Van grote kast naar kleine kast.

Afgelopen week had ik niet zo'n goede week, mijn bloeddruk was te hoog met daarbij horende klachten waaronder hoofdpijn. Ik kreeg van de dokter een bloeddrukmeter mee naar huis met het advies om zo goed als niets te doen en lekker te relaxen op de bank. Nu gaan relaxen en bank zitten bij mij niet zo goed samen maar ik heb het geprobeerd. Lezen lukte niet dus toch maar televisie aangezet om te zorgen dat ik op die bank bleef plakken. Het werkte niet echt want bij "Say yes to the dress" (ja, je moet toch wat) werd ik emotioneel waardoor mijn bloeddruk verder steeg en bij "Silent Witness" sloeg mijn hart van de spanning wat slagen over wat me ook niet goed leek. Om te ontspannen heb ik de volgende dag met oudste dochter kerstbomen gehaald wat voor bloeddrukverhoging (want inspanning) en bloeddrukverlaging (want vreselijk gelachen=ontspanning) zorgde.

Verder ook nog de kast in de kamer leeggehaald want de kast van mijn moeder gaat de grote kast in mijn woonkamer vervangen. Vrijdag was een busje geregeld om grote spullen uit mijn moeders huis te verhuizen, waaronder de kast, waarbij ik alleen heb gedelegeerd in plaats van helpen sjouwen. Tussendoor nog even een doktersbezoekje en toen weer op de bank met uitzicht op een andere, veeeel kleinere kast tussen allemaal spullen die uit de oude, veeel grotere kast kwamen. Ook niet bloeddrukverlagend. "Wow", wat een ruimte, veel meer lucht om de meubels", appten de dochters. "Heel mooi", zei degene die de grote kast thuis gaat neerzetten (Zou ik ook zeggen!). En wat vind ik er zelf van? Mijn mening wordt gekleurd door al mijn herinneringen die aan deze kast vastzitten. Zo komt hij van mijn opa en oma aan mijn vaders kant. Bij de verhuizing naar de woning boven hun sigarenwinkel paste de kast niet door het trappengat. Mijn opa wist de oplossing: het onderste gedeelte met lades eraf zagen en zo geschiedde. Toen de kast bij mijn ouders terechtkwam, heeft mijn vader de kast opgeknapt en, handig als hij was, weer in zijn oorspronkelijke staat teruggebracht. Met lades dus. Toen we voor de meubels van mijn moeder een nieuwe bestemming aan het zoeken waren, bedacht ik dat de kast mijn grote kast misschien zou kunnen vervangen. Toen ik daarbij opperde hem wellicht een kleurtje te geven, verschoot grote broer van kleur vanwege al het werk dat ons' vader eraan had gehad om hem weer in originele staat en -kleur te krijgen. En die arme kast, die zoveel te verduren heeft gehad...

En nu staat ie dan bij mij in zijn originele staat en hij lijkt hier op zijn plek te zijn. Oké, ik moet even wennen aan de grootte maar alles wat ik wilde, zit erin, de ruimte erom heen voelt heerlijk. De rommel is weg, weer opgeborgen in de kast, en mijn bloeddruk is weer wat gedaald. Voorlopig blijft hij staan en de andere kast is op weg naar de nieuwe bestemming waar hij in bruikleen gaat staan, ik wil nog een kleine slag om de arm houden. Nu op naar "het heerlijk avondje" want Sint komt bij mij vanavond online. Morgen vertrekt hij weer naar Spanje en dan is het tijd voor kerst, de kerstkriebels zijn al begonnen. Er is in ieder geval nog nooit zo veel ruimte voor de kerstboom geweest. Gelukkig maar want die is gróót, hoger dan de kast!

Ik ben benieuwd wat jullie van mijn "nieuwe" kast vinden?