Je kunt gerust zeggen dat dit mijn lijfspreuk is. In de jaren dat het met mij minder goed ging, kon ik gelukkig steeds kleine geluksmomentjes vinden. Ik zette dan een zonnetje in mijn agenda op iedere dag dat ik een, ook een héél klein ieniemienie, geluksmomentje had. Dat kon een bloemknopje, een vogeltje zijn of iemand die onderweg naar me lachte, mij gedag zei, de zon die zich eventjes liet zien, mijn hond die een sprongetje maakte, het kon (en kan) van alles zijn. Als ik op een sombere dag terugbladerde in mijn agenda, zag ik dat die momentjes er waren geweest en dat hielp mij dan weer verder. In die tijd waren er weinig "grote" geluksmomenten maar vele kleintjes maken een grote...
Nog steeds benoem ik elke avond even drie geluksmomentjes die er, hoe klein ook, die dag zijn geweest en het lukt me iedere keer om er minimaal drie te vinden.
's Morgens was het niet altijd even gemakkelijk om weer aan de dag te beginnen en ook nu komen die dagen nog wel eens voor. Daarom heb ik ook een spreuk in mijn slaapkamer opgehangen die ik meteen zie wanneer ik mijn ogen open doe: "Rise & Shine, it's your day". Inmiddels is hij flink verschoten want ooit was deze poster goudkleurig maar ik word er nog steeds graag mee wakker. Ik houd van spreuken. Misschien komt het doordat ik alleen ben want wanneer je zo'n spreuk ziet staan, is het net of iemand dat tegen jou zegt en het is toch gewoon lekker als iemand tegen jou zegt: "kom eruit en laat je zien, je mag er zijn!" want zo 'lees' ik deze spreuk op mijn slaapkamer. Ik heb er dan ook veel meer en op mijn overloop heb ik er een prikbord mee vol gehangen. Ik sta er altijd even bij stil om er een te lezen en meteen even een klein geluksmomentje te vangen.
Het is overigens niet van de laatste tien jaar dat ik iets heb met spreuken. Zo kreeg ik van mijn, toen nog jonge, dochters ooit twee spreuken van Loesje die nu nog steeds op mijn prikbord hangen: "'Moeder' is eigenlijk een ander woord voor tovenaar" (een groter compliment kun je als moeder niet krijgen) en "Ook al valt er niets te vieren, je doet het 't best met appeltaart". Die laatste spreuk is bij ons in het gezin helemaal ingeburgerd en wordt vaak toegepast. Zowel met mooie als met verdrietige momenten komt er appeltaart op tafel, liefst zelfgebakken natuurlijk.
Door de spreuken word ik erop gewezen dat ik het zelf moet doen, ik moet zelf in actie komen en er is zoveel mogelijk. Misschien niet hoe ik het me ooit had voorgesteld maar anders. Dat is eenvoudiger gezegd dan gedaan, het kost veel tijd en niet al mijn dromen zullen uitkomen. Daarom probeer ik nieuwe dromen te dromen. Er hangt tussen mijn spreuken zo'n droom waarvan ik betwijfel of hij nog uit gaat komen, ik weet niet eens zeker of het nog wel een grote droom is want ook dat kan veranderen. Voor alle zekerheid laat ik hem nog even hangen/staan want zoals de tekst zegt: "Never let go of your dreams".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten