Aan de slag in mijn atelier

Eindelijk is het dan zover. Ik kan aan de slag in mijn atelier. En dan niet met klussen maar met creatieve projekten. Al tijden neem ik me voor meer tijd te nemen voor creatieve projekten maar het komt er maar niet van. Deels omdat er geen goede plek voor is en deels gaat de tijd steeds op aan andere klussen. Onder die andere klussen viel dus ook het opknappen van de voorkamer boven waar uiteindelijk wel een goede plek voor een creatieve ruimte zou kunnen komen. Deze klus heeft het langst geduurd van alles wat ik eerder in en aan het huis heb gedaan. Dat heeft niet persé te maken gehad met de omvang maar eerder met de energie die het mij kostte. Ik heb dan ook besloten dat dit mijn laatste grote klus is in huis.

Toen ik, alweer ruim 11 jaar geleden hier kwam wonen, werd de voorkamer boven mijn slaapkamer. De beide andere slaapkamers waren vrijwel identiek en werden verdeeld over de twee dochters. De voorkamer heeft een L-vorm met een knik van het dak (de kilgoot) naar binnen en is daardoor een wat lastige ruimte om goed in te delen. Er past nergens een twee-persoonsbed maar mijn twijfelaar paste wel. Aan de "bovenkant" van de L maakte ik van een oude kast en steigerpijp mijn kledingkast. Mijn schildersezel stond beneden in de bijkeuken maar die ruimte bleek te klein om lekker te kunnen werken. Mijn naaimachines stonden in de kast beneden en de eettafel beneden deed dienst als werktafel. Dat doet ie eigenlijk nog steeds...

Toen de meiden het nest hadden verlaten, ben ik naar de slaapkamer van oudste dochter aan de achterkant verhuist. Dat sliep net wat rustiger. De schilderezel verhuisde naar de slaapkamer van jongste dochter. Er kwam een werkblad en de naaimachines konden naar boven. Echter werkte die ruimte ook niet goed door het schuine dak. De schildersezel kon ik niet omhoogzetten dus lekker werken lukte hier ook niet. De voorkamer boven vond ik door de L-vorm altijd al een goede plek voor een creatieve ruimte. Er was echter een groot nadeel: het licht of beter het gebrek aan licht. Er zijn twee kleine raampjes aan de voorkant, strak tegen de zijmuur. Het licht dat daardoor binnenvalt is heel beperkt. Eigenlijk moet altijd het licht aan wanneer je iets doet. Daarnaast moest je altijd bukken wanneer je naar binnen ging.

In augustus 2021 besloot ik eens te kijken of ik iets kon doen aan die verlaagde entree. Ik vermoedde dat ze dat hadden gedaan om de balken van het dak weg te werken. Toen ik het open maakte bleek dat zo te zijn en kreeg ik ook de bevestiging dat het dak niet geisoleerd was. Dat was het startpunt van deze grote klus: het creëeren van een fijn atelier/creatieve ruimte (met licht van goede daglichtlampen). Ik besloot dat ik het dak zou gaan isoleren. Dat betekende dat ook dat het plafond eruit zou gaan zodat ik ook de hoge punt van het huis kon isoleren. En ik ging de (6 meter) hoge, enkelsteens muur aan de voorkant isoleren en voorzien van een voorzetwand. Nadat het plafond en alle betimmering eruit was, begon ik aan de muur met hulp van oudste schoonzoon.

In januari 2022 was de wand klaar en wilde ik verder met het dak. Helaas kwam ik tot de ontdekking dat ik een boktor in mijn dak had en moest dat eerst opgelost worden. (Lees post:Ongewenste huisgenoten 18 februari 2022) Nadat dat was verholpen, werkte ik de gipsplaten netjes af (naden dicht maken, schilderen...) en in juni 2022 maakte grote broer voor mij een houten vliering in de hoge punt. Fijn voor extra opbergruimte en ook handig bij het isoleren van het dak. Hoefde ik net alles vanaf een ladder te doen maar ook een gedeelte staand vanaf de vliering. Ik was echter even klaar met klussen en ik laste een pauze in. Ik was ook ongeduldig en zette alvast mijn ladenkast, werkblad en ezel in de kamer om zo toch daar te kunnen werken en in de andere kamers, die dienden als tijdelijke opslag, orde aan te brengen.

Het duurde tot augustus 2023 voordat ik weer moed had gevat om verder te gaan. Inmiddels was ook door goede vriend elektra verlegd en begon ik stap voor stap met het aanbrengen van de isolatie. Ik had gezocht naar een zo hoog mogelijke RD-waarde bij zo min mogelijke dikte ,want ik wilde niet weer moeten bukken bij de entree, en zo kwam ik uit bij PIF-isolatie op rol die ik zo tegen het dakbeschot kon bevestigen. Daarna bracht ik rachels aan om later de gipsplaten weer te kunnen bevestigen.

Uiteindelijk kwam ik boven in de nok en had ik hulp nodig om het karwei af te maken. In oktober 2024 was het dan zover. Eindelijk gingen de laatste platen er tegenaan en kon ik de laatste naden dichtsmeren en verven.

Wat een klus was dit en wat ben ik blij met mijn atelier!