Dakraam: check!

Weer een klusje afgevinkt! Mijn badkamerraam is afgewerkt. Bij het vervangen van het dak in februari, heb ik ook mijn badkamerraam laten vervangen. Dat wil zeggen: ik heb een nieuw raam gekocht en dat hebben de dakmannen geplaatst. Het oude raampje was aan vervanging toe, was van plastic en sloot niet goed. Dit raam heeft dubbel glas. Nu heb ik overal in huis dubbel glas, eindelijk!

Het was trouwens nog een heel gedoe om dit raam te vinden. Door de afmetingen wordt het een zolderraam of uitzet-dakraam genoemd, geschikt voor onbewoonde ruimtes. Dat laatste is bij mij niet zo, het is wel degelijk een bewoonde ruimte maar ik heb geen ander raam gevonden met deze kleine afmetingen. Het is in ieder geval al een enorme verbetering ten opzichte van het oude raam. Na lang zoeken had ik een raam gevonden bij de bouwmarkt. In verband met gebrek aan opslagruimte heb ik gewacht met aanschaffen op groen licht van het dakbedrijf. Toen ik twee weken voor plaatsing het raam wilde halen, bleek het niet op voorraad en onbekend wanneer het weer zou binnenkomen. Lichte paniek! Dat werd weer opnieuw het internet afspeuren en ja hoor: daar was een site met hetzelfde raam op voorraad, ook nog eens voordeliger èn de volgende dag in huis! Terwijl ik nerveus was of ik wel op tijd een raam zou hebben èn (niet geheel onbelangrijk!) wachtte op het nieuws dat ik oma geworden was, bestelde ik online het dakraam..... Eén wijze raad: bestel nooit "even snel" online als je er niet helemaal bij bent met je hoofd! Meteen bij het afrekenen voelde ik al dat er iets niet klopte, ik kreeg vragen om nog eens te betalen, de leveringsdatum was ineens veel later... Buikpijn kreeg ik ervan. Later leek het weer in orde, ik kreeg een track and trace die ik kon volgen.. Maar toch... Goede vriend zocht het uit, stuurde een mail om te herroepen, blokkeerde de creditcard waarmee betaald was. Intussen was Prachtige Kleindochter geboren en naderde de datum van plaatsing dak en raam. Enkele dagen voor het dakbedrijf zou beginnen, bleek het dakraam ineens weer leverbaar te zijn bij de bouwmarkt (3 stuks), Hallelujah!, en heeft Overbuuf 1 ze meteen voor haarzelf, Overbuuf 2 en mij in huis gehaald (zij zaten ook om nieuwe dakramen verlegen). Inmiddels zit het dakraam uit de Bouwmarkt in mijn badkamerdak. Het "online-dakraam" is tot op heden niet geleverd. Het bleek volgens de track and trace uit China te komen en ik heb het kunnen volgen tot het met het vliegtuig meeging en in Nederland ineens was "afgeleverd", geen idee waar. Naar alle waarschijnlijkheid oplichterij. Ik heb mijn lesje geleerd: niet "even snel" en beter checken, ook al ziet de site er heel betrouwbaar uit. Niets is wat het lijkt.

Terwijl de buitenkant dik in orde was, moest het raam aan de binnenkant nog afgewerkt worden. Het nieuwe raam moest iets hoger geplaatst worden en is een tikkie groter. Daardoor klopte het gat in mijn schuine plafond in de badkamer niet meer en moest dat aangepast worden. Ook de afwerking moest nu anders. Ik kon het gat wel groter maken maar niet verplaatsen. De afwerking van het raam met hout moest ik naar beneden schuin af laten lopen. Nu alles open was heb ik ook hier zo ver mogelijk isolatiemateriaal in het stuk dak geduwd, bevestigingslatten om het gat heen gemaakt en daarna van timmerpanelen ( wie bewaart, heeft wat!) de zijkanten op maat gezaagd (meten is weten!). Daarna gaatjes dichtsmeren, randen dichtkitten en schilderen.

Mijn badkamerraampje is nog nooit zo mooi geweest! Weer een klus geklaard: check!

