vrijdag 27 maart 2020

Klussen in huis

Er wordt wat afgeklust dezer dagen. Zowel in huis en tuin ben ik bezig met allerhande klusjes. Bij mooi weer werk ik buiten, bij minder weer binnen. Ik probeer zoveel mogelijk te doen zonder naar een bouwmarkt of tuincentrum te gaan en dat zorgt ervoor dat ik met een klusje stop zodra ik iets nodig heb of ik stop met een klus binnenshuis wanneer het zonnetje schijnt en ik een klusje buitenshuis oppak. Het resultaat is natuurlijk dat ik met duizend-en-een dingen bezig ben en niets af is.


Zoals eerder gemeld, ben ik begonnen met het opknappen/opruimen van mijn atelier boven. Daar is al best een en ander gebeurd. Ik was begonnen met het witten van de muur, het ophangen van mijn tekenrol en enkele schilderijen, ik heb een nieuwe schraag gekocht en inmiddels heb ik ook de laatjes van het ladekastje zwart gespoten.

 

Ik ben blij met het resultaat. Het is een heel ander gezicht, zeker als je weet hoe het eerst was.



Nu wil ik nog een schuifdeur maken voor mijn kast waar onder andere lappen stof opgeslagen liggen.  De rommelige inhoud van de kast zal dan uit zicht verdwijnen, wat heel fijn is, maar de voornaamste reden is dat ik de lappen stof wil beschermen tegen rondvliegende verf wanneer ik aan het schilderen ben. Ik wil namelijk weer vaker tijd maken om te gaan schilderen. Dat had ik mij vorig jaar al voorgenomen maar toen is het er nog niet van gekomen.
Deuren dus, van hout, 2 meter 45 hoog. Die heb ik niet in huis. De houten platen die ik wil hebben, bezorgen ze niet op maat gezaagd aan huis of het kost twee keer zo veel. Ik heb deze klus dus nog even uitgesteld en ben elders aan een ander klusje begonnen. De foto's van de schilderhoek waar het allemaal moet gebeuren, houden jullie nog even tegoed. Eén rommelfoto is wel genoeg.

Ondertussen ben ik toch begonnen met schilderen: een piepklein kuikentje op een heel klein doekje, daarbij wordt niet zoveel gespetterd met verf.


zaterdag 21 maart 2020

Lente...

Het is weer Lente, de natuur gaat haar gang. Ook nu het Coronavirus ons leven op zijn kop zet.

Gelukkig gaat de natuur haar gang, komen de planten en bollen tevoorschijn, verschijnt er steeds meer fris groen en laat de zon zich zien en voelen. Mij helpt dat over sombere gedachten heen. Met name 's morgens kan het mij wel eens aanvliegen: het alleen zijn, de veranderde invulling van de dag, en dan is het zo fijn om de tuin in te gaan, de zon op je huid en je handen in de aarde te voelen. Ik voel me dan meteen een stuk beter.




Vorige week had ik al violen gehaald om de boel buiten een beetje aan te kleden. De kerstkrans is nu veranderd in een voorjaarskrans en ligt op een schone tuintafel. Er staan violen in de bloembakken, in de hoge pot en op de plank. Het ziet er een stuk frisser uit.

  

In de rest van de tuin heb ik ook al heel wat gedaan: de dode takken en bladeren zijn verwijderd. Mijn compostbak én de GFT-bak zitten vol dus ligt er nu een hele stapel tuinafval te wachten tot de GFT-bak is geleegd en opnieuw gevuld kan worden.


De tuin heb ik voorzien van een laagje gedroogde koemest, ook de moestuin die daarna klaar was om in gebruik te nemen. Tuinbonen, erwten, peultjes en radijs zijn de grond in gegaan. Eindelijk!


Bij al het werk sneuvelden achter elkaar de spade en de schop. Te hard gewerkt? Niet echt, ik was nauwelijks begonnen of de spade begaf het waarna ik snel de schop pakte en die ook knakte. Ik had in de herfst nog de steel van de spade vervangen. Misschien dat het komt doordat mijn gereedschap buiten (onder een afdakje) hangt. Enfin, niet handig wanneer je een beukenhaagje in de grond wil zetten.


Wel goed om bij gebrek aan gereedschap op tijd te stoppen en een pauze te nemen. Om vervolgens daarna toch meteen een nieuwe spade te halen voordat het tuincentrum dichtgaat. Je weet maar nooit en ik wil de komende tijd lekker in de tuin kunnen werken.


vrijdag 13 maart 2020

Even het huis uit.

Nu ik eindelijk lichamelijk weer wat meer kan, snak ik ernaar om even het huis uit te gaan. Helaas ligt nu het Corona-virus overal op de loer en blijf ik toch zoveel mogelijk thuis. Ik heb genoeg klusjes te doen in huis en tuin, dus ik hoef me niet te vervelen.
Nog niet zo lang geleden kon ik er voor het eerst weer op uit en heb ik maar meteen een emmer muurverf gehaald om mijn atelier op te frissen. Inmiddels is het muurtje geverfd en heb ik flinke spierpijn gehad want mijn beenspieren hadden weken niets uitgevoerd. Ik ben nog volop bezig in het atelier, het werkblad heeft een nieuwe schraag gekregen, het ladekastje wacht op een nieuw verfje en de kast wacht op deuren. Maar het begin is er.


Onderweg naar de muurverf kwam ik ook Frank tegen, een groene klemlamp, en het was liefde op het eerste gezicht. Voor de keuken, dacht ik, maar misschien klem ik hem op een ander plekje vast. Hoe dan ook, het is een blijvertje.

 

En toen ik langs de kringloop kwam, kon ik het niet laten om daar ook even een kijkje te nemen met als resultaat een geweldig theepotje voor oudste dochter.


Tot slot, op weg naar huis, nog even bolletjes en viooltjes gehaald voor het voorjaarsgevoel.


Eigenlijk was het allemaal iets te veel achter elkaar maar ik ben toch blij dat ik het gedaan heb. Ik kan vooruit in mijn atelier, heb goed licht in de keuken, heb mijn dochter blij gemaakt met een theepotje en kan de bloemetjes buiten zetten. In eigen tuin weliswaar, maar toch..