Gisteren zat ik even op de bank met een kop koffie naar buiten te kijken, de tuin in. Nu het november is en de tuin zich aan het voorbereiden is op de winter, zou je denken dat het een wat troosteloos uitzicht is maar niets is minder waar. De rozen bloeien nog steeds, de beukenhaag heeft een prachtig gele kleur en het sierappeltje pronkt met haar rode appeltjes.
Waar ik helemaal blij van werd, is dat ik een vogeltje (ik denk een koolmeesje) zag genieten van de rode appeltjes. Eindelijk!
Ik probeer al een tijdje meer vogels mijn tuin in te krijgen maar dat valt niet mee. Er zijn wel veel vogels maar dat zijn Kauwen of zwarte Kralen. Ik denk dat het Kauwen zijn maar ze hebben vrijwel geen grijze nek. Ze zijn wel luidruchtig en altijd met een groep.
Na mijn lokpogingen met voer, ben ik begonnen om de tuin vogelvriendelijker te maken. Er is een sierappeltje gekomen, ik ben klimop aan het kweken waarin ze kunnen nestelen en ik heb wat beukenhagen geplant waar ze zich kunnen verschuilen voor- of nadat ze een poging hebben gewaagd een vetbol of ander lekkers te bereiken.
Met elke vogel, buiten kauw, duif of ekster ben ik blij. Al is het er maar één. Jammer genoeg heb ik dit vogeltje niet kunnen vastleggen want hij dook meteen na het smullen van de sierappeltjes in de wirwar van de Blauwe Regen. Hopelijk komen er meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten