Gelukkig gaat de natuur haar gang, komen de planten en bollen tevoorschijn, verschijnt er steeds meer fris groen en laat de zon zich zien en voelen. Mij helpt dat over sombere gedachten heen. Met name 's morgens kan het mij wel eens aanvliegen: het alleen zijn, de veranderde invulling van de dag, en dan is het zo fijn om de tuin in te gaan, de zon op je huid en je handen in de aarde te voelen. Ik voel me dan meteen een stuk beter.
Vorige week had ik al violen gehaald om de boel buiten een beetje aan te kleden. De kerstkrans is nu veranderd in een voorjaarskrans en ligt op een schone tuintafel. Er staan violen in de bloembakken, in de hoge pot en op de plank. Het ziet er een stuk frisser uit.
In de rest van de tuin heb ik ook al heel wat gedaan: de dode takken en bladeren zijn verwijderd. Mijn compostbak én de GFT-bak zitten vol dus ligt er nu een hele stapel tuinafval te wachten tot de GFT-bak is geleegd en opnieuw gevuld kan worden.
De tuin heb ik voorzien van een laagje gedroogde koemest, ook de moestuin die daarna klaar was om in gebruik te nemen. Tuinbonen, erwten, peultjes en radijs zijn de grond in gegaan. Eindelijk!
Bij al het werk sneuvelden achter elkaar de spade en de schop. Te hard gewerkt? Niet echt, ik was nauwelijks begonnen of de spade begaf het waarna ik snel de schop pakte en die ook knakte. Ik had in de herfst nog de steel van de spade vervangen. Misschien dat het komt doordat mijn gereedschap buiten (onder een afdakje) hangt. Enfin, niet handig wanneer je een beukenhaagje in de grond wil zetten.
Wel goed om bij gebrek aan gereedschap op tijd te stoppen en een pauze te nemen. Om vervolgens daarna toch meteen een nieuwe spade te halen voordat het tuincentrum dichtgaat. Je weet maar nooit en ik wil de komende tijd lekker in de tuin kunnen werken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten