Eindelijk ben ik weer eens achter de schildersezel gekropen. Ik heb me al tijden voorgenomen ruimte te maken om creatief bezig te zijn. Dat deed ik wel maar vooral in mijn hoofd. En steeds kwamen er weer nieuwe ideeën bij in mijn hoofd; was ik bijna zover om met mijn handen aan de slag te gaan, popte er wéér een nieuw idee omhoog in mijn hoofd. Dat hoofd kwam dan ook veel te vol te zitten zodat ik niet meer wist waar en hoe te beginnen. Daarbij is mijn atelier ook nog een aardige chaos én is het er behoorlijk koud dus dat hielp ook niet.
Ik was al wel begonnen regelmatig een tekeningetje te maken, gewoon iets tekenen dat ik om me heen zie of iets natekenen. Het streven is iedere dag maar dat lukt me nog niet. Toch heeft dat mij geholpen en getriggerd om nu echt eens achter die ezel te gaan zitten en met een klein doek te beginnen. Gewoon beginnen met een achtergrond. Ik heb altijd wel wat staan, smeer altijd overgebleven verf op een leeg doek en dus had ik al een doek met groene verf waarin ik een afdruk had gemaakt van een plantenstengel. Dit was niet geworden wat ik had verwacht dus had ik het weggezet. Nu bracht het mij op het idee om gedroogde plantenstengels mee te verven. Ik heb altijd wel wat in huis van de afgelopen zomer, ik heb gedroogd siergras en half vergane lampionnetjes gebruikt. En omdat het bijna pasen is heb ik de (nagetekende) haas uit mijn tekenboekje erbij geschilderd.
Als ik dan zo lekker bezig ben, weet ik dat ik het vaker moet doen. Maar ik weet eigenlijk ook heel goed waarom dat moeilijk is. Ik wil altijd in één keer een hele grote stap maken terwijl het veel beter is steeds kleine stapjes te maken. Nu heb ik zo'n klein stapje gemaakt: een klein doekje schilderen in mijn koude nog niet-afgewerkte atelier. Klein schouderklopje voor mijzelf!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten