Aan de slag in mijn atelier

Eindelijk is het dan zover. Ik kan aan de slag in mijn atelier. En dan niet met klussen maar met creatieve projekten. Al tijden neem ik me voor meer tijd te nemen voor creatieve projekten maar het komt er maar niet van. Deels omdat er geen goede plek voor is en deels gaat de tijd steeds op aan andere klussen. Onder die andere klussen viel dus ook het opknappen van de voorkamer boven waar uiteindelijk wel een goede plek voor een creatieve ruimte zou kunnen komen. Deze klus heeft het langst geduurd van alles wat ik eerder in en aan het huis heb gedaan. Dat heeft niet persé te maken gehad met de omvang maar eerder met de energie die het mij kostte. Ik heb dan ook besloten dat dit mijn laatste grote klus is in huis.

Toen ik, alweer ruim 11 jaar geleden hier kwam wonen, werd de voorkamer boven mijn slaapkamer. De beide andere slaapkamers waren vrijwel identiek en werden verdeeld over de twee dochters. De voorkamer heeft een L-vorm met een knik van het dak (de kilgoot) naar binnen en is daardoor een wat lastige ruimte om goed in te delen. Er past nergens een twee-persoonsbed maar mijn twijfelaar paste wel. Aan de "bovenkant" van de L maakte ik van een oude kast en steigerpijp mijn kledingkast. Mijn schildersezel stond beneden in de bijkeuken maar die ruimte bleek te klein om lekker te kunnen werken. Mijn naaimachines stonden in de kast beneden en de eettafel beneden deed dienst als werktafel. Dat doet ie eigenlijk nog steeds...

Toen de meiden het nest hadden verlaten, ben ik naar de slaapkamer van oudste dochter aan de achterkant verhuist. Dat sliep net wat rustiger. De schilderezel verhuisde naar de slaapkamer van jongste dochter. Er kwam een werkblad en de naaimachines konden naar boven. Echter werkte die ruimte ook niet goed door het schuine dak. De schildersezel kon ik niet omhoogzetten dus lekker werken lukte hier ook niet. De voorkamer boven vond ik door de L-vorm altijd al een goede plek voor een creatieve ruimte. Er was echter een groot nadeel: het licht of beter het gebrek aan licht. Er zijn twee kleine raampjes aan de voorkant, strak tegen de zijmuur. Het licht dat daardoor binnenvalt is heel beperkt. Eigenlijk moet altijd het licht aan wanneer je iets doet. Daarnaast moest je altijd bukken wanneer je naar binnen ging.

In augustus 2021 besloot ik eens te kijken of ik iets kon doen aan die verlaagde entree. Ik vermoedde dat ze dat hadden gedaan om de balken van het dak weg te werken. Toen ik het open maakte bleek dat zo te zijn en kreeg ik ook de bevestiging dat het dak niet geisoleerd was. Dat was het startpunt van deze grote klus: het creëeren van een fijn atelier/creatieve ruimte (met licht van goede daglichtlampen). Ik besloot dat ik het dak zou gaan isoleren. Dat betekende dat ook dat het plafond eruit zou gaan zodat ik ook de hoge punt van het huis kon isoleren. En ik ging de (6 meter) hoge, enkelsteens muur aan de voorkant isoleren en voorzien van een voorzetwand. Nadat het plafond en alle betimmering eruit was, begon ik aan de muur met hulp van oudste schoonzoon.

In januari 2022 was de wand klaar en wilde ik verder met het dak. Helaas kwam ik tot de ontdekking dat ik een boktor in mijn dak had en moest dat eerst opgelost worden. (Lees post:Ongewenste huisgenoten 18 februari 2022) Nadat dat was verholpen, werkte ik de gipsplaten netjes af (naden dicht maken, schilderen...) en in juni 2022 maakte grote broer voor mij een houten vliering in de hoge punt. Fijn voor extra opbergruimte en ook handig bij het isoleren van het dak. Hoefde ik net alles vanaf een ladder te doen maar ook een gedeelte staand vanaf de vliering. Ik was echter even klaar met klussen en ik laste een pauze in. Ik was ook ongeduldig en zette alvast mijn ladenkast, werkblad en ezel in de kamer om zo toch daar te kunnen werken en in de andere kamers, die dienden als tijdelijke opslag, orde aan te brengen.

