Jans' huis

23 Januari 2013 kreeg ik de sleutels van mijn huisje waar nog het nodige aan moest gebeuren. 12 Jaar geleden alweer! Wat is er een hoop gebeurd en wat ben ik blij met mijn huisje hoe het geworden is. Niet alles wat ik zou willen is gedaan. Ik moest (en moet) rekening houden met een beperkt budget en een beperkt lijf maar ik heb gedaan wat kon en wanneer het kon. Goed is goed.

30 Januari 2016 begon ik met het schrijven van dit blog. Ik had veel te vertellen want er gebeurde veel. Alle plekken in huis hebben een metamorfose gehad. De laatste jaren veranderde dat. Mijn huisje kwam steeds verder af en ik schreef steeds minder. Nu bestaat mijn blog al bijna 10 jaar en dat lijkt mij een mooi moment om na dit jaar te stoppen met dit blog. Dit laatste jaar ga ik proberen iedere maand een blog te schrijven en nog één keer mijn hele huis en tuin en alle klussen de revue te laten passeren.

Deze keer blik nog even terug naar het feestelijke moment op januari 2023: de sleutels van dit huisje voor mij en mijn twee lieve dochters en hond Dorus! Kaal en koud was het maar het voelde warm met al die geweldige klussende vrienden en familie!

Wat een kale bende was het! Geen verwarming, geen keuken, geen badkamer. Nou vooruit: er hing een gammele douchekop aan de muur en er was water maar dat was alles. Toch heb ik er nog onder gestaan van april (toen ben ik er al gaan "wonen") tot september (toen was mijn badkamer klaar). De keuken bestond uit een eenvoudig aanrecht met gootsteen, 3 kastjes en twee bovenkastjes. Een gedeelte gebruik ik overigens nog steeds in mijn bijkeuken. Boven was overal het plafond afgetimmerd en gewit dus dat was te doen maar de vloeren wanden hadden wel wat aandacht nodig om het zachtjes uit te drukken. En allemaal enkel steens muurtjes en enkel glas. Koud dat het was!! Het eerste wat ik heb laten doen was centrale verwarming aanleggen en toen kon ik zelf aan de slag.

Tja, als ik terug kijk vraag ik me wel eens af hoe ik het allemaal heb kunnen doen. Ik had nauwelijks budget dus kon de dingen niet groots aanpakken. Het huis was voorheen van de woningbouwstichting en voor mij hadden er ook mensen in gewoond dus, zo dacht ik, je kunt er in wonen en alles wat ik kan doen met mijn twee handen en die van mijn helpende vrienden en familie is meegenomen. En zo ben ik stap voor stap aan de slag gegaan en een heel eind gekomen.