Het zit erop!

Het was zover! Mijn voorbereidingen waren gedaan, de vakmannen namen het over. De wekker ging vroeger dan anders want vakmensen beginnen vroeger dan ik. Harde wekers, ze hoefden nog geen koffie maar gingen meteen aan het werk: steigers opbouwen en materialen aanvoeren. Een korte onderbreking met koffie en weer door. Zitten doen ze niet en binnen al helemaal niet. Ze hebben goede kleding aan om ze te beschermen tegen wind, regen en kou en dan werken temperatuurswisselingen niet lekker, zo vertelden ze.

Dag twee begonnen ze met het dak van de aanbouw: dakbeschot aanbregen, dampdoorlatende folie en panlatten en tot slot de dakpannen. Ondertusen werd ook de schoorsteen aangepakt: voegen repareren, nieuw lood. Het enige wat ik kon doen was ze regelmatig voorzien van koffie, thee, stroopwafels, krentenbollen en meer. Je moet die mannen wel tevreden houden. Voor ik het wist was het dak van de aanbouw bedekt met pannen. Heel fijn want 's nachts waaide het weer stevig, ik werd er gewoontegetrouw wakker van maar hoefde me niet meer druk te maken. Het dak van de aanbouw is dicht.

Dag drie begonnen ze aan de achterkant met het dak dat ik met de buurman deel. Ook dit ging razendsnel, ongelofelijk hoe handig die mannen zijn op het dak. Dakpannen worden soepeltjes overgegooid. En zo fijn: er zijn geen vervelende verrassingen tevoorschijn gekomen die weer voor extra kosten zouden kunnen zorgen.

Dag vier waren de zijkanten van mijn puntdak aan de beurt. Hierbij zou ook mijn dakraam vervangen en de kilgoten gecontroleerd worden. Weer een meevaller: de kilgoten waren goed op een klein gaatje na, veroorzaakt door een schroef van binnen uit ( zou ik dat zelf gedaan hebben??). Dit gaatje kon prima dicht gesoldeerd worden en dan kunnen de goten weer jaren mee.

Op dag vijf zijn de laatste pannen erop gelegd, op het dak aan de voorkant. Heel mijn dak voorzien van nieuwe dampdoorlatende folie, pannenlatten en dakpannen. Wat een plaatje.

Het zit erop! En mijn dak kan weer jaren mee.

Het dak eraf!

Na heel lang denken, sparen, vergelijken en wachten is het dan zover: het dak kan eraf! Dat klinkt als een feestje maar dat is het voor mij toch echt niet. Buikpijn heb ik er van gehad, nachten heb ik er van wakker gelegen en zorgen gemaakt maar ruim een jaar geleden heb ik de knoop door gehakt. Mijn dak wordt vervangen. Dat gaat betekenen dat er voorlopig geen zorgen meer zijn over nog te verwijderen asbest dakplaten, schuivende dakpannen, lekkages èn mijn laatste slechte dakraampje wordt ook vervangen! Deze week was het zover! Het begon met het verwijderen van de asbest dakplaten van de aanbouw. Dat moest ik zelf doen en gelukkig kreeg ik daarbij hulp van goede vriend en grote broer. Natuurlijk heb ik me goed voorbereid op deze klus: melding gedaan bij Omgevingsloket, voorbereidingen getroffen zoals aanhanger geregeld, steiger gehuurd, speciale zakken voor asbestverwijdering gehaald bij milieustraat,beschermende kleding en mondkapjes gehaald. Bij het ophalen van de steiger bleek die te groot voor de aanhanger en heb ik van aardige buurman een extra ladder geleend waarmee het eigenlijk prima ging. Het weer was ook nog even spannend maar uiteindelijk was het een prachtige droge dag en ook de kou viel mee. Gelukkig gingen de platen gemakkelijk los en nadat we ze verpakt hadden in de speciale zakken van de milieustraat konden ze daar ingeleverd worden.