Het duurde tot augustus 2023 voordat ik weer moed had gevat om verder te gaan. Inmiddels was ook door goede vriend elektra verlegd en begon ik stap voor stap met het aanbrengen van de isolatie. Ik had gezocht naar een zo hoog mogelijke RD-waarde bij zo min mogelijke dikte ,want ik wilde niet weer moeten bukken bij de entree, en zo kwam ik uit bij PIF-isolatie op rol die ik zo tegen het dakbeschot kon bevestigen. Daarna bracht ik rachels aan om later de gipsplaten weer te kunnen bevestigen.

Uiteindelijk kwam ik boven in de nok en had ik hulp nodig om het karwei af te maken. In oktober 2024 was het dan zover. Eindelijk gingen de laatste platen er tegenaan en kon ik de laatste naden dichtsmeren en verven.

Wat een klus was dit en wat ben ik blij met mijn atelier!

Dakraam: check!

Weer een klusje afgevinkt! Mijn badkamerraam is afgewerkt. Bij het vervangen van het dak in februari, heb ik ook mijn badkamerraam laten vervangen. Dat wil zeggen: ik heb een nieuw raam gekocht en dat hebben de dakmannen geplaatst. Het oude raampje was aan vervanging toe, was van plastic en sloot niet goed. Dit raam heeft dubbel glas. Nu heb ik overal in huis dubbel glas, eindelijk!

Het was trouwens nog een heel gedoe om dit raam te vinden. Door de afmetingen wordt het een zolderraam of uitzet-dakraam genoemd, geschikt voor onbewoonde ruimtes. Dat laatste is bij mij niet zo, het is wel degelijk een bewoonde ruimte maar ik heb geen ander raam gevonden met deze kleine afmetingen. Het is in ieder geval al een enorme verbetering ten opzichte van het oude raam. Na lang zoeken had ik een raam gevonden bij de bouwmarkt. In verband met gebrek aan opslagruimte heb ik gewacht met aanschaffen op groen licht van het dakbedrijf. Toen ik twee weken voor plaatsing het raam wilde halen, bleek het niet op voorraad en onbekend wanneer het weer zou binnenkomen. Lichte paniek! Dat werd weer opnieuw het internet afspeuren en ja hoor: daar was een site met hetzelfde raam op voorraad, ook nog eens voordeliger èn de volgende dag in huis! Terwijl ik nerveus was of ik wel op tijd een raam zou hebben èn (niet geheel onbelangrijk!) wachtte op het nieuws dat ik oma geworden was, bestelde ik online het dakraam..... Eén wijze raad: bestel nooit "even snel" online als je er niet helemaal bij bent met je hoofd! Meteen bij het afrekenen voelde ik al dat er iets niet klopte, ik kreeg vragen om nog eens te betalen, de leveringsdatum was ineens veel later... Buikpijn kreeg ik ervan. Later leek het weer in orde, ik kreeg een track and trace die ik kon volgen.. Maar toch... Goede vriend zocht het uit, stuurde een mail om te herroepen, blokkeerde de creditcard waarmee betaald was. Intussen was Prachtige Kleindochter geboren en naderde de datum van plaatsing dak en raam. Enkele dagen voor het dakbedrijf zou beginnen, bleek het dakraam ineens weer leverbaar te zijn bij de bouwmarkt (3 stuks), Hallelujah!, en heeft Overbuuf 1 ze meteen voor haarzelf, Overbuuf 2 en mij in huis gehaald (zij zaten ook om nieuwe dakramen verlegen). Inmiddels zit het dakraam uit de Bouwmarkt in mijn badkamerdak. Het "online-dakraam" is tot op heden niet geleverd. Het bleek volgens de track and trace uit China te komen en ik heb het kunnen volgen tot het met het vliegtuig meeging en in Nederland ineens was "afgeleverd", geen idee waar. Naar alle waarschijnlijkheid oplichterij. Ik heb mijn lesje geleerd: niet "even snel" en beter checken, ook al ziet de site er heel betrouwbaar uit. Niets is wat het lijkt.

Terwijl de buitenkant dik in orde was, moest het raam aan de binnenkant nog afgewerkt worden. Het nieuwe raam moest iets hoger geplaatst worden en is een tikkie groter. Daardoor klopte het gat in mijn schuine plafond in de badkamer niet meer en moest dat aangepast worden. Ook de afwerking moest nu anders. Ik kon het gat wel groter maken maar niet verplaatsen. De afwerking van het raam met hout moest ik naar beneden schuin af laten lopen. Nu alles open was heb ik ook hier zo ver mogelijk isolatiemateriaal in het stuk dak geduwd, bevestigingslatten om het gat heen gemaakt en daarna van timmerpanelen ( wie bewaart, heeft wat!) de zijkanten op maat gezaagd (meten is weten!). Daarna gaatjes dichtsmeren, randen dichtkitten en schilderen.

