Tuinkoorts

Ineens was het heerlijk tuinweer. Ik had er afgelopen week helemaal niet op gerekend, hield rekening met (winterse) buien en kou maar het viel reuze mee. Ik kon mijn was lekker buiten drogen, het bleef vrijwel droog en het zonnetje liet zich regelmatig zien. Voorzichtig begon ik aan wat kleine tuinklusjes: snoeien van de Vlinderstruik zodat maandag de container vol aan de straat gezet kon worden en ik die dinsdag weer kon vullen met overtollig blad en dode bloemstengels. Voor ik het wist had ik last van "tuinkoorts" en kan ik moeilijk stoppen. Mijn lichaam laat altijd nèt iets te laat weten dat ik te veel heb gedaan (of misschien luister ik niet zo goed) en dus zet ik een timer om te voorkomen dat ik te lang doorga. Iedere dag een beetje werkt ook en nu kan ik aan het eind van de week met een tevreden gevoel naar de tuin kijken.

Ik heb zelfs de schuur opgeruimd! Dat was hard nodig want als ik iets uit de schuur nodig had, viel er steeds van alles om en het werd steeds moeilijker mijn fiets de schuur uit te krijgen. Inmiddels ligt alles weer keurig op zijn plek en is zelfs mijn werktafel leeg!! Er was nu ruimte genoeg om gekochte zaadjes van de Klokwinde (een één-jarige klimmer) te zaaien en om de ingeslagen viooltjes in potten te planten.

Overigens ben ik nog steeds heel blij met mijn blokhut. Hij is heel ruim en al mijn gereedschap, tuinspullen, hout, fietsen en meer past er in. Toen ik hier kwam wonen stond er niets en heb ik via marktplaats dit tuinhuis gevonden. Een vader had dit voor zijn dochter gemaakt en hij was erbij om instructies te geven toen ik hem met mijn hulpploeg op de koudste dag van het jaar uit elkaar kwam halen. Later in het jaar is hij toen bij mij in de tuin weer in elkaar gezet en tot op de dag van vandaag staat hij als een huis.

Na een paar jaar heb ik hem geverfd, ook daar heb ik geen dag spijt van gehad. Ik weet nog dat ik het spannend vond en van een vriendin de tip kreeg om hem vol te hangen met vuilniszakken. Een gouden tip want toen wist ik meteen dat het een goed plan was om de schuur antraciet te verven. Inmiddels is ook de tuin meer volgroeid en past hij prima in het plaatje. Het enige wat jammer is, is dat mijn mooie lamp (nog uit de electriciteitscentrale waar mijn vader werkte) niet kan branden. Ik heb namelijk geen electriciteit in mijn schuurtje en tuin. Alle verlichting is solarverlichting. Dat functioneert prima behalve bij die lamp, daar moet nog een oplossing voor komen.

Als het weer volgende week zo blijft kan ik tussen de planten schoffelen en de tuin bemesten en daarna wachten wat er allemaal omhoog komt want vaak weet ik niet meer precies wat ik waar heb geplant of verplant. Heerlijk dat het weer lente wordt!