Heel charmant zag ik er niet uit in mijn klus-outfit maar na het verwijderen van de asbest-platen konden overall, mondkapje en handschoenen uit en konden we verder met het afdekken van het dak. Het dak van de aanbouw heeft geen dakbeschot en dus kijk je zo op het plafond van keuken en bijkeuken. Ik had aleens wat restjes isolatiemateriaal op het plafond proberen te proppen maar dit was een uitgelezen kans om het goed te doen. Een kwestie van uitrollen.

Hierna heeft mijn hulp-duo latten aangebracht waar een groot zeil overheen is getrokken. Dit zeil is weer met latten bevestigd op de onderliggende latten. Ze hebben de klus goed volbracht want de twee nachten erna is het stevig gaan waaien en het zeil is netjes blijven liggen.

Gelukkig heeft het niet lang hoeven duren want na die twee nachten kwam het dakbedrijf om de klus af te maken.

Poppetje gezien? Kastje dicht.

Alweer een tijdje heb ik een kleedkamer voor mezelf. Hoe groots kun je leven in een klein huis! Eigenlijk is het uit nood geboren, in mijn slaapkamer is namelijk nauwelijks plaats voor een kledingkast. In plaats daarvan heb ik een meidenkastje op mijn slaapkamer, een kastje van mijn opa en oma, waar mijn beddegoed in ligt. Voor mijn kleding had ik in het begin, toen ik nog op een andere kamer sliep, een steigerbuis opgehangen, later aangevuld met een ladenkast. Prima oplossing toen de meiden nog thuis woonden maar na hun vertrek kamen twee kamers vrij die gelijk van grootte zijn. In de kamer aan de achterkant, die van oudste dochter, ben ik gaan slapen en die kamer is nu helemaal naar mijn zin (lees post 1 mei 2020: mijn bed is (zo-goed-als) geverfd).

De kamer van jongste dochter werd na haar vertrek atelier. Mijn naaimachine en schildersezel werden er neer gezet. Het werkte echter niet. Door het schuine dak kon de schildersezel niet overal staan en afstand nemen om mijn werkt te beoordelen ging ook niet. Uiteindelijk besloot ik toch het atelier naar de voorkamer, mijn oude slaapkamer, te verhuizen. Hier hing mijn kleding nog maar die moest dan natuurlijk weg. Een en een is twee: de kleding ging naar de oude kamer van jongste dochter. Om de kamer op te knappen, had ik het behang dat ik over had van mijn slaapkamer gebruikt. Dat beviel me zo goed dat ik nog een rol erbij heb gekocht en de hele kamer ermee heb behangen, behalve de wand waar de kledingkasten zouden komen. Ik had nog een Pax-kast/basiselement van Ikea van 1 meter breed (ooit gescoord op marktplaats) met kledingroede, die pastte precies naast de schoorsteen. Daarnaast kocht ik een ondiepe Pax-kast van 1 meter breed zodat hij voor de schoorsteen kon staan. Daarnaast pastte nog een oude Pax-kast van 40 cm breed die ik nog had (sinds geboorte oudste dochter!). Alles pastte mooi naast elkaar en dan was er nog ruimte over. De kast van 40 cm moest ik wel inkorten omdat het dak daar schuin afloopt maar dat ging zonder problemen. Een paar lades, planken en korven gekocht en voila: een kledingkast (nou ja: ook voor handdoeken en meer) van 2 meter 40! Zo veel ruimte had ik nog nooit gehad voor mij zelf!

Daarna heb ik een goede slaapbank gekocht (Asarum van Ikea) zodat ik ook een goede slaapplek heb als de dochters komen slapen. De spiegel neergezet op een houten bankje die ik beide al had, de juwelenkoningin ernaast gezet, een plankje (van een oude commode) opgehangen, lampje erbij en ik had een prima kleed-/logeerkamer.

Afgelopen weken was het echt klus-weer (lees: regen) en bedacht ik dat ik nu wel eens deuren voor mijn kast kon hangen. Als ik logées had, sliepen die in mijn kleedkamer met zicht op mijn kleding. Niet dat zij daar problemen mee hadden maar ik vind het mooier als er deuren voor hangen. Bovendien komt er in de toekomst af en toe een kleintje slapen en dan wil ik een leuk logeerkamertje hebben. Zo gezegd, zo gedaan, na een bezoekje aan Ikea is mijn keuze gevallen op de grijze Grimo deur met scharnieren. Het bevestigen ging zonder problemen. Ook het afstellen van de deuren ging naar tevredenheid. Een deur voor de 40cm-kast bestaat niet meer, de smalste deuren zijn 50 cm breed. Geen enkel probleem want nu valt ook mijn strijkplank die tegen de kast staat net buiten zicht. Ik moest die deur ook schuin afzagen, dat vond ik wel even spannend maar het ging allemaal goed. Ik heb er de leren handgreepjes (Östernäs) op gemonteerd. Het ziet er prachtig uit, vind ik. Een mooie kamer waar ik met plezier mijn kleding uitzoek en opruim en waar logée(tje)s heerlijk kunnen slapen...

Een portret van mijn tuin

 Eind mei vierde ik een heerlijk feestje in de tuin (lees blog 'Een  tuinfeestje', 16 juni 2023) omdat ik 60 jaar geworden was èn 10 jaar in Jans’ huis en tuin woon. Als cadeautip had ik een bijdrage gevraagd voor een tuinportret, gemaakt door www.sarahvanrossem.com . Afgelopen week was het zover: ik mocht het gaan ophalen bij Sarah! 

Al een tijdje terug had ik bloemen uit mijn tuin naar haar atelier gebracht. Daar hebben we besproken wat voor kleuren ze zou gaan gebruiken, of ik favoriete bloemen heb, waar ik van houd, of ik het werk verticaal of horizontaal wilde… Daarmee is ze aan de slag gegaan. Ik was natuurlijk enorm benieuwd de afgelopen tijd hoe het zou worden maar had er tegelijkertijd volop vertrouwen in dat het iets moois zou worden en dat Sarah begreep waar ik van houd. Onderstaande foto maakte Sarah tijdens het werkproces.

Het resultaat is prachtig geworden, ik kan ernaar blijven kijken. Ik zie mijn tuin en de bloemen erin terug. Nu nog op zoek naar een plaatsje voor dit kunstwerk en dat valt nog niet mee. Ik hang of zet het nu steeds ergens anders. Eigenlijk dacht ik het bij mijn art-wall op te hangen. ..

alleen zit ik op de bank met mijn rug er naar toe en ik wil er nu steeds naar kijken. Vanaf de eettafel zie ik het wel maar te ver om goed te kijken.

Daarom staat het nu voorlopig op mijn zwarte trolley. Ik kan er nu vanaf de bank èn vanaf de eettafel van genieten. 

Voorlopig staat hij daar goed. Heerlijk om naar te kijken maar ook om na te genieten van het gezellige tuinfeestje met zoveel lieve mensen die mij dit gegeven hebben! 

Verheugen op wat komen gaat...

Ik heb weer iets moois gevonden op Marktplaats: een schommelstoel.

Sinds ik mijn openslaande deuren heb, zit ik daar graag. Als het warm is, kun je er lang in de schaduw zitten en 's avonds kun je er lang in het zonnetje zitten. 's Avonds voelt het ook prettig om dicht bij het huis te zitten. Ik was op zoek naar een nieuwe tuinstoel voor mijn nieuwe plekje maar kon niets naar mijn zin vinden zodat ik vaak mijn opgeknapte stoeltje van opa even buiten zette en later, toen het weken lang mooi bleef, mijn buiten-vlinderstoelen daar neer zette. Eigenlijk helemaal prima dus liet ik dat zo.

Onlangs kreeg ik het geweldige nieuws dat ik oma ga worden! Iets waar ik me enorm op verheug en waar ik heerlijk over kan zitten mijmeren in mijn stoel bij de openslaande deuren. Toen ik daar weer eens zat en overeind wilde komen voor een bakkie koffie, realiseerde ik me ineens dat dat niet gaat met een kleintje op mijn schoot. Ik moet namelijk altijd uit die vlinderstoelen klimmen met hulp van een steuntje. Zonder me met twee handen vast te houden en omhoog te duwen, kom ik er van zijn langst-zal-ze-leven niet uit! Het wordt dus toch tijd voor een andere stoel.

Vrij snel daarna zag ik bij Ikea een schommel-tuinstoel. Hoe heerlijk om daar volgend jaar op te kunnen schommelen. Een schommelstoel! Voor ik over zou gaan tot de aankoop, ben ik zoals altijd eerst op marktplaats gaan zoeken. Wat staat daar aan schommelstoelen? Heel veel, kan ik je vertellen. Het blijkt tegenwoordig bijna standaard om een schommelstoel aan te schaffen voor de babykamer. Natuurlijk was ik niet op zoek naar een schommelstoel voor een kinderkamer maar voor buiten. Ik zou hem evt ook 's avonds binnen kunnen zetten. En toen zag ik deze! Meteen verliefd, geboden en gekocht! Nu staat hij bij mij in de woonkamer want ook (vooral) daar is het een pareltje. Hij zit ook zo heerlijk, veel lekkerder dan mijn stoeltje van opa dat daarbij ook kwetsbaar is en eigenlijk niet voor iedereen geschikt is om in te zitten. 

Dus nu staat er in mijn woonkamer een prachtige schommelstoel die, wanneer de tuindeuren opengaan, zonder moeite buiten staat. Wanneer ik op de bank zit, zie ik hem staan en verheug ik me op wat komen gaat...

Klussen met restjes

Soms vraag ik me af of het klussen hier ooit helemaal klaar zal zijn..

Laatst heb ik zomaar (waarschijnlijk om de badkamer-poetsbeurt uit te stellen) een klusje opgepakt: ik heb de zeep met zeephouder opgehangen in de bij-keuken! Die lag al een paar jaar (!) te wachten op zijn plekje. Ondertussen werd de zeep (met houder eraan vast) wel gewoon gebruikt. Dat hij zo lang lag te wachten was omdat ik een manier moest bedenken om hem zo te hangen dat de zeep boven de spoelbak zou hangen en niet de kraan in de weg zou zitten. Daar zijn meteen een heleboel keuzes mee gemoeid, zoals: Houd ik deze kraan of vervang ik die eerst? Hang ik de zeep aan de wand van de kraan of aan de ruwe muur links? En in geval van wand kraan: ga ik die eerst betegelen of niet? Enfin, genoeg redenen om de zeep te laten liggen.

Nu hangt hij dan eindelijk aan een plankje van restjes hout dat ik zwart geverfd heb. Ik vond ineens dat het NU moest gebeuren, geen getreuzel meer en knopen doorhakken. Dus koos ik ervoor een plankje van resthout te maken en dit tegen de ruwe muur te bevestigen. Door de zeephouder hierop te bevestigen kwam hij boven de spoelbak te hangen. Het plankje verfde ik zwart en voilá, de zeep hangt boven de spoelbak èn hangt niet de kraan in de weg. Ook leuk: het kostte niets, alles wat ik nodig had, lag in de schuur. 

In de schuur lag ook een restje zwarte wandtegeltjes. Ook die knoop werd doorgehakt, ik heb een randje tegeltjes op de achterwand bevestigd. Daarvoor heb ik eerst de wand even goed schoongemaakt en meteen maar een nieuw likje verf gegeven. Daarna was er wel ineens wel een groot verschil met de andere wanden te zien dus vooruit, die meteen even meegepakt. Dat knapte lekker op en ook weer restjes verf die ik kon gebruiken! Jammer genoeg zag ik geen restje tegellijm en voegsel dus moest ik toch naar de bouwmarkt. Het tegelen was een fluitje van een cent, zo gedaan. Dat dit zo lang moest duren voor ik eraan begon! 

Daarna alles meteen opgeruimd. Mijn overgebleven restje witte verf past nu in een kleiner emmertje en daardoor kon ik hem in het kastje boven de meterkast zetten bij andere restjes verf. Netjes het trapje gebruikt in plaats van een stoel, even schuiven met wat blikken verf en wat zie ik staan: tegellijm en voegsel! Ik heb dus nu weer restjes tegellijm en voegsel voor een ander klusje. Misschien tegeltjes in de gang?