Mijn badkamerraampje is nog nooit zo mooi geweest! Weer een klus geklaard: check!

Het zit erop!

Het was zover! Mijn voorbereidingen waren gedaan, de vakmannen namen het over. De wekker ging vroeger dan anders want vakmensen beginnen vroeger dan ik. Harde wekers, ze hoefden nog geen koffie maar gingen meteen aan het werk: steigers opbouwen en materialen aanvoeren. Een korte onderbreking met koffie en weer door. Zitten doen ze niet en binnen al helemaal niet. Ze hebben goede kleding aan om ze te beschermen tegen wind, regen en kou en dan werken temperatuurswisselingen niet lekker, zo vertelden ze.

Dag twee begonnen ze met het dak van de aanbouw: dakbeschot aanbregen, dampdoorlatende folie en panlatten en tot slot de dakpannen. Ondertusen werd ook de schoorsteen aangepakt: voegen repareren, nieuw lood. Het enige wat ik kon doen was ze regelmatig voorzien van koffie, thee, stroopwafels, krentenbollen en meer. Je moet die mannen wel tevreden houden. Voor ik het wist was het dak van de aanbouw bedekt met pannen. Heel fijn want 's nachts waaide het weer stevig, ik werd er gewoontegetrouw wakker van maar hoefde me niet meer druk te maken. Het dak van de aanbouw is dicht.

Dag drie begonnen ze aan de achterkant met het dak dat ik met de buurman deel. Ook dit ging razendsnel, ongelofelijk hoe handig die mannen zijn op het dak. Dakpannen worden soepeltjes overgegooid. En zo fijn: er zijn geen vervelende verrassingen tevoorschijn gekomen die weer voor extra kosten zouden kunnen zorgen.

Dag vier waren de zijkanten van mijn puntdak aan de beurt. Hierbij zou ook mijn dakraam vervangen en de kilgoten gecontroleerd worden. Weer een meevaller: de kilgoten waren goed op een klein gaatje na, veroorzaakt door een schroef van binnen uit ( zou ik dat zelf gedaan hebben??). Dit gaatje kon prima dicht gesoldeerd worden en dan kunnen de goten weer jaren mee.

Op dag vijf zijn de laatste pannen erop gelegd, op het dak aan de voorkant. Heel mijn dak voorzien van nieuwe dampdoorlatende folie, pannenlatten en dakpannen. Wat een plaatje.

Het zit erop! En mijn dak kan weer jaren mee.

Het dak eraf!

Na heel lang denken, sparen, vergelijken en wachten is het dan zover: het dak kan eraf! Dat klinkt als een feestje maar dat is het voor mij toch echt niet. Buikpijn heb ik er van gehad, nachten heb ik er van wakker gelegen en zorgen gemaakt maar ruim een jaar geleden heb ik de knoop door gehakt. Mijn dak wordt vervangen. Dat gaat betekenen dat er voorlopig geen zorgen meer zijn over nog te verwijderen asbest dakplaten, schuivende dakpannen, lekkages èn mijn laatste slechte dakraampje wordt ook vervangen! Deze week was het zover! Het begon met het verwijderen van de asbest dakplaten van de aanbouw. Dat moest ik zelf doen en gelukkig kreeg ik daarbij hulp van goede vriend en grote broer. Natuurlijk heb ik me goed voorbereid op deze klus: melding gedaan bij Omgevingsloket, voorbereidingen getroffen zoals aanhanger geregeld, steiger gehuurd, speciale zakken voor asbestverwijdering gehaald bij milieustraat,beschermende kleding en mondkapjes gehaald. Bij het ophalen van de steiger bleek die te groot voor de aanhanger en heb ik van aardige buurman een extra ladder geleend waarmee het eigenlijk prima ging. Het weer was ook nog even spannend maar uiteindelijk was het een prachtige droge dag en ook de kou viel mee. Gelukkig gingen de platen gemakkelijk los en nadat we ze verpakt hadden in de speciale zakken van de milieustraat konden ze daar ingeleverd worden.

Heel charmant zag ik er niet uit in mijn klus-outfit maar na het verwijderen van de asbest-platen konden overall, mondkapje en handschoenen uit en konden we verder met het afdekken van het dak. Het dak van de aanbouw heeft geen dakbeschot en dus kijk je zo op het plafond van keuken en bijkeuken. Ik had aleens wat restjes isolatiemateriaal op het plafond proberen te proppen maar dit was een uitgelezen kans om het goed te doen. Een kwestie van uitrollen.

Hierna heeft mijn hulp-duo latten aangebracht waar een groot zeil overheen is getrokken. Dit zeil is weer met latten bevestigd op de onderliggende latten. Ze hebben de klus goed volbracht want de twee nachten erna is het stevig gaan waaien en het zeil is netjes blijven liggen.

Gelukkig heeft het niet lang hoeven duren want na die twee nachten kwam het dakbedrijf om de klus af te maken.

Poppetje gezien? Kastje dicht.

Alweer een tijdje heb ik een kleedkamer voor mezelf. Hoe groots kun je leven in een klein huis! Eigenlijk is het uit nood geboren, in mijn slaapkamer is namelijk nauwelijks plaats voor een kledingkast. In plaats daarvan heb ik een meidenkastje op mijn slaapkamer, een kastje van mijn opa en oma, waar mijn beddegoed in ligt. Voor mijn kleding had ik in het begin, toen ik nog op een andere kamer sliep, een steigerbuis opgehangen, later aangevuld met een ladenkast. Prima oplossing toen de meiden nog thuis woonden maar na hun vertrek kamen twee kamers vrij die gelijk van grootte zijn. In de kamer aan de achterkant, die van oudste dochter, ben ik gaan slapen en die kamer is nu helemaal naar mijn zin (lees post 1 mei 2020: mijn bed is (zo-goed-als) geverfd).

De kamer van jongste dochter werd na haar vertrek atelier. Mijn naaimachine en schildersezel werden er neer gezet. Het werkte echter niet. Door het schuine dak kon de schildersezel niet overal staan en afstand nemen om mijn werkt te beoordelen ging ook niet. Uiteindelijk besloot ik toch het atelier naar de voorkamer, mijn oude slaapkamer, te verhuizen. Hier hing mijn kleding nog maar die moest dan natuurlijk weg. Een en een is twee: de kleding ging naar de oude kamer van jongste dochter. Om de kamer op te knappen, had ik het behang dat ik over had van mijn slaapkamer gebruikt. Dat beviel me zo goed dat ik nog een rol erbij heb gekocht en de hele kamer ermee heb behangen, behalve de wand waar de kledingkasten zouden komen. Ik had nog een Pax-kast/basiselement van Ikea van 1 meter breed (ooit gescoord op marktplaats) met kledingroede, die pastte precies naast de schoorsteen. Daarnaast kocht ik een ondiepe Pax-kast van 1 meter breed zodat hij voor de schoorsteen kon staan. Daarnaast pastte nog een oude Pax-kast van 40 cm breed die ik nog had (sinds geboorte oudste dochter!). Alles pastte mooi naast elkaar en dan was er nog ruimte over. De kast van 40 cm moest ik wel inkorten omdat het dak daar schuin afloopt maar dat ging zonder problemen. Een paar lades, planken en korven gekocht en voila: een kledingkast (nou ja: ook voor handdoeken en meer) van 2 meter 40! Zo veel ruimte had ik nog nooit gehad voor mij zelf!

Daarna heb ik een goede slaapbank gekocht (Asarum van Ikea) zodat ik ook een goede slaapplek heb als de dochters komen slapen. De spiegel neergezet op een houten bankje die ik beide al had, de juwelenkoningin ernaast gezet, een plankje (van een oude commode) opgehangen, lampje erbij en ik had een prima kleed-/logeerkamer.

Afgelopen weken was het echt klus-weer (lees: regen) en bedacht ik dat ik nu wel eens deuren voor mijn kast kon hangen. Als ik logées had, sliepen die in mijn kleedkamer met zicht op mijn kleding. Niet dat zij daar problemen mee hadden maar ik vind het mooier als er deuren voor hangen. Bovendien komt er in de toekomst af en toe een kleintje slapen en dan wil ik een leuk logeerkamertje hebben. Zo gezegd, zo gedaan, na een bezoekje aan Ikea is mijn keuze gevallen op de grijze Grimo deur met scharnieren. Het bevestigen ging zonder problemen. Ook het afstellen van de deuren ging naar tevredenheid. Een deur voor de 40cm-kast bestaat niet meer, de smalste deuren zijn 50 cm breed. Geen enkel probleem want nu valt ook mijn strijkplank die tegen de kast staat net buiten zicht. Ik moest die deur ook schuin afzagen, dat vond ik wel even spannend maar het ging allemaal goed. Ik heb er de leren handgreepjes (Östernäs) op gemonteerd. Het ziet er prachtig uit, vind ik. Een mooie kamer waar ik met plezier mijn kleding uitzoek en opruim en waar logée(tje)s heerlijk kunnen slapen...