Er komt weer kleur in de tuin.

Een bonusdag van februari, 29 februari. Een bijzonder dagje en leuk voor al die mensen die op deze dag geboren zijn en hun verjaardag weer een keer kunnen vieren maar eigenlijk wil ik door naar maart, dichter naar het voorjaar. De regen klettert hier tegen de ramen. Gelukkig waren er de afgelopen week ook zon-momentjes en aangezien ik alleen nog in en rond het huis mag lopen met mijn geopereerde been, heb ik de tuin geïnspecteerd. Tot mijn verrassing bloeide er al het een en ander. De mini-tulpjes, Tulipa Humilis, waarvan ik vergeten was dat ik ze had, zie ik her en der in de tuin opduiken en voor een toefje paars zorgen.

 

Ik heb ze gekocht tijdens de "sterke bollen dagen" bij de Warande in Laag Keppel. Het zijn verwildering-bollen en daar ben ik blij om want ik zie dat ze fantastisch kleuren bij de paars-bloeiende Helleborus Orientalis.

De tulpjes staan daar nu nog wat te ver vandaan maar dat gaat, als het goed is, met de jaren vanzelf goed komen. Ik dacht overigens dat deze Helleborus later zou bloeien maar hij blijkt dat toch al in februari te doen. Ik ben er blij mee want de Helleborus Niger in de tuin en plantenbakken is al op zijn retour, de witte bloemen zijn aan het verkleuren naar groen en vallen hierdoor minder op. Hun paars-bloeiende broertje eist nu de aandacht op.

Het blijft een uitdaging om de juiste combinaties te maken met planten qua kleur, qua bladvorm, hoogte én bloeitijd. Bij de Helleborus Orientalis heb ik hoge tulpen, Tulipa Queen of the Night en Tulipa Black Parrot, geplant die prachtig kleuren bij de Helleborus. Op papier overlapt de bloeitijd, ze bloeien allemaal in april, maar in de praktijk bloeien ze zelden tegelijk, dan verkleurt de Helleborus al naar groen en is de tulp nog niet open.

Of de kleuren blijken anders uit te pakken dan verwacht.

Op advies heb ik de tulp Tulipa National Velvet er nog bij gezet. Dit jaar maar eens kijken of het gaat lukken. Gelukkig zijn de Helleborus en de Tulpen op zichzelf ook prachtig.

Het feest kan beginnen... Hoewel...

In mijn buurtje is er geen ontkomen aan. Overal om mij heen zijn vlaggen, slingers en spandoeken verschenen. Zelfs de kleur van verlichting bij voordeuren is aangepast. Voor de ramen hangen slingers en maskers en als je binnen kunt kijken zie je hier en daar de feestkleding klaar hangen. Je kunt er niet omheen: Carnaval begint!

Sinds ik in het centrum woon, maak je festiviteiten veel intenser mee. Ik word dezer dagen ingesloten want de optocht draait als het ware om mij heen en daardoor kan ik met de auto de straat niet uit. Overal klinkt muziek, je hoort hier de muziek uit de café's en op straat is iedereen verkleed al is het maar met een sjaal in de carnavalskleuren. Toen ik in de buitenwijken woonde, kreeg ik veel minder mee. Wanneer je een dagje thuis bleef, kon het zijn dat je niets merkte van Carnaval. Ik weet nog dat ik een keer tijdens Carnaval een dag een stuk noordelijker in Nederland moest zijn en dat daar het normale leven gewoon doorging. Carnaval? Wat is dat? Hier ligt het "normale leven" stil, of zal ik zeggen: plat want stil is het hier allerminst.
Mijn buurtje is er duidelijk klaar voor. Het feest kan beginnen!

Voor mij echter geen feest. Ik zou eigenlijk op vakantie gaan, de sneeuw opzoeken. Het is echter anders gelopen. Ik lig in t ziekenhuis.

Door aanhoudende klachten aan mijn been meldde ik me dinsdag bij de orthopeed die me meteen op liet nemen. Een dag later geopereerd en dus geen vakantie, geen feest.

Ik lig wel in een mooie kamer van het nieuwe ziekenhuis, ramen rondom, prima uitzicht. Maar dat is dan ook het enige.

Of misschien toch een klein feestje: ik mag straks naar huis!

Wind en bomen.

Sinds ik alleen woon in een huisje uit 1920 word ik onrustig zodra het hard gaat waaien. En dat deed het afgelopen week. Het is niet de eerste keer dat het hard waaide. Ik heb al een keer een lekkage gehad in de kilgoot, dakpannen die verschoven, schutting-delen die plat lagen of waar planken uitgeblazen werden en als toppunt een boom die omwaaide.

