Mei is dé bloeimaand van het jaar en dat is te zien in de tuin. Er valt ook nog van alles te doen in de tuin. Je kunt nu nog alles planten en dat is fijn want nu alle planten aan een groeispurt bezig zijn, zie je ook waar de gaten vallen. Er zijn misschien planten die de winter niet overleefd hebben.
Bij mij hebben de Rododendron, de Lupine en de Lavatera het bijvoorbeeld niet gered. Ik heb de Lavatera te vroeg gesnoeid en toen er een paar koude nachten kwamen, heeft hij het begeven. Nu heb ik de ervaring dat de Lavatera nooit heel oud wordt. Na zo'n vijf jaar zijn best te hebben gedaan, houdt hij het voor gezien. Ik zal hem dit jaar wel missen want hij was een echte eye-catcher in mijn border die van mei tot soms wel oktober bloeide met een grote hoeveelheid roze bloemen. Ik heb al een nieuwe geplant maar hij valt in het niet bij zijn voorganger.
Ook de Agapanthus laat zich niet meer zien. Hij stond in een pot en na zijn eerste winter verraste hij me door in het voorjaar weer terug te komen. Ik had dat helemaal niet verwacht. Ieder voorjaar was ik weer benieuwd of hij er nog was en steeds keerde hij terug om in de zomer prachtig te bloeien. Na vijf jaar houdt ook hij het voor gezien. Ik heb nu een lege pot die gevuld moet worden. Ik heb nog een paar zaailingen van de courgette. Ik denk dat die dit jaar de pot gaan vullen. Eens kijken hoe de courgette het in een pot doet.
In de moestuin heb ik een klimcourgette gezaaid. Die zaailingen hebben zich nog niet boven de grond laten zien. Het is in mei een prima tijd om in de volle grond te zaaien. De grond is lekker opgewarmd. Ik heb ook nog eind april wat peulen en tuinbonen bijgezaaid want die waren gedeeltelijk opgegeten door slakken en door rupsen....
Tot mijn grote verdriet is ook de rups van de buxus-mot gearriveerd. Ik was zo naïef om te denken dat hij mijn tuin misschien wel zou overslaan toen ik de alarmerende verhalen over deze veelvraat in mijn omgeving hoorde. Ik had toen namelijk nergens last van. Nu dus wel. Mijn Buxushaag slingert door heel mijn tuin en ik zag de rupsen mee slingeren, steeds verder kruipen, de kaalgevreten planten achter zich latend. De buxushaag staat ook om mijn moestuintje heen en de rupsen deden zich ook te goed aan mijn jonge peulplantjes die naast de buxus langs het schapenhok omhoog probeerden te kruipen. Ze waren geen partij voor de hongerige rupsen.
Ik probeer alle concurrenten die mijn groentes willen eten vriendelijk te bestrijden maar dit vereiste een stevigere aanpak. Ik heb gehoord dat de buxussen de mot kunnen overleven en ik wil de haag graag behouden. Dus heb ik een bestrijdingsmiddel tegen hardnekkige insecten (ook tegen de Buxusmot!) gekocht en ben met een plantenspuit de hele haag intensief en zorgvuldig gaan bespuiten. Zorgvuldig spuiten om te voorkomen dat bloemen van de bloeiers in mijn tuin geraakt worden want de ijverige bijtjes die daar druk zijn kunnen ook niet tegen het spul en het is niet de bedoeling dat ook zij het loodje leggen. Overbodig, zou je denken, om te zeggen dat je het spul uit de buurt van kinderen en huisdieren moet houden, maar ik kon het pakje ternauwernood uit Mix haar bek vissen.
Enfin, de invasie lijkt tot stilstand te zijn gebracht en ik heb nu een deels gele, deels groene buxushaag. Iedere dag inspecteer ik de haag op bewegende rupsen maar tot nu toe beweegt er niets. Ik juich nog niet want wie weet houden de overlevers zich angstvallig verborgen. Ze hebben een fantastisch camouflagepakje aan. Een dezer dagen ga ik de groene delen snoeien want ook daar is het nu tijd voor. Van de gesnoeide toppen kweek ik met stekpoeder weer nieuwe plantjes voor de kale stukken, Ik blijf hopen op een goede afloop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten