Al eerder vertelde ik over mijn wens meer vogels in de tuin te zien maar veel mussen, roodborstjes of pimpelmezen zie ik nog niet. De klimop en de beukenhaag waarin ze kunnen nestelen of schuilen zijn al gegroeid maar waarschijnlijk nog niet goed genoeg bevonden.
Toch lijkt het wel vooruit te gaan. Meestal zijn het nog altijd de Kauwen die de pindakaaspot proberen te bereiken. Het is een komisch gezicht hoe zij proberen iets uit de pot te krijgen want hij hangt niet gemakkelijk voor hen. Je ziet ze verschillende pogingen doen om uit te proberen wat de beste aanvliegroute is en vanuit welke houding ze de pindakaas het beste uit de pot kunnen krijgen. Vaak hangen ze half vliegend, half op een takje van de Sierappel terwijl ze een hapje nemen. Lang houden ze het niet vol en zodra ze het opgeven, wordt de vrijgekomen plaats meteen ingenomen door een andere Kau. De pindakaaspot is duidelijk hun favoriet.
Ook de Eksters komen regelmatig even een kijkje nemen bij al het lekkers. Zij zijn meestal met z'n tweeën. Hun bezoek is kort en krachtig. Even rondkijken, hapje pindakaas, en weer door.
Inmiddels heb ik tot mijn grote plezier een trouwe, vaste bezoeker in de tuin. Een merel. Deze Merel begint altijd in de Sierappel en smult duidelijk van de rode appeltjes. Daarna verzamelt hij moed om dichterbij het huis te komen.
Dat gebeurt met omwegen waarbij hij een aantal keren van de boom via de grond naar de tuintafel en weer terug hipt om na een aantal pogingen de sprong naar de tuintafel te wagen waar nog meer lekkers ligt. Hij is degene die van de vogeltaart een puinhoop maakt want erg netjes is hij niet.
Niet dat het erg is, want de vogeltaart is, mede door regen, sneeuw en zachte temperaturen, toch al veranderd in een groen heuveltje. Groen ja, want de zaden die erin zitten, zijn gaan ontkiemen zodat de taart vol groene dunne sprietjes zit.
Ik zag nog een vogel van dezelfde grootte als de merel maar hij was niet zwart, eerder bruin-grijzig. Het was moeilijk te zien wat voor vogel het was. Volgens de boekjes leek hij het meest op de Koperwiek maar geen idee of dat klopt. Het lijkt me eigenlijk sterk dat een vogel die ik nog nooit eerder heb gezien en alleen maar ken uit het kinderboek Otje van Annie M G Schmidt, zomaar ineens van mijn sierappeltjes komt snoepen. Waarschijnlijk was het gewoon een merel, een vrouwtje. Merelvrouwtjes zijn ook bruinig. Dat zou leuk zijn want dan was het misschien de partner van de andere merel. En stelletje! Ze was overigens zo weer weg, jammer genoeg.
Ook heb ik nog een andere, kleine bezoeker gezien in de tuin. Ik kon niet goed zien wat het was, in ieder geval geen koolmees, pimpelmees of roodborstje. Het leek een vink te zijn maar helemaal zeker weet ik het niet. Dit vinkje kwam niet verder dan de Sierappel en pindakaaspot. Misschien was het een verkenner die kwam kijken of het de moeite is om mijn tuin te bezoeken. Ik hoop dat hij zich niet heeft laten imponeren door de Kauwen en Eksters en dat hij zijn soortgenoten vertelt over al het lekkers dat in mijn tuin te vinden is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten