzelf heb geen last van die ergernis want ik steek hem ook weer gemakkelijk af met een spade wanneer zij zich te veel uitbreidt en jonge plantjes trek ik zo uit de grond waar ik ze niet wil hebben. En wanneer deze geranium sterke buren heeft, neemt ze genoegen met haar aangewezen plek. Inmiddels heb ik deze Geranium beperkt tot een groepje bij het schuurtje en een groep onder de Magnolia en ze bloeien nog steeds dankbaar. De rest heeft plaats gemaakt voor andere planten en ook voor een aantal andere Geraniumsoorten. Ik heb inmiddels acht varianten.
De eerste Geranium die bloeit, is een wat wilde variant die graag in de schaduw staat. Ik heb hem als stekje van mijn zus gekregen en zij had het meteen naar haar zin op de schaduwrijke plaats. Ze bloeit al in april met donkerpaarse tot bijna chocoladebruine bloemetjes.
Nu, eind mei, raakt ze uitgebloeid en knip ik de bloemen weg. Vaak komt er later dan nog een tweede bloei.
Daarna begint eind april de Geranium bij de moestuin. Ze begint wanneer de oranje-roze tulpen op hun eind zijn maar ze bloeien met een beetje geluk heel kort samen en kleuren prachtig bij elkaar.
Dan begint de lage, compact groeiende Geranium bij de compostbak. Mijn moeder nam ze mee na een bezoekje aan een kweker. Deze variant heb ik in wit en violet. De witte variant staat bij de compostbak en bloeit nu volop. Deze blijft lager dan de hiervoor genoemde soorten, ik kan er dan ook gemakkelijk overheen stappen nu zij zich uitbreidt.
Inmiddels verschijnen nu ook de eerste bloemetjes aan de roze Geranium bij de vijver. Deze variant vormt een mooie ronde pol en houdt zich wat gemakkelijker aan haar toegewezen plekje. Ook haar bloeiwijze is netter, ze heeft zachtroze (niet-springerige) bloementjes.
De blauwe-paarse en hoogste variant in mijn tuin begint nu ook met bloeien. Deze staat onder de sering en kan weinig kanten uit, ze mag het hele stukje grond daar gebruiken.
En dan hebben we ook nog de enige Geranium in de tuin waarvan ik de naam weet: Geranium Endressii 'Wargrave Pink'. Een Geranium die bloeit met hardroze bloemetjes in juni en juli volgens het kaartje. Bij mij is hij net begonnen en vaak bloeit hij langer. Hij staat op twee plaatsen in de tuin: achterin naast de Schoenlappersplant en bij de Magnolia naast eerstgenoemde Geranium. Op de foto zie je goed het verschil in bloeiwijze: de wat wildere onstuimige variant naast de wat terughoudende bloeiwijze van de Geranium Endressii, hetgeen ruimschoots gecompenseerd wordt door de felle kleur.
Deze Geraniums zorgen in de tuin voor heel wat bloemen en wanneer je de uitgebloeide bloemen wegknipt, bloeien ze vaak langer of nog een keer. Het is ook een gemakkelijke plant want ze stelt weinig eisen aan de bodem of plek waar ze staat. Het enige is dat je ze in toom moet houden, de een wat meer dan de ander. De wat wildere varianten geven de tuin een wat natuurlijke uitstraling en daar houd ik van.