 

Alles kon steeds opgelost worden: dakpannen werden recht gelegd, de lekkage in de kilgoot werd gerepareerd, de schutting werd weer rechtop gezet met de palen in beton, planken werden vastgeschroefd en de boom werd in stukken gezaagd. Het was ooit een eucalyptus-takje en was uitgegroeid tot een boom van zo'n 4 meter hoog. Ik hoor wel eens dat Eucalyptus hier niet hard groeit, nou bij mij wel. Het was een enorme windvanger geworden en hij was maar heel oppervlakkig geworteld dus het was spannend bij iedere storm. Uiteindelijk ging hij een keer om en bleef hangen op de betonnen schutting. Ik heb nog een poging gedaan om hem weer rechtop te zetten maar enkele stormen later lag hij weer om en is hij in stukken gezaagd. Het leverde een enorme hoeveelheid aan eucalyptus-takken op waar ik meerdere mensen blij mee heb gemaakt. Jammer dat ik nu geen eucalyptus meer kan plukken maar ik ben blij dat ik niet meer bang hoef te zijn voor een omvallende boom.

Dit jaar valt de schade nog mee. Vandaag is het schapenhek om gewaaid maar dat is eenvoudig weer recht te zetten. Ik hoop dat het hierbij blijft.

Ik ben van plan om een andere boom in plaats van de eucalyptus te planten maar daar is het nog niet van gekomen. De keuze is reuze en ik vind het moeilijk om er een te kiezen. Er staan wel een paar kleine boompjes in de tuin zoals de Sierappel en de Magnolia maar er kan er best nog een bij.

Ik denk aan een fruitboom zoals een pruim maar ook een krentenboompje zou kunnen. Beide zijn mooi in voor- en najaar en dat wil ik graag. Ik neig naar de pruim omdat ik daar ook pruimen van kan plukken en omdat ik denk dat dat meer boom is dan een krentenboom. Die laatste is dan wel weer een enorme vogeltrekker en dat wil ik ook graag. Kortom, ik ben er nog niet uit welke boom het wordt. Ik weet alleen waar ik hem wil hebben, bij het achterterras.

Deze winter loopt op zijn eind en die boom zou nog geplant kunnen worden. Mits ik weet welke en wie me daarbij kan helpen.

Plannen genoeg...

Op Instagram zie ik veel posts voorbij komen over de moestuin, over gekochte zaden en moestuin-plannen. Het gaat daardoor bij mij enorm kriebelen. Ik heb dus mijn zaden en moestuin-boek erbij gepakt. Wat heb ik nog aan zaden en hoe ga ik mijn mini-moestuintje dit jaar inrichten. Het is de hoogste tijd om daarover na te denken want in februari kan er voorgezaaid worden en de tuinbonen kunnen zelfs buiten de grond al in. Mijn moestuintje moet dus zaai-klaar gemaakt worden, dat wil zeggen dat bijvoorbeeld de doorgeschoten resten rucola eruit gehaald moeten worden en de grond bemest en fijngeharkt kan worden. Ik heb er zin in maar het kan nog niet. Mijn lijf is er nog niet klaar voor.

Vorig jaar lukte het ook niet rond deze tijd want toen was ik druk met het voorbereiden van mijn nieuwe keuken. Toch is het nog aardig goed gekomen in de moestuin. Ik heb in april alles meteen ter plekke gezaaid toen de keuken klaar was. Het weer heeft vorig jaar enorm mee gewerkt want er was toen net een warme periode waardoor de zaden goed kiemden. Al bij al heb ik toen nog een aardige oogst gehad.

Als het een beetje meezit, kan ik misschien toch nog vroeger dan vorig jaar aan de slag. Ik hoop heel erg dat ik in maart iets in de tuin kan doen. Tot die tijd houd ik me bezig met het moestuin-plan en uitzoeken van de zaden. Ik ga eerst zo veel mogelijk zaden opmaken die ik nog in voorraad heb. Misschien dat ik dit jaar dan toch wat binnen ga voorzaaien want dat kan wel.
Het moestuin-plan heb ik bijna rond. Ik ga mijn stukje moestuin iets anders indelen. Het is woekeren met de ruimte en het valt daardoor niet mee om aan teeltwisseling te doen. Ik heb vorig jaar al wat meer ruimte gecreëerd door de salie en lampionplant uit de moestuin weg te halen. En nu wil ik nog wat stoeptegels weghalen. Plannen genoeg...

2017

2018

2019

 

2020