Wie ik was, wie ik ben.

Een aantal jaren geleden vielen de drie peilers om waarop je je leven bouwt: mijn gezondheid liet het afweten, daardoor verloor ik mijn werk en er kwam een eind aan mijn huwelijk. Het was een heftige tijd en ik kreeg in die tijd hulp van een psycholoog. Zij vroeg mij om twee schilderijen te maken. Één schilderij over hoe ik me op dat moment voelde en één schilderij over hoe ik me wilde gáán voelen. Ik heb die schilderijtjes gemaakt, geen hoogstaande kunstwerken maar wel duidelijke afspiegelingen van hoe ik me voelde en hoe ik me wilde gaan voelen.
Op het eerste schilderij zag je niet veel, het was voornamelijk donkerbruin en zwart en als je goed keek, zag je iemand opgerold in een hol onder de grond liggen.
Het tweede schilderij was een heel ander verhaal: een strakblauwe lucht met een knalgroene heuvel waarop iemand staat met gespreide armen en het hoofd omhoog. Het mag duidelijk zijn dat het eerste schilderij liet zien hoe ik me toen voelde en het tweede hoe ik me wilde gaan voelen. Daar hoef je geen psycholoog voor te zijn.
De schilderijen heb ik niet meer, waarschijnlijk ben ik er een keer met een flinke kwast overheen gegaan in een poging alles achter me te laten. Inmiddels heeft alles een plekje gekregen. Ik lijk weer meer op de persoon op het tweede schilderij.

Onlangs kwam ik een beeldje tegen dat precies de houding heeft van de figuur op mijn tweede schilderij: een vrouwenfiguur met uitgestrekte armen. Ik wist meteen: dat ben ik! Ik heb het gekocht en nu zoekt het in Jans' huis al een poosje naar een plekje. Het staat nu eens hier, nu eens daar.

Ik ben er zo blij mee! Soms zet ik het op een plekje waar ik het vaker zie. Want als ik het zie, krijg ik energie en weet ik weer wie ik was maar vooral wie ik ben!