Lesje zelfbeheersing.

De afgelopen tijd heb ik een lesje zelfbeheersing gehad. Zoals ik in mijn vorige post al meldde had ik wat gezondheidsperikelen. Eerst was ik geveld door buikgriep, daarna door Ischias. Tussendoor heb ik mezelf twee dagen goed gevoeld en heb daar meteen van genoten. Misschien heeft dat er ook mee te maken gehad dat ik een dag later ineens enorme pijn van rechterbil naar rechterbeen kreeg. Even had ik de hoop dat het na een paar dagen wel over zou zijn maar nu, twee weken later, is die hoop gevlogen. Het lijkt iedere dag een beetje beter te gaan (of wil ik dat graag denken?) maar met name de ochtenden zijn pijnlijk wanneer mijn lijf weer probeert op te starten. In de loop van de dag gaat het beter en tegen de tijd dat ik weer een beetje kan lopen, is het tijd om naar bed te gaan.

Kortom, ik kan niet veel en heb de hele dag de tijd om te bekijken wat ik allemaal graag zou doen: eindelijk de keukenmuur verven (stucwerk is droog!) en de planken ophangen, de kabels in de kamer achter plinten verstoppen, de bijkeuken afmaken, de tuin opruimen, onkruid verwijderen, halfverharding aanharken en aanvullen, de omgevallen compostbak terugplaatsen....

In de moestuin moest ook gezaaid worden maar dat heb ik toch voor elkaar gekregen: 1 rijtje zaden per dag. Gelukkig had ik tijdens die twee goede dagen nog een laagje compost door de grond gewerkt en deze zaai-klaar gemaakt. Tuinbonen, bosui, doperwt, peultjes, rucola, wortelmix en radijsjes zijn gezaaid.

Kijk de vorig jaar gezaaide viooltjes eens bloeien!

Er zit niets anders op dan wachten op betere tijden. Ondertussen besteed ik heel wat tijd aan het lezen en bekijken van oude tuin- en interieur-bladen, Instagram en Pinterest maar ik heb ook eindelijk weer eens (zittend) geschilderd! Op een doek dus. Heeft de lichamelijke misère toch ergens toe geleid!